Vaginitis is een infectie van het vrouwelijke genitale apparaat, niet noodzakelijkerwijs gekoppeld aan een ontstekingstoestand

Het is een vrij veel voorkomende en vervelende situatie, waarvoor vrouwen vaak hun gynaecoloog bezoeken.

Deze infecties zijn onderverdeeld in vier categorieën: bacteriële vaginose (Gardnerella), mycotische vulvo-vaginitis (Candida), Trichomonas vaginitis en allergische of iatrogene vaginitis.

Wat zijn de symptomen van vaginitis?

Vaginitis manifesteert zich meestal door:

• Jeuk
• Intens brandend
• Leukorroe, dwz verlies van vaginale afscheiding
• Een slechte geur

Symptomen kunnen intermitterend, terugkerend of chronisch zijn.

In het eerste geval komen ze terug na spontane genezing, in het tweede geval verschijnen ze na genezing door een specifieke behandeling.

Wat zijn de oorzaken van vaginitis?

Het vaginale ecosysteem is een zure omgeving (met een pH van 4-4.5), die zo vijandig is dat het de ontwikkeling van micro-organismen en dus infectie verhindert.

Bij sommige vrouwen zijn kleine tijdelijke veranderingen in de vaginale pH echter voldoende om de verspreiding van pathogene micro-organismen te veroorzaken.

Bepaalde omstandigheden kunnen een verandering in pH bevorderen, zoals:

• Het gebruik van neutrale, niet-fysiologische intieme reinigers (met een pH van 7).
• Het dragen van nauwsluitende kleding of synthetische stoffen, die de temperatuur verhogen.
• Ontoereikend gebruik van tampons, die om de drie uur moeten worden vervangen.

De menstruatiecyclus kan ook de vaginale pH verlagen.

Geslachtsgemeenschap is echter de belangrijkste oorzaak, om twee redenen: sperma verhoogt de vaginale pH en door geslachtsgemeenschap is infectie met exogene infectieuze pathogenen (seksueel overdraagbare aandoeningen) mogelijk.

Hoe wordt vaginitis gediagnosticeerd?

De eerste stap in het diagnostisch proces is het gynaecologisch onderzoek, samen met de door de patiënt gemelde symptomen.

In de tweede fase kan met het vaginale uitstrijkje biologisch materiaal worden afgenomen en geanalyseerd door microbiologisch onderzoek.

Het afgenomen materiaal wordt voor elk mogelijk pathogeen op specifieke media gekweekt en onderzocht.

Wat is bacteriële vaginose en hoe wordt het behandeld?

Bacteriële vaginose is een vaginale infectie waarbij bacteriën snel de bacillen van Doderlein vervangen, de echte bewoners van de vagina met een antibacteriële functie.

De bekendste bacterie is Gardnerella vaginalis, de andere zijn Bacteroides, Mycoplasma en Mobiluncus.

Overdracht kan seksueel plaatsvinden.

Bijzondere aandacht moet worden besteed aan zwangere vrouwen: Gardnerella lijkt het risico op vroeggeboorte te verhogen.

In de helft van de gevallen heeft dit type infectie geen specifieke symptomen en kan het resulteren in grijze, sterk ruikende, vloeibare vaginale afscheiding en brandend gevoel in de vagina.

Systemische antibioticabehandeling met metronidazol of clindamycine kan helpen.

Wat zijn mycotische vaginitis en hoe worden ze behandeld?

Volgens gegevens van de Italiaanse Vereniging voor Seksueel Overdraagbare Aandoeningen heeft 10-15% van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd minstens één keer Candida opgelopen.

Deze infectie is te wijten aan de aanwezigheid van bepaalde gisten die, zich voortplantend door te ontluiken, de vagina koloniseren en zich aan het epitheel hechten.

Het manifesteert zich door ernstige jeuk en zeer dikke vaginale afscheiding, vergelijkbaar met gestremde melk.

Het is aan te raden geen synthetische en nauwsluitende kleding te dragen en, bij ongemak, de voorkeur te geven aan rokken.

De eerste behandeling is meestal plaatselijke imidazoolverbindingen met lokaal aangebrachte eicellen en crèmes.

Candida vaginitis heeft echter de neiging om terug te komen, zelfs na specifieke therapie.

Dit komt door de hoge weerstand van de sporen en de gemakkelijke seksuele overdracht, met een continue "overdracht" van infecties tussen partners.

Bij frequente recidieven kan orale therapie worden toegepast.

Wat is Trichomonas vaginitis en hoe wordt het behandeld?

Trichomonas is een eencellig micro-organisme dat vaak wordt aangetroffen in de geslachtsorganen (inclusief de mannelijke geslachtsorganen). Het is vooral thuis wanneer de vaginale pH de normale zuurgraad overschrijdt.

Het wordt voornamelijk opgelopen via seksuele overdracht, deels omdat Trichomonas moeite heeft met overleven buiten het menselijk lichaam.

De infectie kan echter worden opgelopen in de badkamer of door gezamenlijk gebruik van kleding of handdoeken.

Deze vaginitis manifesteert zich door intense jeuk, branderig gevoel in de vulva of vagina en schuimige, sterk ruikende, geelgroene afscheiding.

De behandeling bestaat uit het innemen van metronidazol, ook voor de partner.

Wat zijn allergische vaginitis en hoe worden ze behandeld?

Deze vaginitis houdt verband met onmiddellijke overgevoeligheid of vertraagde reacties door contact met zepen, crèmes, geparfumeerd toiletpapier, smeermiddelen, eicellen of componenten van vaginale douches.

Ze manifesteren zich als intense verbranding, jeuk, erytheem, geurloze afscheiding.

Het is essentieel om het allergeen op te sporen om nieuwe allergische manifestaties te voorkomen.

Lees ook:

Pre-ziekenhuis echografie bij noodgevallen

DVT-echografie faalt ook - is het voldoende om echte ziekte te detecteren?

Transvaginale echografie: hoe het werkt en waarom het belangrijk is?

Bron:

Humanitas