Chlamydia, symptomen en preventie van een stille en gevaarlijke infectie

By Cristiano Antonino On September 20, 2022

Chlamydia (of Chlamydia) is een infectie veroorzaakt door een bacterie, Chlamydia trachomatis, die uitsluitend in het celcytoplasma leeft en seksueel wordt overgedragen

Aanvankelijk beschouwd als een virus, vanwege zijn aard als een obligate cellulaire parasiet, onthulde observatie in 1966 met een elektronenmicroscoop dat het niet alleen DNA en RNA bevat, maar ook ribosomen en een membraan dat typisch is voor bacteriën.

Chlamydia trachomatis-infectie treft alleen mensen en wordt overgedragen via vaginale, anale en orale seks, door contact met genitale slijmafscheidingen of via het sperma van een geïnfecteerde persoon.

Chlamydia komt voor bij ongeveer 3.2% van de bevolking, met een prevalentie bij mannen (8.4%) in vergelijking met vrouwen (2.4%)

Seksuele gewoonten spelen daarom een beslissende rol bij het optreden van infecties.

Vooral jongvolwassenen en seksueel actieve adolescenten lopen risico, die geen barrièremethoden voor anticonceptie gebruiken (zoals condooms), die vaak van seksuele partner wisselen en die meerdere partners hebben.

Wat zijn de symptomen van Chlamydia?

Chlamydia wordt een stille infectie genoemd. Volgens een surveillance-schildwachtsysteem van seksueel overdraagbare infecties, gebaseerd op de diagnoses die worden gesteld door een netwerk van openbare gespecialiseerde centra en gecoördineerd door het Istituto Superiore di Sanità, is meer dan een derde van de dragers asymptomatisch en onder hen is het grootste deel vrouwen en, onder vrouwen, niet-zwangere vrouwen.

Het is echter waarschijnlijker dat de getroffenen, maar asymptomatisch, meer dan 50% zijn.

Wanneer Chlamydia symptomatisch wordt, meestal 1-3 weken na infectie, is het klinische beeld dat zich het vaakst voordoet bij beide geslachten urethritis, gekenmerkt door brandende urine en frequent en pijnlijk urineren.

Bij mannen kan het zich manifesteren als een urethrale afscheiding van variabele kleur, variërend van wit tot lichtgrijs; in een beperkt aantal gevallen treedt een acute ontsteking van de bijbal op met pijn en zwelling van de testikels.

Bij vrouwen kan de infectie, zelfs als deze symptomatisch is, subtieler zijn en aanwezig zijn met de kenmerken van een veel voorkomende bacteriële vaginitis, met vaginale afscheiding van het gelige type leukorroe, soms gepaard gaande met een branderig gevoel en met mogelijke postcoïtale en/of intermenstruele bloeding.

Wanneer moet chlamydia worden gediagnosticeerd?

Om een diagnose te kunnen stellen, is het noodzakelijk om een test te ondergaan waarbij een kleine hoeveelheid materiaal uit het te testen gebied (baarmoederhals, vagina, penis, anus) wordt genomen met een wattenstaafje, dat vervolgens naar een laboratorium wordt gestuurd voor analyse.

Als er een infectie aanwezig is, is de test positief, zelfs als er geen symptomen zijn. De test moet worden uitgevoerd na symptomen van urethritis, die zich manifesteert bij vrouwen, met ongewone vaginale afscheiding of bloeding, vergezeld van branderig gevoel en pijn tijdens geslachtsgemeenschap, en bij mannen, met urethrale branderigheid en grijswitte afscheiding uit de penis.

In sommige, niet ongebruikelijke gevallen, is het klinische beeld veel genuanceerder en subtieler: licht ongemak zoals jeuk of een licht branderig gevoel aan de punt van de penis en de urethra. Deze symptomen worden vaak ten onrechte toegeschreven aan chronische abacteriële prostatitis en worden daarom verkeerd behandeld.

Het vermoeden van een chlamydia-infectie is vooral gegrond als de symptomen optreden na recente geslachtsgemeenschap met een nieuwe partner.

Wat zijn de mogelijke gevolgen van een chlamydia-infectie?

De verspreiding van de kiem naar naburige organen kan ernstige complicaties veroorzaken. Bij vrouwen kan de ontsteking zich uitbreiden naar de eileiders en het buikvlies, wat de zogenaamde 'pelvic inflammatory disease (PID)' veroorzaakt, die permanente schade aan het voortplantingssysteem kan veroorzaken, zoals het sluiten van de eileiders (resulterend in steriliteit), risico op baarmoederzwangerschap , abdominale verklevingen en chronische bekkenpijn.

Bij mannen is de meest voorkomende complicatie het begin van een chronisch ontstekingsproces in de bijbal, een klein kanaal waar het door de zaadbal geproduceerde sperma wordt opgeslagen en bewaard. Het resultaat van de infectie is fibrose van het kanaal, met obstructie en daaruit voortvloeiende steriliteit.

Wat is de meest geschikte behandeling om de infectie te bestrijden?

Chlamydia-infectie wordt behandeld met antibiotica waarvoor de kiem erg gevoelig is.

Bij de behandeling worden verschillende antibiotica gebruikt en ze zijn allemaal even effectief.

Het medicijn van eerste keuze is azithromycine. Bij ongecompliceerde acute episodes is een enkele dosis antibioticum voldoende. De partner moet dezelfde behandeling volgen.

Het is raadzaam om gedurende ten minste drie weken na het einde van de therapie geslachtsgemeenschap te vermijden.

Genezing maakt iemand niet immuun: nieuwe recidieven zijn mogelijk.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Daarom moet er meer aandacht worden besteed aan preventie.

Is het mogelijk om Chlamydia te voorkomen?

Preventie bestaat uit correct seksueel gedrag: een wederzijds monogame relatie en/of het gebruik van barrière-anticonceptiemethoden, zoals condooms, verminderen het risico op infectie aanzienlijk.

Screening, dwz het zoeken naar chlamydia bij asymptomatische personen, wordt jaarlijks aanbevolen bij mensen onder de 25 jaar, vooral als ze risico lopen en na onbeschermde geslachtsgemeenschap met een nieuwe partner.

Chlamydia tijdens de zwangerschap: hoe het te voorkomen en hoe het te behandelen. Zijn er risico's voor het ongeboren kind?

Hoewel wordt aangenomen dat een chlamydia-infectie verantwoordelijk is voor het vroegtijdig breken van de vliezen, vroeggeboorte en een laag geboortegewicht van de foetus, wordt prenatale screening niet aanbevolen voor alle vrouwen, omdat er onvoldoende bewijs is van het nut ervan.

Klinisch wordt echter aanbevolen bij het eerste bezoek voor zwangere vrouwen met erkende risicofactoren (jonger dan 25 jaar, seksuele promiscuïteit, nieuwe partner of meerdere partners), mogelijk te herhalen in het derde trimester als risicovol gedrag bij het paar gedetecteerd.

Het geneesmiddel van eerste keus dat compatibel is met zwangerschap is erytromycine, dat gedurende 5-7 dagen moet worden toegediend.

Het is raadzaam om de therapie uit te breiden naar de partner en het gebruik van condooms bij geslachtsgemeenschap tot aan de geboorte aan te bevelen.

Chlamydia kan tijdens de geboorte worden overgedragen op het ongeboren kind. Infectie bij het pasgeboren kind manifesteert zich in de vorm van conjunctivitis, aanwezig in ongeveer 50-70% van de pasgeborenen, of longontsteking, aanwezig in 30% van de gevallen.

Gelukkig lossen beide infecties met succes op als ze snel worden behandeld.