Betekenis en remedies van dyspareunie

Dyspareunie is genitale pijn die wordt gevoeld tijdens geslachtsgemeenschap. Het is een invaliderend gynaecologisch probleem dat ongeveer 10-20% van de vrouwen treft, met pieken tot 40% na de menopauze en een grote impact op het seksuele leven van de getroffenen

Wat is dyspareunie en hoe wordt het geclassificeerd?

De term dyspareunie duidt op een toestand van pijn in het vrouwelijke vaginale gebied tijdens geslachtsgemeenschap en in het bijzonder tijdens penetratie.

De aandoening kan op verschillende manieren worden ingedeeld, waaronder:

  • oppervlakkige dyspareunie: pijn tijdens penetratie is, zoals het woord al aangeeft, gelokaliseerd in het oppervlakkige gebied, ter hoogte van de vaginale opening (vulvaire introïtus) of in het eerste deel van de vagina;
  • diepe dyspareunie: pijn na volledige vaginale penetratie wordt aangetoond in het diepe vaginale gebied en in de bekkenholte, dwz het onderste deel van de buik-bekkenholte
  • gemengde dyspareunie: omvat beide voorgaande typen.

Een ander onderscheid dat gemaakt kan worden is tussen:

  • primaire dyspareunie: pijn treedt op vanaf het allereerste begin van iemands seksuele leven;
  • secundaire dyspareunie: de pijn treedt later op (het seksuele leven van de persoon was voorheen normaal).

Ten slotte kan men ook onderscheid maken tussen:

  • gegeneraliseerde dyspareunie: continu en constant aanwezig;
  • situationele dyspareunie: alleen aanwezig in bepaalde situaties en bij bepaalde partners.

Het bepalen van het type dyspareunie is essentieel om een ​​hypothese te kunnen formuleren over de onderliggende oorzaken van het probleem.

Op welke leeftijd komt dyspareunie voor?

Dyspareunie kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt vaker voor, vooral na de menopauze (tot 40 procent van de vrouwen in de menopauze), als gevolg van een verlaging van de oestrogeenspiegels, wat leidt tot verlies van weefselelasticiteit en toegenomen vaginale droogheid.

De symptomen

Naast pijn tijdens penetratie en geslachtsgemeenschap, zijn de symptomen die patiënten met dyspareunie kunnen vertonen en die vaak verband houden met de oorzaken van de aandoening:

  • vaginale droogheid en slechte smering;
  • roodheid, jeuk en/of zwelling in het vulvo-vaginale gebied;
  • bloeding buiten de menstruatiecyclus;
  • onregelmatigheid van de menstruatiecyclus;
  • vaginale laesies;
  • vaginale afscheiding met een vieze geur;
  • pijn bij het plassen (dysurie).

Lichamelijke oorzaken van dyspareunie

De oorzaken van dyspareunie kunnen zeer gevarieerd zijn en behoren tot de psychologische of de fysieke sfeer.

In het eerste geval spreken we bijvoorbeeld van trauma's op seksueel gebied (misbruik, geweld, te restrictieve opvoeding, etc.) of angst/stress die kan leiden tot een algemene spanning ook op spierniveau.

De fysieke sfeer daarentegen omvat een reeks anatomisch-functionele problemen en pathologieën die ook verschillen naargelang de verschillende vormen van de aandoening. Laten we ze in detail bekijken.

De oorzaken van oppervlakkige dyspareunie

De vorm van dyspareunie gelokaliseerd in het oppervlakkige gebied en aan het begin van het vaginale kanaal kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door

  • vaginisme, dwz een onwillekeurige samentrekking, die een fysiek obstakel vormt voor penetratie, door de liftspier van de anus, dwz de dragende structuur van de bekkenbodem die de organen van de holte ondersteunt en zorgt voor urine- en fecale continentie;
  • vulvodynie, dwz chronische pijn, in sommige gevallen brandend genoemd, in het vulvaire gebied die langer dan 6 maanden aanhoudt;
  • dermatologische ziekten, waaronder bijvoorbeeld korstmos, een irriterende ziekte die wordt gekenmerkt door een droge huid en vaak ook door witachtige hyperkeratotische gebieden in het vulvaire gebied.

Oorzaken van diepe dyspareunie

Een van de meest voorkomende oorzaken van diepe dyspareunie zijn:

  • endometriose: extra-uteriene aanwezigheid van endometrium, het weefsel dat over het algemeen alleen de baarmoederholte bekleedt;
  • genito-bekkeninfecties, bijv. endometritis, dwz infectie/ontsteking van het endometrium, cystitis, bekkenontstekingsziekte (PID), een bacteriële infectie van het vrouwelijke genitale apparaat;
  • interstitiële cystitis: chronische blaasontsteking door nog onbekende oorzaken;
  • bekkenadhesiesyndroom, dwz pijn in het bekkengebied, meestal als gevolg van de nawerkingen van chirurgie of radiotherapie;
  • omgekeerde baarmoeder: de baarmoeder, in plaats van zich in de normale positie voor te stellen, neemt een naar achteren gerichte positie aan;
  • baarmoederfibromen: ook wel baarmoedermyomen of leiomyomen genoemd, dit zijn goedaardige tumoren bestaande uit spier- en fibreus weefsel die zich in de baarmoeder vormen;
  • radiculopathieën: pathologieën die een of meer aantasten spinal wortels, in dit geval verantwoordelijk voor de diepe innervatie van de vagina, meestal vanwege hun compressie.

De oorzaken van de mengvorm

Ten slotte, als we het hebben over een mogelijke etiologie van de mengvorm, moet men vaginale atrofie (of dystrofie) noemen, wat wijst op een dunner worden van de weefsels en slijmvliezen in de vagina, wat kan leiden tot chronische droogheid in dit gebied.

Het is een probleem dat ongeveer 40% van de vrouwen in de menopauze treft als gevolg van een verlaging van de oestrogeenspiegels, maar het kan ook optreden als gevolg van aandoeningen, bijvoorbeeld hormonale, vasculaire, neurologische, auto-immuunziekten en bepaalde soorten therapieën.

Diagnose

De diagnose dyspareunie wordt eerst gesteld door middel van een grondige gynaecologische en algemene anamnese, gevolgd door een bimanueel onderzoek en een transvaginale echografie die ook de aanwezigheid van eventuele fysieke oorzaken kan detecteren.

Behandeling en remedies voor dyspareunie

Patiënten die lijden aan dyspareunie moeten individueel worden beoordeeld, dus voor elke patiënt is het noodzakelijk om haar op haar gemak te stellen en een gepersonaliseerde therapie op te zetten, die in veel gevallen ook multidisciplinair kan zijn.

Indien nodig kan de arts ook het gebruik van bepaalde medicijnen voorschrijven, zoals bijvoorbeeld:

  • lokale en systemische antibiotica om een ​​infectie van bacteriële oorsprong te behandelen;
  • antimycotica in aanwezigheid van schimmelinfecties;
  • oestrogenen in gevallen van vaginale atrofie;
  • kalmerende middelen en spierverslappers om in te werken op spiercontracties;
  • ontstekingsremmers, ook in het geval van allergieën, wanneer, zelfs als de stof die de reactie veroorzaakte, wordt gestopt, de bijbehorende symptomen aanhouden.

Daarnaast kunnen enkele praktische tips voor het omgaan met dyspareunie zijn:

  • probeer verschillende houdingen tijdens geslachtsgemeenschap om de minst pijnlijke te vinden;
  • gebruik glijmiddelen op waterbasis of hyaluronzuur;
  • breng koudwaterkompressen aan op het vulvaire gebied.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Wat is vulvovaginitis? Symptomen, diagnose en behandeling

Ophoping van vocht in de peritoneale holte: mogelijke oorzaken en symptomen van ascites

Wat is vulvodynie? Symptomen, diagnose en behandeling: praat met de expert

Wat veroorzaakt uw buikpijn en hoe u deze kunt behandelen?

Candida Albicans en andere vormen van vaginitis: symptomen, oorzaken en behandeling

Pelvic Varicocele: wat het is en hoe de symptomen te herkennen?

Kan endometriose onvruchtbaarheid veroorzaken?

Bron:

GSD

Andere klanten bestelden ook: