Gegeneraliseerde angststoornis: wat het is en hoe het te herkennen

By Cristiano Antonino On 22 november 2022

Gegeneraliseerde angststoornis: in de literatuur en in de klinische praktijk is er een taxonomie (classificatie, nomenclatuur) van angststoornissen die soms onzorgvuldig is vanwege mogelijke co-morbiditeit met andere stoornissen en vanwege de overeenkomsten van verschillende symptomen in de verschillende vormen van de verschillende Angst stoornissen

Dit is de bron van ten minste drie risico's:

het eerste, meer algemene risico is dat medicijnen worden toegediend die niet specifiek zijn voor dat 'type' angst, maar dat een combinatie van antidepressiva - meestal van het type SSRI (serotonineheropnameremmer) - en anxiolytica wordt gebruikt, soms als dat nodig is
het tweede risico is dat er weinig aandacht is voor persoonlijkheidsaspecten en daarmee voor het 'type' persoon met een bepaalde angststoornis
de derde is dat angststoornissen niet de nosografische ruimte (dwz beschrijving van de ziekte) krijgen die ze verdienen.

Dit is een ernstig probleem van iatrogenese (d.w.z. een vergissing, het verwaarlozen van voorschrift of diagnose) dat niet onverschillige sociale aspecten met zich meebrengt (50 procent van de wereldbevolking heeft in de loop van een levenslang).

Vanuit functioneel oogpunt moet eraan worden herinnerd dat de verandering, de cerebrale disfunctie waar het om gaat, die van de hypothalamus-hypofyse-bijnieras is, kortom de hormonale as die de limbische structuren, de hypothalamus en de hypofyse verbindt met de bijnier voor de afgifte van cortisol dat – indien verhoogd – leidt tot angstgerelateerde gedragsuitingen.

In feite leiden langdurige anxiogene gebeurtenissen tot dezelfde effecten als depressieve veranderingen, namelijk vermindering van neurotransmitters zoals serotonine en noradrenaline, maar ook en vooral hyperactivering van de bovengenoemde as, met een significante toename, precies, van het hormoon cortisol in het bloed , wat nodig is om de reactie op de plotselinge verandering in de situatie tegen te gaan of te bevorderen.

Dit onweerlegbare feit zou het farmacologische recept beter moeten leiden.

Bovendien zou het gepast zijn om rekening te houden met het 'diathese-stress'-paradigma, dwz de interactie tussen de aanleg voor het ontstaan van een bepaalde stoornis (diathese, die ook persoonlijkheidsaspecten met zich meebrengt) en de existentiële voorwaarden waaronder deze zich manifesteert ( waarbij affectief-emotionele aspecten betrokken zijn).

Als bewijs van het belang van de persoonlijkheidskenmerken die een rol spelen bij angststoornissen, geeft de DSM 5 - naast de eigenlijke classificatie van angststoornissen - de volgende afzonderlijke categorieën

Vermijdende persoonlijkheidsstoornis (dwz fobische persoonlijkheidsstoornis)
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis
In de goede klinische praktijk is het voor een juiste therapeutische indicatie noodzakelijk om minstens aan deze criteria te voldoen
grondig onderzoek doen naar de aard van de angststoornis, volgens alle aanwijzingen die kunnen worden verkregen uit een zorgvuldige anamnese en zorgvuldig luisteren naar de beschrijving van de symptomen
een zo betrouwbaar mogelijk beeld schetsen van de persoonlijkheid van de patiënt
het door de patiënt beschreven subjectieve gevoel van angst begrijpen
observeer de levensstijl en eventuele beperkingen van werk en sociale relaties
luister empathisch naar het lijden van de patiënt en in nauwe samenwerking tussen psychiaters en psychotherapeuten om het vermogen van de patiënt om psychotherapie te verdragen te verifiëren, meestal absoluut noodzakelijk in combinatie met of ter vervanging van farmacologische therapie met remissie van acute aandoeningen (antidepressiva en anxiolytica zijn de vierde meest voorgeschreven farmacologische categorie en in het bijzonder onder anxiolytica is delorazepam de meest verkochte ter wereld)
onderschat de dynamiek van angststoornissen niet door ze oppervlakkig te classificeren als het 'kwaad van de eeuw'.

In de diagnostische praktijk met behulp van de DSM 5 moeten de volgende twee criteria worden gevolgd voor de twee angststoornissen die op zichzelf worden beschouwd en die zijn opgenomen in persoonlijkheidsstoornissen, namelijk vermijdende stoornis en obsessief-compulsieve stoornis:

1) Criterium A: beoordeling van de mate van beperking van de 4 'Elementen van Persoonlijkheidsfunctioneren, te weten:

Zelfdomein: 1) Zelfidentiteit – 2) Zelfbeschikking

Interpersoonlijk domein: 3) Empathie – 4) Intimiteit

2) Criterium B: minimaal twee subdomeinen of eigenschappen:

Negatieve affectiviteit (emotionele labiliteit, angst)

Onthechting (vermijding).

Daarnaast moet de volgende hiërarchische structuur worden aangehouden:

Angst-evulsieve persoonlijkheidsstoornis: spectrum van internaliserende stoornissen (dwz 'terugtrekken' in zichzelf)
Obsessief-compulsieve stoornis: spectrum van neurotische stoornissen.

Ongeacht de diagnostische modaliteit wordt de noodzaak en het nut benadrukt van een goede differentiatie van de verschillende typen angststoornissen om de meest geschikte therapie toe te dienen en aan te duiden.

Gegeneraliseerde angststoornis (GAD)

Dit is zeker de schijnbaar gemakkelijkste angststoornis om te diagnosticeren.

Maar dit is niet het geval, omdat de tekenen en symptomen ertoe leiden dat men veel gemakkelijker denkt aan een diagnose van reactieve depressie en daarom wordt het soms zo behandeld.

Gegeneraliseerde angst manifesteert zich zonder aanwijsbare reden, zelfs van de ene op de andere dag, maar gaat niet over in de komende tijd; integendeel, het wordt een 'bange' gemoedstoestand.

De persoon die normaal gesproken in staat is om te gaan met de algemene angst waar het leven om vraagt, kan dat plotseling niet meer en alles wordt een bron van zorgen en verlammende verstikking.

De persoon 'weet niet waarom': hij weet alleen dat hij niet anders kan dan 'bezorgd' te zijn over alles en elke gebeurtenis, zelfs de milde, maakt hem zo bang dat hij niet in staat is om de geringste beschermende middelen toe te passen.

De stemming is verdrietig omdat er dat frustrerende gevoel is dat energie wegneemt en omdat ongedifferentieerde en ongerechtvaardigde zorgen en schrik leiden tot ideële blokkades; dus is het angst en niet verlies van interesse (zoals in het geval van depressie) die alle investeringen mobiliseert.

De persoon voelt zich op elk moment van de dag of nacht plotseling overweldigd door gedachten die te groot lijken om mee om te gaan, omdat ze beladen zijn met angst die onhandelbaar is geworden.

Zelfs legitieme angsten en zorgen worden onoverkomelijk en een bron van onbeweeglijkheid.

Alles lijkt gigantisch, voorbij je mogelijkheden, en zelfs plotseling in momenten van kalmte krijg je een verkramping in de keel die je kwetsbaar maakt voor alles.

De sociale en relationele betekenis van een dergelijke situatie is duidelijk en de cascade van gedrag moet echt in gedachten worden gehouden voor iedereen die dicht bij een persoon in een dergelijke toestand staat.

Als angst beangstigend is maar het hele brein alert maakt, bevriest en versteent de gegeneraliseerde angst zo sterk dat men helemaal niets meer in actie kan brengen.

De te begrijpen draad zit in de uitdrukking 'ik weet niet waarom' die algemeen wordt gezegd: juist omdat men niet weet waarom, heeft men hulp nodig bij het 'weten'.

Een algemeen kalmeringsmiddel voor overdag en een van de mildere hypno-inducers voor de nacht kunnen meer dan voldoende zijn, eventueel gecombineerd met enkele voedingssupplementen in het geval van gevoelige asthenie.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Verplicht is in plaats daarvan psychodynamische of gedragspsychotherapie.

Klinisch vignet over gegeneraliseerde angststoornis (GAS)

Carla is in de dertig; ze is een erg mooie, elegante en verfijnde jonge vrouw en heeft een uitstekende baan als vertaler.

Ze omschrijft zichzelf als typisch angstig vanwege de gelijktijdige aard van haar werk en is altijd een beetje bang om het niet bij te houden, maar, zoals ze altijd weet, wordt haar angst beheerst, mede dankzij ervaring.

Ze bereidt zich voor op haar aanstaande huwelijk; haar verloofde is een Duitse arts, die ze op een conferentie ontmoette.

Plots wordt Carla 'ziek' van angst en kan ze niets meer doen, ze voelt zich verlamd en voelt dat alle taken haar verstikken.

Ze besluit een psychoanalyticus te raadplegen, omdat ze het niet aankan.

Tijdens de eerste cognitieve gesprekken is Carla zo angstig dat ze gedrag en houdingen aanneemt die al zichtbaar niet passen bij de stijl van iemand die hulp zoekt.

Ze is geagiteerd, haar houding is een en al voorzichtig (rechtop torso, zittend op het puntje van een stoel, portemonnee op haar benen) alsof ze plotseling zou vertrekken.

Dit wordt opgevat als een goed voorspellend signaal, omdat het kan worden gezien als een onbewuste houding dat ze daar, in de setting van de sessies, 'iets' zou kunnen vinden waardoor ze zou wegrennen en dit beangstigt haar.

In het vervolg van de interviews wordt de anamnese verzameld, wordt de motivatie voor begrip en verandering gecontroleerd, samen met het draagvermogen en tolerantie voor frustratie, en wordt een korte psychodynamische psychotherapie voorgesteld, dwz met een vast aantal sessies en met het doel (focus) om licht te werpen op de aard van de angst.

Al vanaf de eerste sessies blijkt dat de angst weliswaar op alle fronten veralgemeend is, maar dat de uitlokkende factor te vinden is in de beslissing om te trouwen.

Kortdurende therapie leunt zwaar – juist omdat ze beperkt is in de tijd – op het sterk gestimuleerde opduiken van onbewuste emoties door de analyticus.

Er was niet veel voor nodig om zeer verwrongen, gewelddadige emoties van seksuele aard los te laten en het kwam naar voren, met aandringen van de analyticus om door te gaan op de weg van de evocatieve enscenering van geweld, om het latente motief van haar algemene angst los te laten: alles in haar was geworden zorgwekkend en ondraaglijk vanwege de herinnering aan enkele weerzinwekkende, aantrekkelijke scènes uit de film "The Night Porter" (een zeer complex sadomasochistisch verhaal tussen een voormalige Duitse SS-generaal en een voormalige gevangene).

Aantrekking-afstoting die goed waren verwijderd en begraven in het onbewuste, maar de deelnames in het Italiaans en Duits moesten afdrukken, staken de lont aan van een bom die even gevaarlijk als belangrijk is om onschadelijk te maken.

Op het spel staat de kwaliteit en keuze van seksualiteit en het vermogen om feiten en mensen van elkaar te scheiden.

Dit klinische vignet demonstreert goed zowel de noodzaak om met de persoon om te gaan en niet alleen met het symptoom als de moeilijkheid om de meanders van angst te ontwarren.