Dislocaties: wat zijn het?

By Cristiano Antonino On 30 mei 2023

Wat zijn dislocaties? De botten waaruit het menselijk skelet bestaat, zijn met elkaar verbonden door gewrichten die, afhankelijk van hun mate van mobiliteit, worden ingedeeld in vaste gewrichten, mobiele gewrichten en semi-mobiele gewrichten

Mobiele gewrichten – om de beweeglijkheid te hebben waarmee ze zijn begiftigd – worden omgeven en ondersteund door een systeem van ligamenten en het gewrichtskapsel, evenals door pezen en spieren.

Na een traumatische gebeurtenis stort dit systeem dat de twee gewrichtskoppen aan elkaar bindt geheel of gedeeltelijk in elkaar.

Het wegglijden tussen de twee gewrichtskoppen wordt een luxatie genoemd

De medische term 'ontwrichting' – van het Latijnse 'luxus' = 'uit de plaats geraakt', 'ontwricht' – duidt in feite op een toestand die optreedt wanneer, binnen een gewricht, de gewrichtskoppen hun gebruikelijke plaats verlaten, hun fysiologische positie zonder er is echter een botbreuk.

Een luxatie kan volledig of onvolledig zijn

Een volledige ontwrichting treedt op wanneer de oppervlakken van de geblesseerde gewrichtskoppen zodanig uit hun stoel bewegen dat ze elkaar niet meer kunnen raken; een onvolledige dislocatie of subluxatie treedt op wanneer er enig contact blijft tussen de gewrichtsoppervlakken die door de traumatische gebeurtenis zijn aangetast.

In beide gevallen vereisen de ontwrichte gewrichtsoppervlakken externe interventie om terug te keren naar hun zitplaats.

De meest voorkomende dislocaties

Een van de meest voorkomende gevallen van ontwrichting zijn schouderontwrichtingen, elleboogontwrichtingen, heupontwrichtingen, vingerontwrichtingen en patellaontwrichtingen.

Dit komt door het effectieve gebrek aan ondersteuning dat deze gewrichten – de meest mobiele van allemaal – krijgen van het spierstelsel, dat het gewricht zoveel mogelijk moet laten bewegen om normale motorische activiteiten mogelijk te maken.

Een grotere bewegingsvrijheid gaat daarom helaas gepaard met een grotere kans op verwondingen zoals ontwrichtingen.

De oorzaken van een ontwrichting

Afhankelijk van de triggerende gebeurtenis kunnen dislocaties worden onderverdeeld in traumatisch, aangeboren en pathologisch.

Traumatische ontwrichtingen

Zoals de term 'traumatisch' zelf suggereert, behoren alle dislocaties die optreden als gevolg van trauma tot deze groep.

Het trauma kan over het algemeen ontstaan tijdens het beoefenen van een sport – voetbal, basketbal, rugby, volleybal, skiën en gymnastiek in het algemeen – of als gevolg van een ongeval – vallen op een fiets, motor of na ongevallen met motorvoertuigen -.

Binnen de ontwrichtingen van een traumatisch type is een verdere onderverdeling te herkennen in recente ontwrichtingen en terugkerende ontwrichtingen die terugkeren als gevolg van een steeds milder wordend trauma.

Congenitale dislocaties

Congenitale dislocaties worden meestal veroorzaakt door misvormingen – in feite aangeboren – van de gewrichtskoppen; misvormingen die kinderen vertonen bij de geboorte of in de kindertijd.

Een van de meest voorkomende aangeboren luxaties is heupluxatie.

Pathologische of degeneratieve ontwrichtingen

Pathologische ontwrichtingen zijn de effecten van andere pathologieën, waarvan de symptomen veranderde gewrichtsrelaties omvatten.

Dislocatie: symptomen

Een ontwricht gewricht wordt over het algemeen gekenmerkt door de volgende symptomen:

Zichtbare misvorming van het betrokken gewricht
onvermogen om de normale beweging van het gewricht uit te voeren
zichtbare zwelling
Warmte om aan te raken
Plotselinge intense pijn, intenser bij palpatie
Schuring of huid met duidelijke blauwe plekken

Diagnose van een dislocatie

Het diagnosticeren van een ontwrichting is eigenlijk vrij eenvoudig voor elke huisarts; nog makkelijker is het voor de betreffende specialist: de orthopeed.

De gemakkelijke diagnose is te danken aan het feit dat de schade veroorzaakt door ontwrichting van het gewricht zelfs met het blote oog vrij duidelijk is.

Het zal in ieder geval nodig zijn om een reeks onderzoeken op te starten om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen van het ziektebeeld van de patiënt met een ontwricht gewricht.

Er zullen dan röntgenfoto's en MRI-scans worden aangevraagd om de mogelijke aanwezigheid van complicaties, zoals botbreuken, zenuwletsels en bloedvatletsels, aan het licht te kunnen brengen.

Dislocaties: passende behandeling en revalidatie

Na de gebeurtenis die heeft geleid tot ontwrichting van een gewricht, is het een goed idee om zo snel mogelijk in te grijpen; in ieder geval nooit later dan 24/48 uur.

Te lang wachten met het inwinnen van medisch advies kan het ziektebeeld van de patiënt in niet geringe mate bemoeilijken.

Niet lang na de dislocatie begint het genezingsproces van de laesie biologisch, wat kan leiden tot onjuiste genezing, waardoor de motorische en articulaire capaciteiten van het ontwrichte gewricht veel ernstiger worden aangetast.

De arts die in dergelijke gevallen moet worden geraadpleegd, is de orthopeed, die de ontwrichte gewrichtskop weer op de juiste plaats kan plaatsen zonder de omringende weefsels verder aan te tasten.

De manoeuvre van het terugplaatsen van de gewrichtskop kan behoorlijk pijnlijk zijn en kan daarom alleen plaatsvinden nadat de patiënt een voldoende dosis anesthesie heeft gekregen.

Zodra de dislocatie is verminderd, zal revalidatie de patiënt herstellen tot pretraumatische fitheid.

Afhankelijk van de omvang van de blessure kan bij ernstige blessures een eerste periode van absolute rust volgen; of, in het geval van mildere verwondingen, kan onmiddellijk worden gekozen voor vroege mobilisatie van het gewricht.

Het is mogelijk dat een vroege mobilisatie tijdens de revalidatie gepaard gaat met vrij intense pijn die, om onder controle te blijven, de toediening van orale of infiltratiepijnstillers vereist.

Dit wordt gevolgd door de eigenlijke revalidatieperiode, zodat de patiënt de verloren mobiliteit kan herwinnen door te werken aan het versterken van de spiertonus.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Dit wordt gedaan door middel van een reeks gerichte oefeningen om de spieren in staat te stellen het nog steeds genezende gewricht adequaat te ondersteunen en vast te houden.

Dislocaties: zijn ze te voorkomen?

Hoewel de meeste dislocaties worden veroorzaakt door een absoluut onvoorspelbare gebeurtenis – zoals trauma – is er een manier om dislocaties te voorkomen, of in ieder geval te proberen te voorkomen: het heet 'spierversterking'.

Met een constante fysieke activiteit gericht op versterking, zal het spierapparaat het skelet optimaal ondersteunen en alle gewrichten adequaat begeleiden in hun bewegingen, zelfs de meest hobbelige en onvoorspelbare die zouden leiden tot uiteindelijke ontwrichting.