De 6 fasen van het klinisch beloop van een brandwond: patiëntmanagement

Klinisch beloop van een patiënt met brandwonden: een brandwond is een laesie van de integumentaire weefsels (huid en huidaanhangsels) veroorzaakt door de werking van hitte, chemicaliën, elektrische stroom of straling

Classificatie van de fasen van een brandwond

Ze kunnen van verschillende entiteiten zijn, afhankelijk van de intensiteit van de temperatuur, de duur van het contact en de fysieke toestand van de brandende substantie (vast, vloeibaar of gasvormig); in relatie tot de ernst zijn ze verdeeld in groepen (1e, 2e, 3e en 4e graad).

HET BELANG VAN RESCUE-TRAINING: BEZOEK DE SQUICCIARINI-REDDINGSBOOTH EN ONTDEK HOE JE VOORBEREID KUNT ZIJN OP NOODGEVALLEN

Het klinisch beloop van een brandwond kan worden onderverdeeld in 6 fasen:

  • fase van nerveuze shock door vreselijke pijn;
  • hypodynamische fase of fase van hypovolemische shock (eerste 48 uur);
  • katabole fase (vóór het sluiten van de brandwond);
  • fase van exsudaatabsorptietoxicose;
  • stadium van sepsis door infectie van de zweren;
  • stadium van syncratische dystrofie of herstel.

1) Nerveuze schokfase

Het duurt een paar uur en wordt gekenmerkt door: psychische opwinding, intense pijn, intense dorst, zweten, polypneu (ademhalingsfrequentie hoger dan normaal), slapeloosheid (soms delirium en convulsies), weinig of geen diurese, gastro-intestinale atonie, plotselinge veranderingen in het bloed druk.

2) Fase van hypovolemische shock

Het wordt gekenmerkt door: kleine en frequente pols, lage bloeddruk (vooral systolisch), perifere cyanose, koud zweet, lage temperatuur (36-35 °C), oppervlakkige en frequente ademhaling, nerveuze hyperexcitabiliteit afgewisseld met periodes van depressie met slaperigheid, apathie , adynamie; voortdurende behoefte om te plassen met uitscheiding van een paar druppels of anurie, darm afgesloten met ontlasting en gas, hemodynamische crisis die enkele uren tot 3-4 dagen aanhoudt.

De patiënt kan overlijden aan hartfalen. Hemodynamische veranderingen omvatten:

  • tachycardie;
  • hypotensie;
  • vermindering van het hartminuutvolume;
  • vaatvernauwing.

Cardiale output kan afnemen tot 30-50% van normaal als gevolg van hypovolemie en myocardiale depressieve factor.

Cardiale output neigt vaak pas na enkele dagen naar een normaal niveau, zelfs als infusietherapie correct is.

Veranderingen in de nierfunctie zijn het gevolg van:

  • hypovolemie;
  • vasoconstrictie;
  • opening van arterioveneuze shunts die de nier omzeilen;
  • bijnier imperatief.

De juxtaglomerulaire cellen van de nier geven renine vrij in de bloedsomloop als reactie op natriumgebrek, lage bloeddruk (hypovolemie) en een sympathische zenuwstimulus (als gevolg van hypovolemie).

Renine veroorzaakt, via angiotensine, de afgifte van hormonen uit de bijnierschors (cortisol, mineralocorticoïden, bijv. aldosteron, glucocorticoïden, enz.) die inwerken op de reabsorptie door de nieren.

Het volgende gebeurt:

  • oligurie (min of meer ernstig);
  • vermindering van glomerulaire filtratie;
  • natriumretentie (aldosteron);
  • verhoogde secretie van kalium (aldosteron).

Als de therapie adequaat is, verschijnen deze manifestaties mogelijk niet, anders kan nierinsufficiëntie optreden, vergelijkbaar met hemorragische shock.

Na 2-3 weken kan er een gramnegatieve septische shock optreden die de nierfunctie verder verergert, met als mogelijk begin een vaak fataal onomkeerbaar acuut nierfalen.

Verschillende theorieën verklaren oligurie, wat te wijten kan zijn aan:

  • een nerveuze reflex die spasmen van de afferente arteriolen veroorzaakt;
  • de introductie in de circulatie van giftige stoffen die vrijkomen uit het verbrande gebied en die zouden werken op glomerulair niveau of door de spasme van de afferente arteriolen te veroorzaken die de filtratie blokkeert;
  • een nierpoging om de hydrometabole veranderingen te compenseren door een grotere tubulaire reabsorptie van natrium en water door de urine-eliminatie te verminderen. In de eerste fase werd ook een activering van het renine-angiotensinesysteem benadrukt, wat natriumretentie veroorzaakt.

DE RADIO VOOR REDDERS IN DE WERELD? BEZOEK DE EMS RADIO-STAND OP DE EMERGENCY EXPO

3) Katabole fase

De derde fase kenmerkt zich door:

  • verminderde algemene reactiviteit van het organisme;
  • negatieve stikstofbalans;
  • afname van defensieve capaciteiten.

Als in deze fase septische shock optreedt, leidt nierfalen tot de dood.

De meest betrouwbare gegevens voor het monitoren van de nierfunctie zijn plasma- en urinaire osmolariteit.

Als dit blijft toenemen (progressieve hyperosmolariteit) wordt de prognose slecht.

De symptomen van progressieve hyperosmolariteit zijn: intense dorst, bewustzijnsveranderingen, oriëntatiestoornissen, hallucinaties, coma, convulsies, overlijden.

De negatieve stikstofbalans en het energietekort houden deels verband met het uitblijven van toename van verdampend water.

De duur en intensiteit van de katabole fase zijn gerelateerd aan:

  • omvang en mate van verbranding;
  • ernst van infectieuze processen;
  • voedingsregime;
  • duur van de open fase van wonden.

Tijdens deze fase is de energiebehoefte aan calorieën groter dan 4000cal/dag.

Ondanks de introductie van geschikte therapieën wordt de positivisering van de stikstofbalans pas in de herstelfase bereikt.

4) Fase van toxicose (autotoxische shock)

Verschijnt na 3-4 dagen.

De reabsorptie van transsudaat en exsudaten uit de verbrande gebieden brengt giftige stoffen in omloop.

Na een periode van schijnbaar welzijn (gekenmerkt door normalisatie van pols, druk en temperatuur), stellen ze nieuwe symptomen vast zoals: hoge koorts (39-40°C), hoofdpijn, misselijkheid en hemorragische zweren.

Deze fase kan 15 tot 20 dagen duren.

5) Stadium van sepsis

Het is te wijten aan infectie van de verbrande gebieden, mogelijk gemaakt door immunosuppressie.

De temperatuur begint weer te stijgen met aanhoudende en afnemende koorts voorafgegaan of vergezeld van koude rillingen, hoofdpijn, misselijkheid.

De pols is frequent en de druk wordt verlaagd. Er is virulentie van cutane saprofytische kiemen die het oppervlak van het granulatieweefsel vervuilen tijdens de periode van sepsis (ze zijn gramnegatief: Pseudomonas, Serratia, Klebisiella, Candida, enz.)

6) Syncrasische dystrofiefase of herstelfase

Er is een geleidelijk herstel van de bloedsomloop, de koorts verdwijnt, de diurese en de stoelgang worden weer normaal.

Het slachtoffer van de brandwond is nog steeds bleek (bloedarmoede), mager (eiwitverlies) met spierhypotrofie.

Als de gebieden met necrose diep zijn, kunnen niet-gerepithelialiseerde gebieden met uitbundig granulatieweefsel gedurende weken of maanden worden gehandhaafd.

Lees ook

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Eerste hulp bij brandwonden: hoe u brandwonden door heet water kunt behandelen

Verbranden met kokend water: wat u wel en niet moet doen in tijden van eerste hulp en genezing

Wat is hypercapnie en hoe beïnvloedt dit de interventie van de patiënt?

Wat is de Trendelenburg-positie en wanneer is deze essentieel?

Trendelenburg (Anti-shock) Positie: wat het is en wanneer het wordt aanbevolen

De ultieme gids voor de Trendelenburg-positie

Berekening van de oppervlakte van een brandwond: de regel van 9 bij zuigelingen, kinderen en volwassenen

Pediatrische reanimatie: hoe reanimatie uitvoeren bij pediatrische patiënten?

Eerste Hulp, Identificatie Van Een Ernstige Brandwond

Chemische brandwonden: tips voor eerste hulp en preventie

Elektrische brandwonden: tips voor eerste hulp en preventie

Gecompenseerde, gedecompenseerde en onomkeerbare shock: wat zijn ze en wat bepalen ze?

Brandwonden, eerste hulp: hoe ingrijpen, wat te doen?

Eerste hulp, behandeling van brandwonden en brandwonden

Wondinfecties: wat veroorzaakt ze, met welke ziekten ze in verband worden gebracht?

Patrick Hardison, Het verhaal van een getransplanteerd gezicht op een brandweerman met brandwonden

Elektrische schok EHBO en behandeling

Elektrische verwondingen: verwondingen door elektrocutie

Noodbehandeling van brandwonden: een patiënt met brandwonden redden

4 veiligheidstips om elektrocutie op de werkplek te voorkomen

Elektrische verwondingen: hoe ze te beoordelen, wat te doen?

Noodbehandeling van brandwonden: een patiënt met brandwonden redden

Eerste hulp bij brandwonden: hoe u brandwonden door heet water kunt behandelen

6 feiten over brandwondenzorg die traumaverpleegkundigen moeten weten

Ontploffingsletsels: hoe ingrijpen op het trauma van de patiënt?

Wat moet er in een EHBO-kit voor kinderen zitten?

Branden, inademing van rook en brandwonden: stadia, oorzaken, flash-over, ernst

Ramppsychologie: betekenis, gebieden, toepassingen, training

Geneeskunde van grote noodsituaties en rampen: strategieën, logistiek, hulpmiddelen, triage

Vuur, inademing van rook en brandwonden: doelen van therapie en behandeling

bron

Medicina online

Andere klanten bestelden ook: