Boezemfibrilleren: definitie, oorzaken, symptomen, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On 15 mei 2023

Boezemfibrilleren bestaat uit een verandering in het hartritme. De pathologie staat geen effectieve samentrekking van de atriale holtes toe en als gevolg daarvan beïnvloedt dit de goede werking van de ventrikels en dus de voortgang van de bloedstroom

Dit type aritmie vermindert de efficiëntie van de hartpomp, die, om voor voldoende perfusie te zorgen, reageert met een toename van de snelheid en de samentrekkingskracht, en daarom is het een potentieel gevaarlijke ziekte.

Het is belangrijk om het te herkennen zodra het zich voordoet en het op de juiste manier te behandelen.

Volgens statistieken is het percentage van de wereldbevolking dat lijdt aan boezemfibrilleren ongeveer 0.5-1%, in feite zijn er in Italië meer dan 600,000 mensen die aan deze pathologie lijden.

Boezemfibrilleren: wat is het?

Boezemfibrilleren vindt zijn oorsprong in de bovenste holtes van het hart, atria genaamd, en bestaat uit een verandering in het hartritme.

Bij een patiënt die lijdt aan boezemfibrilleren, kunnen de boezems niet synchroon samentrekken, maar wel zeer snel en onregelmatig.

Om beter te begrijpen waar boezemfibrilleren uit bestaat, moet men eerst begrijpen hoe de elektrische activiteit van het hart werkt

Bij elke hartslag plant een elektrische impuls zich eerst voort naar het rechter atrium en vervolgens naar het linker atrium.

Door deze 'shock' kunnen de boezems samentrekken en kan het hart bloed in de ventrikels pompen.

Dit type elektrische impuls is afkomstig van een groep myocardcellen, die zich in de sinoatriale knoop bevinden, aanwezig in het rechter atrium.

Bij een persoon die aan boezemfibrilleren lijdt, is de elektrische activering snel en ogenschijnlijk chaotisch, waardoor de boezems gaan fibrilleren; de hoge frequentie van atriale contractie kan de ventrikels beïnvloeden, waardoor een versnelde hartslag (tachycardie) ontstaat.

De pathologie leidt tot een verslechtering van het vermogen van de hartspier om samen te trekken (contractiliteit).

Als gevolg hiervan wordt het hartminuutvolume ook onregelmatig omdat het myocardium niet in staat is het bloed goed te pompen om het naar de verschillende delen van het lichaam te laten stromen en aan de behoeften van het lichaam te voldoen.

Dit leidt, naast de onaangename hartsensaties, tot vermoeidheid en uitputting en vormt een gevaar voor de gezondheid.

Zoals hierboven vermeld, is boezemfibrilleren een hartritmestoornis, dwz een verandering van de hartslag.

Onder normale omstandigheden schommelt het hartritme, ook wel 'sinus' ritme genoemd, tussen de 60 en 100 slagen per minuut.

Tijdens een boezemfibrilleren daarentegen kan de frequentie variëren tussen 100 en 175 slagen per minuut.

De incidentie van dit type hartafwijking neemt toe met de leeftijd en komt daarom vaker voor bij ouderen.

Wat het geslacht betreft, lijkt het erop dat boezemfibrilleren zowel mannen als vrouwen treft, hoewel vooral in Europese landen de eersten het meest lijden.

Zoals we later duidelijker zullen zien, kan de aandoening zich ontwikkelen als gevolg van bepaalde hartaandoeningen of als gevolg van factoren die niet noodzakelijkerwijs afhankelijk zijn van de hartspier.

Verschillende soorten boezemfibrilleren

Klinisch kan men 3 soorten boezemfibrilleren onderscheiden, die kunnen worden geclassificeerd op basis van hun ernst, duur en wijze van manifestatie.

Paroxismaal atriumfibrilleren: duurt minder dan 7 dagen;
Aanhoudende atriale fibrillatie: duurt meer dan 7 dagen;
Permanent boezemfibrilleren: langer dan 1 jaar aanhoudend.

Vanuit klinisch oogpunt zijn de laatste twee vormen van fibrillatie ernstiger dan paroxismale fibrillatie.

Laten we specifiek kijken naar de verschillen tussen deze drie typen aritmie.

Paroxysmale atriale fibrillatie

Paroxysmaal atriumfibrilleren wordt gekenmerkt door een plotseling begin.

In tegenstelling tot de andere twee soorten, die we later zullen zien, is het van voorbijgaande aard en heeft het een korte duur, variërend van enkele minuten tot een paar dagen (het duurt over het algemeen niet langer dan 48 uur); in de meest ernstige gevallen kan het binnen een week verdwijnen.

Paroxysmaal atriumfibrilleren wordt gekenmerkt door een zeer hoge hartslag.

In feite kan de pols een waarde bereiken van meer dan 140 slagen per minuut.

Paroxysmale fibrillatie is van voorbijgaande aard en heeft geen specifieke therapie, hoewel in sommige gevallen specifieke medicijnen kunnen worden voorgeschreven om de hartslag naar een normaal ritme te helpen herstellen.

Hoewel het de neiging heeft om vanzelf over te gaan, is het toch een goed idee om een aritmoloog te raadplegen om de juiste behandeling te krijgen en, indien nodig, verder diagnostisch onderzoek te doen.

Aanhoudende atriale fibrillatie

Zoals de naam al doet vermoeden, is persistent atriumfibrilleren een vorm van atriumfibrilleren die niet spontaan verdwijnt en veel langer aanhoudt dan paroxismaal atriumfibrilleren.

Om deze redenen vereist het een specifieke behandeling voorgeschreven door een arts.

Een ander verschil tussen persistent en paroxismaal atriumfibrilleren is een iets lagere hartslag van 100 tot 140 slagen per minuut.

Permanente boezemfibrilleren

Dit type boezemfibrilleren duurt zelfs langer dan de eerste twee vormen en moet snel en adequaat worden behandeld.

Het is mogelijk om te lijden aan permanent atriumfibrilleren als gevolg van bepaalde specifieke pathologieën, meestal cardiale, die ertoe leiden dat deze aritmie een stabiele toestand wordt.

Om deze reden moet de therapie gericht zijn op het tegengaan van de onderliggende pathologie die de aritmie veroorzaakt, anders blijft deze constant aanwezig.

Dit type atriumfibrilleren heeft ook een veel lagere frequentie dan paroxismaal atriumfibrilleren en is, net als aanhoudend atriumfibrilleren, ongeveer 100-140 slagen per minuut.

Patiënten die lijden aan fibrillatie kunnen een van de belangrijkste symptomen ervaren

Gevoel van duizeligheid;
Hartkloppingen of hartkloppingen;
Gevoelens van angst;
Pijn op de borst;
Gevoel van zwakte en gebrek aan energie (asthenie);
Dyspneu;
Syncope;
Slecht vermogen om fysieke inspanning te weerstaan.

De symptomen van fibrillatie zijn strikt afhankelijk van de mate van pathologie

De symptomen van een paroxysmaal type atriumfibrilleren zijn bijvoorbeeld veel uitgesprokener, omdat deze vorm van aritmie ervoor zorgt dat het hart met een zeer hoge frequentie klopt.

In veel gevallen geeft boezemfibrilleren echter lange tijd geen duidelijke symptomen.

Dit gebeurt vooral bij jonge mensen, die hun aandoening mogelijk lange tijd niet opmerken, tenzij de aandoening wordt opgemerkt door een arts tijdens een test of cardiologisch onderzoek.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Het niet op tijd opmerken van het probleem kan de kans op herstel van het normale hartritme verkleinen en tot ernstige gevolgen leiden.

Daarom is het belangrijk en raadzaam om medische hulp in te roepen zodra tekenen of symptomen van aritmie optreden en om regelmatig elektrocardiografische controles uit te voeren.

De oorzaken die leiden tot dit type aritmie kunnen van verschillende aard zijn.

Gewoonlijk is het begin van aritmie terug te voeren op de veroudering van het hart en de progressieve dilatatie van het atrium dat de hartimpuls genereert, maar het komt ook vaak voor bij mensen met schildklierproblemen, diabetici en bij mensen die lijden aan hoge bloeddruk. .

Maar daar houden de oorzaken niet op; kort samengevat kan aritmie worden veroorzaakt door:

Longembolie;
Hyperthyreoïdie;
Acute en chronische ischemische hartziekte;
Hypertensieve hartziekte;
Beperkende hartziekte;
Ontstekingscardiopathieën;
Hypertrofische en gedilateerde cardiomyopathieën;
Aangeboren hartafwijkingen;
Acute en chronische pneumopathieën;
Elektrolytenstoornissen;
Valvulopathieën;
Slaap apneu;
Chirurgie.

Er zijn ook een aantal slechte gewoonten en risicofactoren die het ontstaan van boezemfibrilleren kunnen bevorderen, waaronder:

Alcohol-, rook- en drugsmisbruik;
Drugsmisbruik;
Vorige beroerte;
Hartfalen;
Suikerziekte;
Hoge bloeddruk;
Eerdere vaatziekte;

Hoewel het geen aandoening is die een direct risico vormt voor het leven van de patiënt, kan boezemfibrilleren, als het niet op tijd wordt behandeld, zeer ernstige gevolgen voor de gezondheid hebben.

Dit kunnen complicaties zijn zoals:

Beroerte;
Hartfalen;
Nierfalen;
Voortijdige dood.

Diagnose en behandeling

Om na te gaan of een patiënt aan boezemfibrilleren lijdt, kunnen de volgende onderzoeken worden voorgeschreven:

Hartslagmeting in rust;
Bloedanalyse;
Elektrocardiogram (ECG);
Dynamisch Holter-elektrocardiogram;
Echocardiografie;
Oefening testen;
Röntgenfoto van de borst.

Behandelingen daarentegen variëren afhankelijk van verschillende factoren, zoals het type, de oorzaak, de omvang van de symptomen, de gezondheid van de patiënt en de medische voorgeschiedenis.

Het doel van de therapie is het normale ritme van de hartslag te herstellen, te behouden en te beheersen en de vorming van trombi die beroertes kunnen veroorzaken, te voorkomen.

Om de aritmie te behandelen, kunnen anti-aritmica en speciale medicijnen worden gebruikt om trombusvorming te voorkomen.

Boezemfibrilleren kan ook worden behandeld met een medische procedure genaamd elektrische cardioversie, uitgevoerd met a Defibrillator, waardoor de hartslag wordt gereset en weer normaal wordt.

Transkatheterablatie, een chirurgische ingreep waarbij het gebied van hartweefsel dat de hartritmestoornis veroorzaakt, kan worden verwijderd, kan ook worden gebruikt.

Dit type interventie wordt alleen gebruikt als de behandeling van de aandoening met de bovengenoemde behandelingen niet effectief is.