De patiënt klaagt over wazig zien: welke pathologieën kunnen ermee in verband worden gebracht?

Wazig zien is het meest voorkomende visuele symptoom. Het verwijst meestal naar een geleidelijke afname van de visuele helderheid en komt overeen met verminderde gezichtsscherpte

Patiënten met kleine gezichtsvelddefecten (bijv. veroorzaakt door een kleine netvliesloslating) kunnen hun symptomen omschrijven als wazigheid.

Etiologie van wazig zien

De meest voorkomende oorzaken van wazig zien zijn:

  • Brekingsfouten (de meest voorkomende oorzaak in het algemeen)
  • Leeftijdsgebonden maculaire degeneratie
  • Staar
  • Diabetische retinopathie

Wazig zien heeft 4 algemene mechanismen:

  • Opacificatie van normaal transparante structuren (hoornvlies, kristallijne lens, glasvocht) waardoor lichtstralen moeten passeren om het netvlies te bereiken
  • Pathologieën die het netvlies aantasten
  • Pathologieën die de oogzenuw of zijn verbindingen aantasten
  • Brekingsfouten

Sommige aandoeningen kunnen meer dan één mechanisme hebben.

De refractie kan bijvoorbeeld worden aangetast door een aanvankelijke cataract of door reversibele zwelling van de kristallijne lens veroorzaakt door slecht gecontroleerde diabetes.

Patiënten met bepaalde aandoeningen die wazig zien veroorzaken (bijv. acute cornea-laesies [zoals schaafwonden], zweren, herpes simplex keratitis, oftalmische herpes zoster, acuut geslotenhoekglaucoom) hebben meer kans op andere symptomen zoals oogpijn en rode ogen.

Zeldzame ziekten die wazig zien kunnen veroorzaken, zijn erfelijke optische neuropathieën (bijv. dominante optische atrofie, erfelijke optische neuropathie van Leber) en cornea-littekens veroorzaakt door vitamine A-tekort.

Beoordeling van wazig zien

Medische geschiedenis

De geschiedenis van de huidige ziekte moet het begin, de duur en de progressie van de symptomen vaststellen en of ze bilateraal of unilateraal zijn.

Het symptoom moet zo nauwkeurig mogelijk worden gedefinieerd door een open vraag te stellen (bijv. "beschrijf alstublieft wat u bedoelt met wazig zien").

Zo is verlies aan detail niet hetzelfde als verlies van contrast.

Bovendien worden gezichtsvelddefecten mogelijk niet als zodanig herkend door patiënten, die in plaats daarvan symptomen kunnen beschrijven zoals het missen van een stap of het onvermogen om woorden te zien tijdens het lezen.

Belangrijke geassocieerde symptomen zijn onder meer roodheid van de ogen, fotofobie, myodesopsieën, gevoel van lichtflitsen (photopsias) en pijn in rust of bij oogbewegingen.

De effecten van duisternis (nachtzicht), lichten (dat wil zeggen wazigheid, starbursts, halo's, fotofobie veroorzaken), afstand tot een object en het gebruik van corrigerende lenzen, en of het centrale of perifere zicht meer aangetast lijkt te zijn, moeten worden vastgesteld.

De beoordeling van systemen omvat vragen over symptomen van mogelijke oorzaken, zoals verhoogde dorst en polyurie (diabetes).

De pathologische geschiedenis op afstand moet de aandacht vestigen op eerdere oogletsels of andere gediagnosticeerde oogaandoeningen en aandoeningen onderzoeken waarvan bekend is dat ze risicofactoren zijn voor oogaandoeningen (bijv. hypertensie, diabetes, HIV/AIDS, systemische lupus erythematosus, sikkelcelanemie, aandoeningen die hyperviscositeitssyndroom zoals multipel myeloom of macroglobulinemie van Waldenström).

De farmacologische geschiedenis moet vragen bevatten over het gebruik van geneesmiddelen die het gezichtsvermogen kunnen beïnvloeden (bijv. corticosteroïden) en behandelingen voor aandoeningen die het gezichtsvermogen beïnvloeden (bijv. diabetische retinopathie).

Wazig zien, objectief onderzoek

Indien nodig worden niet-visuele symptomen beoordeeld; oogonderzoek kan echter voldoende zijn.

Het beoordelen van de gezichtsscherpte is essentieel.

Veel patiënten spannen zich niet maximaal in.

Door de patiënt voldoende tijd te geven en de patiënt aan te moedigen, worden doorgaans nauwkeurigere resultaten verkregen.

De scherpte wordt idealiter gemeten terwijl de patiënt op 6 m van een Snellen . staat boord aan een muur hangen.

Als deze test niet kan worden uitgevoerd, kan de nabije scherpte worden gemeten met een bord dat 36 cm van het oog is geplaatst.

De meting van het zicht dichtbij moet worden uitgevoerd met de leescorrectie voor patiënten ouder dan 40 jaar.

Elk oog wordt afzonderlijk gemeten, terwijl het andere oog is bedekt met een vast voorwerp (niet de vingers van de patiënt, die tijdens de test uit elkaar kunnen worden gespreid).

Als de patiënt de eerste regel van de Snellen-kaart niet kan lezen op een afstand van 6 m, wordt de gezichtsscherpte getest op 3 m.

Als er zelfs op de kortste afstand niets van de tafel kan worden afgelezen, toont de onderzoeker een ander aantal vingers aan de patiënt om te zien of hij ze kan tellen.

Als dit niet het geval is, beoordeelt de onderzoeker of de patiënt de beweging van de hand kan waarnemen en wordt er een licht op het oog geprojecteerd om te controleren of het licht wordt waargenomen.

De gezichtsscherpte wordt gemeten met of zonder bril van de patiënt.

Als de scherpte wordt gecorrigeerd met een bril, is het probleem een ​​brekingsfout.

Als patiënten geen eigen bril hebben, wordt een gaatje gebruikt.

Als er geen gaatje beschikbaar is, kan er een aan het bed van de patiënt worden gemaakt door gaten in karton te maken met een 18-gauge naald en de diameter van elk gaatje iets te variëren.

Patiënten kiezen het gat dat hun zicht het beste corrigeert.

Pinhole-refractie is een snelle en efficiënte manier om brekingsfouten te diagnosticeren, de meest voorkomende oorzaak van wazig zien.

Bij pinhole-refractie is de beste correctie echter meestal slechts 8/10, niet 10/10.

Ook oogonderzoek is belangrijk.

Directe en consensuele pupilreflexen op licht worden beoordeeld met behulp van de oscillerende lamptest.

Visuele velden worden gecontroleerd door vergelijking en met een Amsler-raster.

Het hoornvlies wordt onderzocht op opacificatie, idealiter met behulp van een spleetlamp.

De voorste kamer wordt onderzocht op cellen en lichtgevende lichamen, indien mogelijk met behulp van een spleetlamp, hoewel het onwaarschijnlijk is dat de resultaten van dit onderzoek wazig zicht verklaren bij patiënten zonder pijn of roodheid van de ogen.

De kristallijne lens wordt onderzocht op ondoorzichtigheid, met behulp van een oftalmoscoop, spleetlamp of beide.

Oftalmoscopie wordt uitgevoerd met behulp van een directe oftalmoscoop.

Meer details zijn zichtbaar als de ogen worden verwijd voor oftalmoscopie met een druppel van een sympathomimeticum (bijv. fenylefrine 2.5%), cycloplegisch (bijv. tropicamide 1% of cyclopentolaat 1%) of beide; dilatatie is bijna voltooid na ongeveer 20 minuten.

Zo veel van de fundus als zichtbaar is, wordt onderzocht, inclusief het netvlies, macula, fovea, bloedvaten en optische schijf en de marges.

Om de hele fundus te zien (dwz om een ​​perifere netvliesloslating te zien), moet de onderzoeker, meestal een oogarts, een indirecte oftalmoscoop gebruiken.

De intraoculaire druk wordt gemeten.

Waarschuwingsborden

De volgende bevindingen zijn met name zorgwekkend:

  • Plotselinge verandering in het gezichtsvermogen
  • Oogpijn (met of zonder oogbeweging)
  • Gezichtsvelddefecten (van anamnese of onderzoek)
  • Zichtbare afwijking van het netvlies of de optische schijf
  • HIV/AIDS of andere immunosuppressieve ziekten
  • Een systemische aandoening die retinopathie kan veroorzaken (bijv. drepanocytose [sikkelcelanemie], mogelijk hyperviscositeitssyndroom, diabetes, hypertensie)

Interpretatie van bevindingen

Symptomatologie helpt bij het suggereren van een oorzaak.

Als de gezichtsscherpte wordt gecorrigeerd met een bril of een gaatje, is waarschijnlijk een eenvoudige brekingsfout de oorzaak van de vertroebeling.

Verlies van contrast of verblinding kan ook worden veroorzaakt door cataract, waarmee rekening moet worden gehouden.

Waarschuwingssignalen duiden echter op een ernstiger oogafwijking en de noodzaak van een volledig onderzoek, inclusief spleetlamponderzoek, tonometrie, oftalmoscopisch onderzoek met pupilverwijding en, afhankelijk van de resultaten, mogelijk onmiddellijk of uitgesteld oogheelkundig consult.

Met specifieke retinale tekenen kan een oorzaak worden gesuggereerd (zie tabel Interpretatie van retinale bevindingen).

Wazig zien, onderzoeken

Als de scherpte voldoende wordt gecorrigeerd door refractie, worden patiënten doorverwezen naar een optometrist of oogarts voor een routine formeel refractief onderzoek.

Als de gezichtsscherpte niet wordt gecorrigeerd door refractie, maar er geen waarschuwingssignalen zijn, worden patiënten doorverwezen naar een oogarts voor een routinematige beoordeling.

Met enkele waarschuwingssignalen worden patiënten doorverwezen voor dringende of onmiddellijke oogheelkundige evaluatie.

Patiënten met symptomen of tekenen van systemische ziekte moeten worden doorverwezen voor passend onderzoek:

  • Diabetes: digitale of routinematige bloedglucosemeting
  • Slecht gereguleerde hypertensie en acute hypertensieve retinopathie (bloedingen, exsudaten, papiloedeem): urineonderzoek, nierfunctietests, bloeddrukmeting en ECG
  • HIV/AIDS en netvliesafwijkingen: HIV-serologie en CD4+-telling
  • Systemische lupus erythematosus en retinale afwijkingen: antinucleaire antilichamen, erytrocytsedimentatiesnelheid en bloedbeeld met formule
  • Waldenström's macroglobulinemie, multipel myeloom of drepanocytose (sikkelcelanemie): compleet bloedbeeld met differentiële telling en andere tests (bijv. serumeiwitelektroforese) zoals klinisch geïndiceerd

Behandeling van wazig zien

De onderliggende aandoeningen worden behandeld.

Corrigerende lenzen kunnen worden gebruikt om de gezichtsscherpte te verbeteren, zelfs wanneer de pathologie die vertroebeling veroorzaakt niet uitsluitend een brekingsfout is (bijv. vroege cataract).

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Oogverbrandingen: wat ze zijn, hoe ze te behandelen?

Hoornvliesbeschadigingen en vreemde lichamen in het oog: wat te doen? Diagnose en behandeling

Richtlijn voor wondverzorging (deel 2) – schaafwonden en snijwonden

Kneuzingen en snijwonden van het oog en de oogleden: diagnose en behandeling

Hoe het oog te irrigeren en ooglidcorrectie uit te voeren?

Maculadegeneratie: Faricimab en de nieuwe therapie voor ooggezondheid

Het weefsel dat er niet is: coloboma, een zeldzame oogafwijking die het gezichtsvermogen van een kind schaadt

Bron:

MSD

Andere klanten bestelden ook: