Basisbeoordeling van de luchtwegen: een overzicht

De basisbeoordeling van elke patiënt, de "ABC's" begint met de luchtweg, een gecompromitteerde luchtweg is een van de snelste moordenaars in de hele geneeskunde, waardoor een nauwkeurige beoordeling een prioriteit is

In dit gedeelte worden de beoordeling van de niet-reagerende patiënt, de responsieve patiënt en verschillende speciale situaties die het typische management veranderen, besproken.

Luchtwegbeoordeling: de niet-reagerende patiënt

Bij niet-reagerende patiënten moet de luchtweg handmatig worden geopend en onderhouden.

Niet-traumatische mechanismen van letsel moeten leiden tot het gebruik van de techniek van hoofd-tilt en kin-lift.

Terwijl patiënten met traumatische verwondingen die de C-wervelkolom kunnen aantasten, beperkt zijn tot de kaak-stuwkrachttechniek.

Dit voorkomt de mogelijke verergering van een instabiele spinal letsel.

Als de luchtweg niet kan worden behouden met een kaakstoot bij een patiënt met een ruggengraattrauma, is het aangewezen om de kinliftmanoeuvre zorgvuldig uit te voeren en de C-ruggengraat handmatig op één lijn te houden met het hoofd gekanteld.

Dit is toegestaan ​​omdat de doorgankelijkheid van de luchtwegen een van de belangrijkste aspecten van overleven is.

LUCHTWEGSTATUS:

De enige absolute indicator van de luchtwegstatus bij niet-reagerende patiënten is de beweging van lucht.

Het zien van condensatie in zuurstofmaskers, het voelen van luchtbeweging en het gebruik van end-tidal CO2-monitors zijn allemaal goede manieren om te zorgen voor ventilatie.

LUCHTWEGEN, GEVAARSTEKENS:

Snurken, gorgelen, stikken en hoesten zijn allemaal mogelijke indicatoren van aangetaste luchtwegen bij bewusteloze patiënten.

Als deze zich voordoen, is het verstandig om de patiënt te herpositioneren of luchtweggerelateerde interventies te overwegen.

Beoordeling van de luchtwegen: de responsieve patiënt

Het beste teken van openheid van de luchtwegen bij responsieve patiënten is het vermogen om een ​​gesprek te voeren zonder veranderingen in de stem of gevoel van kortademigheid.

De luchtweg van een patiënt kan echter nog steeds in gevaar zijn, zelfs als ze een gesprek voeren.

Vreemde voorwerpen of stoffen in de mond kunnen op een later tijdstip de luchtwegen aantasten en moeten worden verwijderd.

BUITENLANDS LICHAAM VERWIJDEREN:

Technieken om vreemde lichamen of stoffen te verwijderen zijn vingervegen en zuigen.

De vingerbeweging wordt alleen gebruikt wanneer een vast object direct wordt gevisualiseerd en zuigkracht wordt gebruikt wanneer vloeistoffen worden gezien of vermoed.

Stridor is een veelvoorkomend teken van luchtwegvernauwing, meestal als gevolg van gedeeltelijke obstructie door een vreemd lichaam, zwelling of trauma.

Het wordt gedefinieerd als een hoog fluitend geluid bij inspiratie.

Ademhalingsfrequentie

De ademhalingsfrequentie is een essentieel onderdeel van het primaire onderzoek.

Hoewel over het algemeen beschouwd als onderdeel van de "B" in "ABC's", wordt de ademhalingsfrequentie meestal tegelijkertijd met de luchtweg beoordeeld.

De normale ademfrequentie voor volwassenen in rust is 12 tot 20 ademhalingen per minuut (BPM).

Te langzaam ademen (bradypneu), te snel (tachypneu) of niet (apneu) zijn allemaal veel voorkomende aandoeningen in het veld.

BRADYPNEE:

Een langzame RR is over het algemeen het resultaat van een neurologisch compromis, aangezien de RR nauw wordt gecontroleerd door de hypothalamus, is dit over het algemeen het teken van een ernstige aandoening.

Vermoedelijke overdosis drugs, ruggengraatletsel, hersenletsel of een ernstige medische aandoening bij het tegenkomen van een langzame RR.

TACHYPNEE:

Een snelle RR is meestal het gevolg van lichamelijke inspanning. Medische aandoeningen en luchtwegobstructie zijn andere veelvoorkomende oorzaken.

Tachypneu kan leiden tot onevenwichtigheden in de zuur-basestatus van het lichaam of tot uitputting van de ademhalingsspieren.

APNEU:

Een afwezigheid van ademhaling moet worden behandeld met een herbeoordeling van de luchtwegen, gevolgd door een snelle start van mechanische ventilatie, meestal via een zakventielmasker.

Patiënten die af en toe naar adem snakken, moeten als apneu worden behandeld totdat het tegendeel is bewezen.

Luchtwegbeheer

Ademhaling die abnormaal is, moet worden behandeld.

De definitie van abnormaal is breed, let op het volgende:

  • Ondiep rijzen en dalen van de borst
  • Luidruchtige ademhaling (gorgelen, piepende ademhaling, snurken)
  • Moeite met ademhalen (gebruik van de spieren in de nek/ribben/buik, neusverwijding of plaatsing van een statief.)

Beheer van abnormale ademhaling vindt plaats in de volgende stappen:

(In de meeste gevallen zal de behandeling bestaan ​​uit regelmatige herbeoordelingen van de luchtwegen en toediening van zuurstof tot overdracht naar een hoger zorgniveau.)

  • het openen van de luchtwegen
  • beoordelen op doorgankelijkheid (luchtstroom en aanwezigheid van obstructie)
  • zuurstof toedienen via neuscanule of masker

Ademhaling helpen met een BVM als de patiënt niet reageert of als de huid blauw is (cyanotisch)

Speciale bevolkingsgroepen

Pediatrische patiënten en geriatrische patiënten hebben een andere zuurstofbehoefte dan gemiddelde volwassenen van middelbare leeftijd.

Dit leidt tot verschillen in normaalwaarden voor ademhalingsfrequentie, diepte en kwaliteit.

PEDIATRISCH:

Pediatrische patiënten ademen veel sneller dan volwassenen van middelbare leeftijd, maar hebben minder volume bij elke ademhaling.

De exacte verwachte ademhalingsfrequentie varieert aanzienlijk met de leeftijd.

Weet dat pasgeborenen 30 tot 50 slagen per minuut moeten hebben, en kinderen van één maand tot 12 jaar tussen 30 en 20.

Pediatrische patiënten met abnormale ademhaling kunnen snel decompenseren en levensbedreigend instabiel worden zonder enige waarschuwing.

GERIATRISCH:

Geriatrische patiënten hebben vaak een verhoogde behoefte aan zuurstof gezien de natuurlijk afnemende longfunctie en de algemene aanwezigheid van onderliggende medische problemen.

Dit leidt tot een breed normaal bereik.

Gezonde oudere patiënten zouden 12 tot 18 moeten zijn, terwijl ongezonde patiënten wel 25 kunnen zijn en toch als normaal kunnen worden beschouwd als ze verder asymptomatisch zijn.

Net als pediatrische patiënten kan een oudere patiënt met abnormale ademhaling snel decompenseren, zelfs als hij schijnbaar stabiel is.

LUCHTWEGENBEHEER TIJDENS DE ZWANGERSCHAP:

Zwangerschap maakt ademen moeilijker.

De verhoogde opwaartse druk van de groeiende foetus beperkt de neerwaartse beweging van het middenrif, natuurlijk neemt de moeilijkheid om te ademen toe naarmate de vrouw verder in de zwangerschap is.

In het derde trimester maken veel vrouwen meer gebruik van de hulpspieren die costochondritis kunnen veroorzaken.

Liggende (liggende of liggende) posities verergeren zwangerschapsgerelateerde ademhalingsmoeilijkheden.

Dyspnoe als gevolg van zwangerschap kan eveneens worden verlicht door de patiënt rechtop te laten zitten of het hoofdeinde van het bed in een hoek van 45° of meer te plaatsen.

Patiënten met een tweeling of drieling hebben mogelijk extra zuurstof nodig vanwege de aanzienlijke groei van de baarmoeder.

Dit kan al in het tweede trimester gebeuren.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Luchtwegbeheer na een verkeersongeval: een overzicht

Tracheale intubatie: wanneer, hoe en waarom een ​​kunstmatige luchtweg voor de patiënt creëren?

Wat is voorbijgaande tachypneu van het pasgeboren of neonatale natte-longsyndroom?

Traumatische pneumothorax: symptomen, diagnose en behandeling

Diagnose van spanningspneumothorax in het veld: zuigen of blazen?

Pneumothorax en pneumomediastinum: de patiënt redden met pulmonaal barotrauma

ABC-, ABCD- en ABCDE-regel in spoedeisende geneeskunde: wat de hulpverlener moet doen

Meerdere ribfractuur, klepelborst (ribvolet) en pneumothorax: een overzicht

Interne bloeding: definitie, oorzaken, symptomen, diagnose, ernst, behandeling

Verschil tussen AMBU-ballon en ademhalingsbal Emergency: voor- en nadelen van twee essentiële apparaten

Cervicale kraag bij traumapatiënten in spoedeisende geneeskunde: wanneer te gebruiken, waarom is het belangrijk?

KED-hulpmiddel voor trauma-extractie: wat het is en hoe het te gebruiken?

Hoe wordt triage uitgevoerd op de afdeling spoedeisende hulp? De START- en CESIRA-methoden

Borsttrauma: klinische aspecten, therapie, luchtweg- en beademingshulp

Bron:

Medische tests

Andere klanten bestelden ook: