Atopische dermatitis: behandeling en genezing

By Cristiano Antonino On September 20, 2022

Atopische dermatitis (AD) is een chronische aandoening die therapeutisch moeilijk te behandelen is. Gezien het chronisch terugkerende beloop moet de behandeling worden gepland met een langetermijnperspectief en moet rekening worden gehouden met de meerdere aspecten van de ziekte

De echte therapeutische uitdaging ligt in het beheersen van exacerbaties van atopische dermatitis

Het vermogen om acute fasen op korte termijn effectief te beheersen, is cruciaal om de naleving van aanbevelingen en therapie te verbeteren.

Het doel van AD-therapie is om:

vermindering van symptomen induceren
stabilisatie op lange termijn bereiken
opflakkeringen voorkomen
beperk bijwerkingen veroorzaakt door chronische therapie.

In combinatie met medicamenteuze therapie is het essentieel om patiënten en ouders van jonge patiënten voor te lichten over huidhygiëne en verzachtende therapie.

Waarop is de behandeling van atopische dermatitis gebaseerd?

De behandeling van AD is gebaseerd op:

Correcte huidhygiëne

De huid moet worden gereinigd met hypoallergene en niet-irriterende reinigingsmiddelen, misschien in olieachtige formuleringen of in de vorm van reinigingscrèmes vanwege hun grotere hydraterende kracht.

Specifieke reinigingsmiddelen voor de atopische huid reinigen de huid op milde wijze zonder de reeds aangetaste huidbarrière te beschadigen, bevorderen de natuurlijke hydratatie en voorkomen uitdroging, met respect voor de fysiologische pH van de huid. Het baden moet kort zijn (max. 5 min) en uitgevoerd worden met lauw water.

Het drogen moet zacht zijn, zonder te wrijven, maar zachtjes op de huid te kloppen met een handdoek.

De huid hydrateren met verzachtende middelen

Verzachters, die essentieel zijn om remissie te behouden en herhaling te voorkomen, zijn meestal emulsies (melk en balsems), soms dikker (crèmes) of rijk aan vet (zalven).

De keuze is gebaseerd op het stadium van AD en de verdraagbaarheid en aangenaamheid van het product.

Dankzij hun componenten (ceramiden, meervoudig onverzadigde vetzuren, glycyrrhetinezuur, bisabolol, vitamine E) vormen verzachtende middelen een integraal onderdeel van de therapie door het herstel van de huidbarrière, vermindering van ontsteking, vermindering van xerosis en jeuk en het gebruik van lokale corticosteroïden.

Lokale anti-inflammatoire therapie

In aanwezigheid van laesies moet de toepassing van verzachtende middelen worden gecombineerd met lokale ontstekingsremmende therapie, die tot doel heeft de ontsteking 'uit te schakelen'.

De ontstekingsremmende therapie van eerste keuze is gebaseerd op de toepassing van lokale corticosteroïden die, hoewel ze worden gekenmerkt door een goede werkingssnelheid, bij langdurig gebruik worden belast door bijwerkingen (zoals huidatrofie).

De keuze van de sterkte en de formulering van de corticosteroïden is gebaseerd op het type eczeem, de plaats en de leeftijd van de patiënt.

Jeuk is het symptoom waarmee rekening moet worden gehouden bij het beoordelen van de respons op de behandeling, en de therapie mag niet worden verminderd totdat de jeuk is verdwenen.

Geleidelijke stopzetting van de behandeling door geleidelijke dosisverlaging wordt aanbevolen.

Langdurig intermitterend gebruik van corticosteroïden (twee keer per week) in de gebieden die het meest vatbaar zijn voor terugval, gecombineerd met het aanbrengen van verzachtende crèmes, wordt 'proactieve behandeling' genoemd en is een effectieve en veilige manier van ziektebestrijding.

Verzachtende crèmes met ontstekingsremmende stoffen van natuurlijke oorsprong zijn minder effectief dan therapieën met corticosteroïden, maar zijn veiliger bij langdurig gebruik en in meer delicate gebieden zoals het gezicht en zijn een waardevolle ondersteuning bij onderhoudstherapie.

Sedatie van jeuk

Het beheersen van jeukende symptomen is essentieel bij de behandeling van AD.

Recent wetenschappelijk bewijs toont aan dat de belangrijkste component van jeuk geassocieerd met atopische dermatitis histamine-onafhankelijk is.

Dit is de reden waarom de meest recente richtlijnen voor de behandeling van AD het gebruik van antihistaminica voor de behandeling van jeuk niet aanbevelen.

Sedatieve anti-H1-antihistaminica (hydroxyzine, loratadine, cetirizine) zijn mogelijk alleen nuttig vanwege hun kalmerende werking om de slaap te bevorderen in geval van zeer intense jeuk.

Therapie om jeuk te verminderen moet gebaseerd zijn op het verminderen van xerose door het gebruik van verzachtende middelen en het verminderen van ontstekingen door het gebruik van lokale corticosteroïden.

Infectiebehandeling en preventie

Patiënten met een hoge kolonisatie van Staphylococcus aureus kunnen baat hebben bij het gebruik van lokale antiseptica (chloorhexidine) en de gecombineerde lokale behandeling van corticosteroïden en antibiotica (fusidinezuur).

Behandeling met systemische antibiotica is alleen gerechtvaardigd in de aanwezigheid van AD-opflakkeringen die gepaard gaan met klinische tekenen van overinfectie.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Zorg voor het milieu en verwijdering van voedsel- en inhalatieallergenen

De correlatie tussen atopische dermatitis en voedselallergieën blijft controversieel; slechts in enkele gevallen helpt verwijdering van het allergeen de ziekte onder controle te houden.

Een voedseldieet bij atopische dermatitis mag alleen worden toegepast als er gedocumenteerd bewijs is van een voedselallergie.

Een gunstig effect van profylactische milieumaatregelen is gemeld; een drastische vermindering van de blootstelling van huishoudens aan huisstofmijt is een effectieve maatregel om opflakkeringen van de ziekte te voorkomen.

Wat te doen bij ernstige of topisch resistente atopische dermatitis?

In het geval van uitgebreide AD en/of resistent tegen lokale therapie, kan fototherapie (smalband UVB) 2-3 sessies per week worden overwogen, vooral bij chronische jeukende en lichenified vormen bij volwassenen.

Systemische therapie moet worden overwogen in ernstige vormen die ongevoelig zijn voor lokale behandeling.

Systemische corticosteroïden moeten voor korte perioden worden gebruikt vanwege bijwerkingen op de lange termijn en het risico op een rebound-effect bij stopzetting.

Cyclosporine is een snel effectief immunosuppressivum en kan worden overwogen voor behandelingen van 3-6 maanden met controle van de bloeddruk en de nierfunctie op het risico van nierbeschadiging.

Behandeling van atopische dermatitis, wat is er nieuw?

Voor de systemische behandeling van matige tot ernstige volwassen atopische dermatitis krijgen dermatologen vanaf 2018 een nieuw wapen: het biologische medicijn dupilumab, een humaan monoklonaal antilichaam dat het vermogen heeft om gelijktijdig interleukine-4 (IL-4) en interleukine-13 te remmen ( IL-13) signalering, de twee ontstekingsmoleculen die voornamelijk betrokken zijn bij de pathogenese van AD.

In Italië wordt dupilumab vergoed door de National Health Service voor de behandeling van ernstige atopische dermatitis bij volwassen patiënten voor wie behandeling met ciclosporine gecontra-indiceerd is, niet effectief is of niet wordt verdragen.

Dupilumab vertegenwoordigt een innovatie in het therapeutische landschap van atopische dermatitis bij volwassenen en een nieuwe hoop voor patiënten van wie de kwaliteit van leven ernstig wordt aangetast door ernstige en invaliderende AD.