Covid en hiv: 'Monoklonale antilichamen voor de genezingen van de toekomst'
Covid en HIV, het keerpunt is in monoklonale antilichamen? Nieuwe therapeutische horizonten werden besproken tijdens de 13e editie van het Icar Congress – Italian Conference on Aids and Antiviral Research
Wetenschap aan het werk over hiv en Sars-CoV-2: nieuwe oplossingen in het verschiet na de buitengewone vooruitgang van de afgelopen maanden, en monoklonale antilichamen zijn de hoofdrolspelers
Als voor Covid vaccins het mogelijk hebben gemaakt om besmettingen en ernstige gevallen van de ziekte te verminderen, kan HIV sinds enkele jaren als een chronische infectie worden beschouwd dankzij de komst van zeer effectieve antiretrovirale therapie die de controle van virale replicatie en de daaruit voortvloeiende virologische onderdrukking mogelijk maakt , gesynthetiseerd in U=U, Undetectable=Untransmittable: HIV wordt niet overgedragen als de viremie van de HIV-positieve partner niet meer aantoonbaar is in het bloed, dankzij de juiste inname van effectieve antiretrovirale therapie.
De nieuwe therapeutische horizonten bieden verdere inzichten: voor zowel HIV als Covid kunnen verdere oplossingen in monoklonale antilichamen liggen.
Dit is een van de ideeën die naar voren kwamen tijdens de 13e editie van het Icar-congres - Italiaanse conferentie over aids en antiviraal onderzoek, dat van 21 tot 23 oktober in Riccione wordt gehouden.
HIV EN COVID-19, THERAPEUTISCHE BENADERING MET MONOKLONALE ANTILICHAMEN
Monoklonale antilichamen zijn een van de belangrijkste farmaceutische producten geworden, ook op infectieus gebied: de eerste monoklonale in deze zin werd gebruikt voor het respiratoir syncytieel virus, daarna voor Clostridium difficile; recentelijk zijn studies en de eerste toepassingen voor hiv en covid gestart.
Tijdens de recente pandemie bleek deze therapeutische benadering cruciaal om te voorkomen dat de door Covid veroorzaakte ziekte degenereerde tot de ernstigste vormen.
Bij HIV is er een monoklonaal antilichaam, ibalizumab, dat fase 3-onderzoeken heeft doorstaan.
Het is al goedgekeurd door de FDA en Ema en wordt momenteel goedgekeurd door Aifa, en zal binnenkort beschikbaar zijn in onze praktijk.
“Dit monoklonale antilichaam hecht zich aan CD4-cellen en voorkomt zo dat het virus de cel binnendringt”, legt prof. Anna Maria Cattelan uit.
Deze therapeutische benadering is ontworpen voor patiënten met een lange geschiedenis van antiretrovirale therapie en virologisch falen.
De gegevens na 96 weken behandeling geven aan dat er zelfs bij meervoudig gefaalde proefpersonen in 56% van de gevallen een virologische respons was; Ik zou zeggen dat dit een belangrijk resultaat is voor toekomstige ontwikkelingen van het molecuul.
Dit is slechts het begin, aangezien deze monoklonale antilichamen ook in andere contexten kunnen worden gebruikt, zoals bij initiële therapie en zelfs bij de preventie van HIV.
Een studie die dit jaar in de New England Journal of Medicine werd gepubliceerd over de preventie van hiv-infectie bij meer dan 4,000 proefpersonen met een hoog infectierisico, hoewel deze niet effectief bleek om dit ambitieuze resultaat te bereiken, vormde een belangrijk 'proof of concept', zowel voor de ontwikkeling van toekomstige vaccins als voor de planning van verdere toekomstige studies die de gelijktijdige combinatie van verschillende monoklonale antilichamen zullen moeten omvatten die het virus definitief kunnen aanvallen.
Er begint zeker een decennium waarin veel geavanceerde therapeutische strategieën zullen worden ontwikkeld, waaronder gentherapie.
DAGELIJKSE BESCHERMING? BEZOEK DE SUISSE RESSOURCES-STAND OP EMERGENCY EXPO
MONOKLONALE ANTILICHAMEN: LANGDURIGE COVID EN HIV AAN DE WORTEL VAN VOORMALIGE VEROUDERING, DE IMPACT VAN "GEROSCIENCE
Onder de vele overeenkomsten die Covid en HIV kenmerken, wint onderzoek terrein naar het effect dat beide virussen hebben op de veroudering van het individu, opgevat als een toestand van kwetsbaarheid met betrekking tot de accumulatie van tekorten in de loop van ons leven.
"HIV is een verfijnd model van de accentuering en versnelling van het verouderingsfenomeen", benadrukt prof. Giovanni Guaraldi, arts infectieziekten aan de Azienda Ospedaliero-Universitaria di Modena en universitair hoofddocent aan de plaatselijke universiteit.
In het afgelopen jaar hebben we onder de effecten van de pandemie ook het Post Acute Covid Syndrome – Pacs waargenomen, vaak eenvoudigweg Long Covid genoemd, wat ook een fenomeen is van veroudering van de persoon, zoals blijkt uit het empirische bewijs in veel patiënten die zich veranderd voelen na Covid.
HIV en Pacs zijn verenigd door dit biologische mechanisme van versnelling van het verouderingsfenomeen met progressie van kwetsbaarheid.
Juist op het gebied van veroudering is sinds enkele jaren een nieuwe wetenschap in opkomst, de geroscience, volgens welke veroudering een ziekte is die moet worden aangepakt door middel van een vroege diagnose om gerichte interventies te bevorderen door middel van senolytische geneesmiddelen, die kunnen verouderende cellen doden, en senomorfe geneesmiddelen, die cellulaire veroudering kunnen wijzigen.
Aangezien hiv en covid twee verouderingsziekten zijn, is het interessant om de gerowetenschappelijke benadering van deze ziekten te begrijpen.
HIV kan echter al worden beschouwd als een model waar geroscience wordt toegepast, aangezien antiretrovirale therapie eigenlijk een senomorfe functie heeft.
HIV EN SARS-COV-2 IN HET LABORATORIUM
Door Covid-19 herbeleven besmettelijke wetenschappers de nachtmerrie die ze de afgelopen decennia hebben meegemaakt toen ze met hiv werden geconfronteerd.
Toch lieten de twee infecties grote verschillen zien, die vooral tot uiting komen in de laboratoriumtesten.
Sars-CoV-2 en HIV verschillen in het belang van het kwantitatieve aspect, de relatie tussen infectie en besmettelijkheid, het monitoren van immuniteit en de rol van varianten”, benadrukt prof. Maria Rosaria Capobianchi.
Bij Covid, een acute infectie, is het belang van de kwantitatieve aspecten van viral load, die cruciaal is voor het monitoren van infectie bij HIV, een chronische infectie, sterk verminderd.
Als een hiv-patiënt een kwantitatieve verlaging van de viral load behaalt, mag hij of zij niet meer besmettelijk zijn, zoals vermeld in het U=U-principe; bij Covid daarentegen kan er sprake zijn van langdurige persistentie van het virale genoom in de ademhalingsboom, maar dit komt niet overeen met aanhoudende besmettelijkheid.
Bovendien verandert het concept van immuniteit: bij HIV is het geen teken van herstel, maar van een levenslange infectie, terwijl bij Covid de aanwezigheid van antilichamen het bewijs is dat je het virus hebt ontmoet en de infectie hebt overwonnen.
Antilichamen zijn ook een belangrijke parameter voor de beoordeling van vaccingeïnduceerde bescherming, in modelpopulaties waaruit informatie over de duur en omvang van de bescherming kan worden afgeleid, zodat flexibele en tijdige strategieën voor vaccinatiebeleid kunnen worden ontworpen.
Er zijn momenteel veel instrumenten beschikbaar voor het meten van immuniteit, zowel natuurlijke als door vaccins verkregen.
De antilichaamniveaus die overeenkomen met de beschermingstoestand zijn echter nog steeds onduidelijk en veel laboratoria werken aan het vergelijken van de verschillende immunometrische methoden met de biologische test die het vermogen meet om de virusinfectiviteit te neutraliseren.
In feite kan deze test, vanwege zijn complexiteit, niet de routinestandaard vertegenwoordigen, en om deze reden moeten meer toegankelijke en eenvoudigere instrumenten worden geïdentificeerd voor alledaagse toepassingen. Daarnaast richten de meest recente gegevens zich ook op cellulaire immuniteit, die een langere duur lijkt te hebben dan antilichaamimmuniteit.
Cellulaire immuniteit lijkt ook minder te worden beïnvloed door virale variabiliteit.
Gekoppeld hieraan moet worden gezegd dat er aan Covid-zijde veel aandacht is voor virusvarianten die de bescherming van vaccin-geïnduceerde immuniteit zouden kunnen frustreren.
Wat hiv betreft, heeft de ervaring die we de afgelopen 40 jaar hebben opgedaan ons geleerd dat mutaties belangrijk zijn in een andere context, vooral in verband met de effectiviteit van antiretrovirale middelen'.
Lees ook:
WHO: 'Pandemie zal doorgaan tenzij vaccins worden uitgedeeld aan arme landen'
Italië, onderzoek met CNR: antiviraal potentieel van Eugenol tegen Covid-19