Een gids voor chronische obstructieve longziekte COPD

Chronische bronchopneumatische aandoeningen zijn een groot gezondheidsprobleem: predisponerende factoren die bijdragen aan de ziekte zijn roken, milieuverontreinigende stoffen, industriële blootstelling en andere infectieuze longprocessen

De triade van chronische bronchopneumatische ziekten, simpelweg COPD genoemd, omvat astma, bronchitis en emfyseem

Hoewel het zo vaak wordt behandeld door EMS, zijn er in de loop der jaren misvattingen ontstaan ​​over de initiële behandeling van COPD-patiënten in de preklinische omgeving.

Ons onvermogen om de verschillende betrokken ziekteconcepten te begrijpen, kan ons vermogen verminderen om deze patiënten veilig en effectief te identificeren en te behandelen.

Het is belangrijk om COPD van binnen en van buiten te kennen; je zult het vaak zien.

BPCO (Chronische bronchopneumatische ziekte): chronische bronchitis "The Blue Bloater"

Chronische bronchitis is de meest voorkomende vorm van COPD.

Het wordt gekenmerkt door lucht die in de longen wordt opgesloten als gevolg van de overproductie van slijm dat de luchtwegen verstopt.

Inademing van irriterende stoffen (zoals sigarettenrook) irriteert de luchtwegen en leidt tot ontstekingen.

Ontsteking bevordert de slijmproducerende klieren die beschermend slijm produceren om te vergroten en te vermenigvuldigen.

Verhoogde slijmproductie resulteert uiteindelijk in obstructie van de kleine luchtwegen en chronische ontstekingen door de overgroei van bacteriën.

De vicieuze cirkel van ontsteking door irriterende stoffen en ontsteking door chronische bacteriële infectie leidt tot een dramatische toename van COPD-symptomen.

Deze cyclus leidt tot onomkeerbare schade aan de grotere luchtwegen (bronchiëctasie).

Deze veranderingen zijn gevaarlijk omdat de luchtinsluiting die COPD veroorzaakt, het zuurstofgehalte (O2) verlaagt en het kooldioxidegehalte (CO2) in het lichaam verhoogt.

De accumulatie van CO2 is het gevaarlijkst omdat hoge CO2-niveaus leiden tot een verminderde mentale toestand, verminderde ademhaling en uiteindelijk ademhalingsfalen.

Emfyseem "The Pink Puffer"

Emfyseem is een andere vorm van COPD.

Het leidt tot hetzelfde eindresultaat als chronische bronchitis, maar heeft een heel andere etiologie.

Irriterende stoffen beschadigen de dunwandige luchtzakken (de longblaasjes) die essentieel zijn voor de uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide.

Naarmate deze luchtzakken worden vernietigd, neemt het vermogen om O2 op te nemen en CO2 te verdrijven geleidelijk af in de loop van decennia.

Naarmate de longblaasjes worden vernietigd, verliest het veerachtige longweefsel veel van zijn "veerkracht" waarop de longen vertrouwen om tijdens het uitademen in de lucht te persen.

Uiteindelijk maakt deze afname in veerkracht het uitademen erg moeilijk, ook al heeft lucht geen probleem om de longen binnen te komen.

Dit wordt gecombineerd met een onvermogen om O2 en CO2 uit te wisselen vanwege de vernietiging van de longblaasjes zoals hierboven.

Dit proces leidt tot "obstructie" doordat het onmogelijk wordt om snel genoeg uit te ademen om frisse lucht binnen te laten.

Het lichaam zal dit compenseren door de spieren van de ribbenkast te gebruiken, neken terug om druk uit te oefenen op de longen.

Helpt hen samen te trekken tijdens het uitademen en de lucht eruit te persen.

Dit resulteert in een dramatische toename van de hoeveelheid energie die nodig is om te ademen.

Deze energiebehoefte leidt tot het zeer magere en ziekelijke uiterlijk dat veel patiënten met emfyseem hebben.

Chronische bronchopneumatische ziekte: de realiteit van COPD

In werkelijkheid hebben alle patiënten met COPD enige chronische bronchitis en enig emfyseem.

  • Chronische bronchitis voorkomt dat lucht effectief de longen binnendringt
  • Emfyseem voorkomt dat lucht de longen effectief verlaat
  • Beide resulteren in verminderde oxygenatie van het bloed (hypoxie)
  • Beide verhogen de hoeveelheid koolstofdioxide in het bloed (hypercapnie)

Onderschat patiënten met COPD niet, ze hebben meestal een episode van acute dyspneu die zich in rust manifesteert, een toename van de slijmproductie of een toename van de algemene malaise die gepaard gaat met de ziekte.

Deze patiënten zijn al moe, dus elke verslechterende dyspnoe kan snel uitputting en dreigende ademstilstand veroorzaken!

Deze patiënten zullen de EMS-professional vaak op het eerste gezicht aanwijzingen geven.

Ze zijn vaak in ernstige ademhalingsproblemen, gevonden rechtop zittend voorovergebogen in een driepootpositie in een onbewuste poging om het ademhalingsgemak te vergroten.

Ze kunnen ook ademen door getuite lippen; de lichamen proberen de instortende longblaasjes open te houden aan het einde van de ademhaling.

 Astma

Astma, ook bekend als "reactieve luchtwegaandoening", is een allergische aandoening die leidt tot chronische veranderingen in de longen.

Het resulteert ook vaak in plotselinge en ernstige toename van symptomen die bekend staan ​​als 'exacerbaties'.

Astma komt het meest voor bij kinderen en veel kinderen ontgroeien deze aandoening al vroeg in hun leven.

Volwassenen met astma worden doorgaans levenslang aangedaan in verschillende mate van ernst.

Astma-aanvallen zijn episodes die worden gekenmerkt door plotselinge obstructie van de luchtwegen als gevolg van spasmen van de gladde spieren waaruit de bronchiolen bestaan. Verhoogde slijmafscheiding treedt ook op, wat de obstructie verder verergert.

Er doen zich ook nog een aantal andere veranderingen voor.

  • Gehele delen van de long kunnen verstopt raken door verharde slijmpropjes
  • Deze plotselinge blokkade resulteert in problemen om lucht in EN uit de longen te krijgen
  • Een verminderde luchtstroom naar de longen leidt tot een laag zuurstofgehalte en een verhoogd kooldioxidegehalte
  • Het lichaam laat de spieren van de borstwand, nek en buik extra hard werken in een poging lucht in de longen te drijven

De meeste astma-gerelateerde sterfgevallen vinden plaats buiten het ziekenhuis. In de preklinische setting is hartstilstand bij patiënten met ernstig astma in verband gebracht met de volgende factoren:

  • Patiënten die moe worden en niet in staat zijn om de spieren van de borstwand te blijven gebruiken om lucht langs obstructies te persen
  • Ernstige bronchospasmen en verstopping van het slijmvlies leidend tot hypoxie en resulterende PEA of ventriculaire fibrillatie
  • Spanningspneumothorax door luchtinsluiting en overexpansie van de longen

De mentale toestand van de astmapatiënt is een goede indicator van hun ademhalingsefficiëntie. Lethargie, uitputting, opwinding en verwarring zijn allemaal ernstige tekenen van dreigend ademhalingsfalen.

Een eerste geschiedenis met OPQRST/SAMPLE-vragen is cruciaal, evenals de uitkomsten van eerdere afleveringen (dwz ziekenhuisopnames, intubatie, CPAP).

Bij auscultatie van de astmatische longen kan een verlengde expiratiefase worden opgemerkt.

Piepende ademhaling wordt normaal gesproken gehoord door de beweging van lucht door de vernauwde luchtwegen.

Inspiratoire piepende ademhaling duidt niet op occlusie van de bovenste luchtwegen.

Het suggereert dat de grote en middelgrote musculaire luchtwegen zijn belemmerd, wat wijst op een ergere obstructie dan wanneer alleen expiratoire piepende ademhalingen worden gehoord.

Inspiratoire piepende ademhalingen geven ook aan dat de grote luchtwegen gevuld zijn met slijm.

De ernst van de piepende ademhaling correleert niet met de mate van luchtwegobstructie.

De afwezigheid van piepende ademhaling kan in feite duiden op een kritieke luchtwegobstructie; terwijl een verhoogde piepende ademhaling kan wijzen op een positieve respons op de therapie.

Een stille borstkas (dwz geen piepende ademhaling of luchtbeweging opgemerkt) kan wijzen op een ernstige obstructie tot het punt dat u geen ademgeluiden meer kunt ausculteren.

Andere belangrijke tekenen en symptomen van astma zijn onder meer:

  • Verlaagd bewustzijnsniveau
  • Diaforese/bleekheid
  • Sternale/intercostale intrekkingen
  • 1 of 2-woord zinnen van dyspnoe
  • Slechte, slappe spierspanning
  • Puls > 130 bpm
  • Ademhaling > 30 bpm
  • Pulsusparadoxus > 20 mmHg
  • Eind-tidal CO2 > 45 mmHg

BPCO, chronische bronchopneumatische ziekte: beheer van astma, bronchitis en emfyseem

Alle patiënten met kortademigheid krijgen zuurstof.

Er is in de loop der jaren veel gezegd en er bestaat veel verkeerde informatie over hypoxische drift- en COPD-patiënten.

Het axioma "Alle patiënten die zuurstof nodig hebben, moeten het in het veld krijgen" blijft zowel nauwkeurig als een standaardzorg.

  • Patiënten die aan astma lijden, moeten snel en agressief worden behandeld met bronchodilaterende medicijnen en zuurstof.
  • Met bekende COPD-geschiedenis. 4-6 lpm O2 en controleer SpO2. Indien niet voor ernstige dyspneu 10 -15 lpm NRB toedienen om een ​​SpO2 >90 . te behouden
  • EMS moet de patiënt of de familie van de patiënt vragen welke medicijnen de patiënt is voorgeschreven, zodat de patiënt niet te veel medicijnen krijgt of een medicijn krijgt waar zijn astma weerstand aan biedt.
  • Begin met een IV van normale zoutoplossing met een KVO-snelheid, voornamelijk voor medicatietoediening. Vloeistofbolus is meestal niet geïndiceerd bij astma.
  • Als de patiënt voldoende lucht verplaatst: start een behandeling met een draagbare vernevelaar met albuterol 2.5 mg met 6-10 lpm zuurstof.
  • Als de patiënt te moe is om de vernevelaar vast te houden, kan deze worden aangesloten op een non-rebreathermasker met 12-15 lpm zuurstof. (controleer het lokale protocol). (In het geval dat de patiënt niet diep genoeg kan ademen om de medicatie in de bronchiolen te krijgen, moet de ademhaling van de patiënt worden ondersteund met een BVM waarop een vernevelaar is aangesloten).
  • Het is belangrijk op te merken dat de paramedicus en de patiënt zal moeten samenwerken, aangezien een beademing door de medic moet worden gegeven op hetzelfde moment dat de patiënt ademt.
  • In dergelijke situaties is het verleidelijk om de patiënt te verdoven en te intuberen. Als het assisteren bij de ademhaling niet lukt, moet Rapid Sequence Intubation (RSI) worden uitgevoerd, maar indien mogelijk moet de patiënt bij bewustzijn blijven.
  • Niet-invasieve positieve-drukventilatie (NPPV) is een manier om een ​​patiënt luchtwegondersteuning te bieden zonder intubatie. CPAP en BI-PAP zijn beide vormen van NPPV die worden gebruikt om patiënten met COPD te beademen. NPPV is vooral succesvol in gevallen van acuut astma. (controleer het lokale protocol).
  • Omdat de patiënt nog bij bewustzijn is, kan hij met zoveel mogelijk kracht uitademen. Hierdoor kan meer van de geïnhaleerde medicatie in de longen terechtkomen met diepere penetratie in de lagere luchtwegen waar de medicatie het meest nodig is.
  • Bij patiënten die zijn geïntubeerd, is het legen van de longen afhankelijk van de elasticiteit van de longen en de ribbenkast.
  • In het geval dat het bewustzijnsniveau van de patiënt daalt, moet intubatie worden uitgevoerd om het ademvolume van de patiënt te verbeteren en de luchtwegen te beschermen tegen aspiratie. Een geïntubeerde astmapatiënt moet langzaam diep ademhalen.
  • De longen moeten langer dan normaal opgeblazen worden gehouden om zuurstof en medicatie de tijd te geven om door het slijm te dringen. Er moet ook een lange uitademingstijd worden gegeven om de longen te laten legen. End-tidal monitoring is vooral handig omdat u kunt zien wanneer de patiënt is gestopt met uitademen.
  • Voorzichtigheid is geboden bij patiënten die worden geïntubeerd. Pneumothorax kan optreden wanneer een PEEP-klep wordt gebruikt of wanneer de patiënt agressief wordt beademd. Dit is met name een punt van zorg wanneer de longen al hyper zijn opgezwollen en de behandeling die wordt gegeven resulteert in meer uitzetting dan de pleurale bekleding van de longen kan verdragen.
  • Houd in gedachten dat "alles wat piept, geen astma is". Bij een patiënt met CHF en astma kan piepende ademhaling net zo gemakkelijk verband houden met CHF als astma.
  • In bijna alle gevallen is de beste behandeling voor de patiënt snel vervoer naar de afdeling spoedeisende hulp. Meer tijd in het veld zorgt ervoor dat de mogelijkheden opraken voordat u definitieve zorg bereikt.
  • In ernstige gevallen waarin een lange transporttijd wordt verwacht, moet luchttransport worden overwogen.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Blinde inbrengluchtwegapparaten (BIAD's)

Zuurstof-ozontherapie: voor welke pathologieën is het geïndiceerd?

Hyperbare zuurstof in het wondgenezingsproces

Veneuze trombose: van symptomen tot nieuwe medicijnen

Preklinische intraveneuze toegang en vloeistofreanimatie bij ernstige sepsis: een observationele cohortstudie

Wat is intraveneuze canulatie (IV)? De 15 stappen van de procedure

Neuscanule voor zuurstoftherapie: wat is het, hoe wordt het gemaakt en wanneer te gebruiken?

Longemfyseem: wat het is en hoe het te behandelen. De rol van roken en het belang van stoppen

Longemfyseem: oorzaken, symptomen, diagnose, tests, behandeling

Extrinsiek, intrinsiek, beroepsmatig, stabiel bronchiaal astma: oorzaken, symptomen, behandeling

Bron:

Medische tests

Andere klanten bestelden ook: