Allergische contactdermatitis en atopische dermatitis: de verschillen
Atopische of allergische contactdermatitis? In beide gevallen hebben we het over vrij veel voorkomende huidontstekingen die gemakkelijk kunnen worden verward door patiënten, vooral vanwege hun vrij vergelijkbare symptomen
Terwijl in het geval van allergische contactdermatitis het voldoende is om de allergenen die het veroorzaken te vermijden, kan atopische dermatitis chronisch worden, wat een negatieve invloed heeft op de kwaliteit van leven van de getroffenen.
Wat zijn de symptomen van atopische dermatitis?
Atopische dermatitis, ook wel constitutioneel eczeem genoemd, is een terugkerende of chronische ontsteking van de huid.
Het manifesteert zich meestal in de vroege kinderjaren met het verschijnen van jeukende, rode plekken, vaak bedekt met kleine blaren, die na verloop van tijd afschilferen of korstjes vormen.
Bij kinderen zijn de wangen, nek en extensoroppervlakken van de armen en benen worden aangetast.
Het is een aandoening die een aanzienlijke impact heeft op het dagelijks leven van de patiënt, met name vanwege de jeuk, die zeer intens kan zijn en die het overdag moeilijk maakt om zich goed te concentreren op de dagelijkse activiteiten en een goede nachtrust verhindert.
Het is een wijdverbreide ziekte, ook onder volwassenen (ongeveer 10% van de bevolking), waarbij jeukende laesies, naast het gezicht en de hals, typisch gelokaliseerd zijn in de antecubitale fossae (de "plooien" van de ellebogen), de knieholtes. (achter de knieën) en de rug van de handen.
Er zijn geen specifieke tests om de atopische vorm te diagnosticeren.
De diagnose is uitsluitend klinisch, dat wil zeggen op basis van de informatie die de dermatoloog van de patiënt krijgt en de tekenen die hij op de huid waarneemt.
Symptomen van allergische contactdermatitis
De tekenen en symptomen van atopische dermatitis lijken erg op die van allergische contactdermatitis, waardoor de twee aandoeningen gemakkelijk door de patiënt kunnen worden verward.
Allergische contactdermatitis manifesteert zich ook in de vorm van jeukende rode vlekken bedekt met blaasjes, met een schilferend effect.
Hoe het te herkennen? Om eventuele twijfels weg te nemen en de juiste behandeling op te zetten, is het daarom belangrijk om uitsluitend naar de dermatoloog te verwijzen, die tijdens het onderzoek de relevante informatie van de betrokken persoon zal verzamelen en de tekenen op de huid zal observeren om een specifieke diagnose dermatitis.
De oorzaken van atopische dermatitis
De oorzaken van atopische dermatitis zijn anders dan die van allergische contactdermatitis.
Atopische dermatitis is namelijk nauw verwant aan erfelijke componenten die een verminderd vermogen van de epidermis bepalen om zijn functie als "barrière" tegen externe agentia uit te voeren en die de patiënt waarschijnlijk gedurende zijn of haar leven vatbaar maken voor voedsel- en ademhalingsallergieën.
Patiënten met atopie hebben vaak ook last van conjunctivitis, astma of rhinitis.
Het is echter belangrijk op te merken dat de introductie van voedsel- of ademhalingsallergenen zeer zelden een opflakkering van atopische dermatitis veroorzaakt, die op een schijnbaar onvoorspelbare manier kan terugkeren.
Met andere woorden, we kunnen de atopische vorm zien als de huidaandoening van allergische mensen.
Allergische contactdermatitis: de oorzaken
Het allergische contactformulier daarentegen, zoals de naam al aangeeft, wordt geassocieerd met een reactie van de huid na herhaald contact met bepaalde allergenen die de immunologische reactie stimuleren en de vorming van de jeukende plekken die het kenmerken, beginnend in de gebieden waar aanraking plaatsvindt.
Elk deel van het lichaam kan mogelijk betrokken zijn bij allergische contactdermatitis, afhankelijk van het type allergeen.
Bijvoorbeeld de hoofdhuid voor haarverf, de handpalmen en oorlellen voor nikkel, etc.
De stoffen die allergische contactdermatitis veroorzaken, kunnen zowel natuurlijk als chemisch zijn, de meest voorkomende zijn die in bloemen- en plantenextracten, metalen en kunstmatige conserveermiddelen en kleurstoffen.
Het is echter niet ongebruikelijk dat sommige patiënten met atopische dermatitis gelijktijdig allergische contactdermatitis krijgen vanwege hun neiging om allergieën te ontwikkelen.
Als dit niet wordt geïdentificeerd, kan dit het beloop van de atopische dermatitis bemoeilijken, waardoor het blijkbaar resistenter wordt tegen therapie.
De eerste stap, in alle gevallen waarin allergische contactdermatitis wordt vermoed, is het identificeren van het allergeen met behulp van geschikte allergietests (pleistertests of epicutane tests).
De dermatoloog correleert vervolgens het resultaat van de pleistertest met de klinische informatie van de individuele patiënt om een oorzaak-gevolgrelatie tussen contact met het allergeen en dermatitis vast te stellen.
De behandeling van de vorm van contactallergie is dan ook het elimineren van elk contact met het betreffende allergeen en uiteraard het onmiddellijk verlichten van de ontsteking met een corticosteroïdencrème.
Hoe wordt dermatitis behandeld?
Voor beide soorten dermatitis is het eerste advies om vochtinbrengende en verzachtende producten te gebruiken, misschien aangebracht na een snelle douche met wasmiddelen zonder oppervlakteactieve stoffen.
Zepen en schuimende reinigingsmiddelen moeten worden vermeden, omdat ze bijdragen aan irritatie van de huid.
Om de ziekte onder controle te houden, is er daarentegen in het geval van atopische dermatitis, in zijn milde vormen, de neiging om lokale corticosteroïden en immunomodulatoren (calcineurineremmers) te gebruiken.
Oraal in te nemen antihistaminica kunnen helpen de vicieuze cirkel van jeuk te doorbreken, die enerzijds door krabben bijdraagt aan de chroniciteit en infectie van de laesies van atopische dermatitis, en anderzijds een negatieve invloed heeft op de kwaliteit van leven en slaap.
Wanneer atopische dermatitis grotere gebieden betreft, met intense jeuk, en als de reeds genomen maatregelen niet voldoende zijn, kan fototherapie en mogelijk systemische immunosuppressiva zoals ciclosporine worden gebruikt.
Als deze therapie niet het gewenste resultaat geeft en de patiënt herhaaldelijk terugvalt, kan het nodig zijn om subcutaan toegediende monoklonale antilichamen (dupilumab) te gebruiken die, in vergelijking met conventionele immunosuppressiva, het mogelijk maken om atopische dermatitis op langere termijn onder controle te krijgen omdat ze minder bijwerkingen hebben.
Nieuwe therapeutische opties die in het verschiet liggen, voor een steeds meer "op maat gemaakte" behandeling van de individuele patiënt met atopische dermatitis, omvatten zowel orale geneesmiddelen (JAK-remmers) als monoklonale antilichamen (tralokinumab).
Lees ook:
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
Eczeem of koude dermatitis: dit is wat u moet doen
Psoriasis, een tijdloze huidziekte
SkinNeutrAll®: schaakmat voor huidbeschadigende en brandbare stoffen
Dermatologisch onderzoek voor het controleren van moedervlekken: wanneer te doen?