Boezemfibrilleren: symptomen om op te letten

By Cristiano Antonino On 26 november 2022

Boezemfibrilleren is de meest voorkomende aritmie in de algemene bevolking en de prevalentie neemt toe met de leeftijd

De meerderheid van de patiënten die eraan lijden, is ouder dan 65 jaar, met een grotere betrokkenheid van mannen dan vrouwen.

Het begin van deze ziekte kan een zeer negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven van patiënten.

'S WERELDS TOONAANGEVENDE BEDRIJF VOOR DEFIBRILLATOREN EN MEDISCHE HULPMIDDELEN'? BEZOEK DE ZOLL-STAND OP EMERGENCY EXPO

Wat is boezemfibrilleren?

Deze aritmie is een cardiale pathologie en treedt op wanneer atriale activiteit onregelmatig en ongeorganiseerd is, en contracties sneller optreden dan normaal (het hart fibrilleert).

Aan de basis van deze afwijking ligt een elektrisch defect in het hart waardoor de boezems 'kortsluiten'.

De abnormale elektrische impulsen kunnen een frequentie van maximaal 300 slagen per minuut bereiken en zijn in de overgrote meerderheid van de gevallen afkomstig van hartcellen in de longaderen.

Dit is zeer waar in het geval van paroxismaal atriumfibrilleren.

Normaal gesproken vindt het elektrische signaal zijn oorsprong in het sinoatriale knooppunt in het rechter atrium: vanaf hier bereikt het signaal het linker atrium, de atria trekken samen, de impuls gaat door het atrioventriculaire knooppunt (een soort dam tussen de atria en de ventrikels) en de elektrische impuls gaat dan naar de ventrikels.

Deze trekken op hun beurt samen en pompen het bloed naar de rest van het lichaam.

Wat er gebeurt bij patiënten met boezemfibrilleren is dat de samentrekking van het bovenste deel van het hart (de boezems) aritmisch is, erg snel en niet synchroon loopt met die van het onderste deel (de ventrikels).

De drie soorten atriale fibrillatie

Vanuit klinisch oogpunt zijn er drie soorten boezemfibrilleren te onderscheiden: paroxismaal, persistent en permanent.

We spreken van paroxismaal atriumfibrilleren wanneer episodes, sporadisch en slechts enkele uren duren, optreden en binnen een week verdwijnen.

Deze aandoening moet worden behandeld en gecontroleerd door een specialist om te voorkomen dat deze verergert.

Persistent wordt in feite gedefinieerd als het volgende stadium van boezemfibrilleren: een fibrillatie die langer dan 7 dagen aanhoudt en waarbij een interventie nodig is om het te onderbreken omdat het niet zelfstandig achteruitgaat.

Ten slotte is permanent boezemfibrilleren de vorm waarvan wordt aangenomen dat deze niet langer omkeerbaar is.

CARDIOBESCHERMING EN CARDIOPULMONALE RESUSCITATIE? BEZOEK NU DE EMD112 BOOTH OP EMERGENCY EXPO OM MEER TE LEREN

De symptomen van atriale fibrillatie

Patiënten met atriumfibrilleren ervaren over het algemeen een gevoel van een onregelmatige, vaak versnelde hartslag (aritmische hartslag); ze kunnen ook kortademigheid (dyspneu) en een gevoel van zwakte ervaren.

Symptomen kunnen episodisch zijn of vaker voorkomen tijdens lichamelijke inspanning. In sommige gevallen, die niet zo zeldzaam zijn, is boezemfibrilleren echter asymptomatisch.

Deze gevallen zijn zeer delicaat omdat de patiënt geen waarschuwingssignalen voelt, elke behandeling wordt uitgesteld en het hart zijn functionele capaciteit kan verminderen, evenals het risico op perifere embolische verschijnselen.

Boezemfibrilleren verhoogt namelijk aanzienlijk het risico op trombotische voorvallen: de mechanische onbeweeglijkheid van de boezems kan de vorming van stolsels bevorderen die de cerebrale circulatie kunnen bereiken en cerebrale ischemie en beroertes kunnen veroorzaken.

Boezemfibrilleren: risicofactoren

Bepaalde aandoeningen kunnen het ontstaan van deze vorm van aritmie bevorderen, voorbeelden hiervan zijn:

arteriële hypertensie;
hartinfarct;
hartfalen;
diabetes;
kleppathologieën;
uitkomsten van hartchirurgie;
schildklier- of longpathologieën.

Bovendien hebben sommige studies een mogelijke correlatie tussen boezemfibrilleren en gastro-oesofageale pathologieën geïdentificeerd.

Slaapapneusyndroom heeft ook een sterke associatie met hartritmestoornissen, in het bijzonder met fibrillatie.

Tests voor diagnose

Bij een onregelmatige hartslag is het een goed idee om een cardioloog of aritmoloog te raadplegen, die de patiënt zal uitnodigen om een reeks onderzoeken uit te voeren.

De test bij uitstek voor diagnose is het elektrocardiogram.

Een vroege diagnose is essentieel om de cardiovasculaire gezondheid van de patiënt te beschermen.

Ongecontroleerde fibrillatie kan leiden tot hartfalen en het risico op een beroerte vergroten.

Alle patiënten met fibrillatie moeten een 24-uurs ECG-holter hebben, een test die wordt gebruikt om de 'belasting' van atriumfibrilleren te beoordelen, dwz de totale duur van episodes op een dag.

De holter kan bevestigen of boezemfibrilleren komt en gaat of altijd aanwezig is.

Dit instrument kan ook de aanwezigheid van atriale extrasystole bevestigen, wat in de meeste gevallen degene is die fibrillatie initieert: het identificeren van deze extrasystole is daarom van fundamenteel belang.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Een ander instrument dat geëvalueerd kan worden, is de implantatie in het onderhuidse weefsel van een microchip, ook wel 'loop recorder' of event recorder genoemd.

Het heeft een batterij die ongeveer 4 jaar meegaat en dient om alle aritmische gebeurtenissen vast te leggen (alsof het een continue Holter is).

Het is een klein apparaatje van 3 cm lang en 0.5 mm breed en dik.

De meest effectieve methode om een normaal hartritme te behouden, is transkatheterablatie voor de behandeling van fibrillatie.