Hartkatheterisatie, wat is dit onderzoek?
Hartkatheterisatie wordt gedefinieerd als een bepaalde techniek waarbij een katheter (flexibele sonde) door perifere aders of slagaders wordt geleid om de hartkamers, kransslagaders, longslagader en aders te bereiken
Deze specifieke medische procedure wordt met name gebruikt om de hartfunctie te beoordelen of cardiovasculaire veranderingen te diagnosticeren.
Hartkatheterisatie kan worden gebruikt voor het uitvoeren van diagnostisch onderzoek of therapeutische procedures zoals bijvoorbeeld
- angiografie;
- coronagrafie;
- ablatie van aritmogene foci;
- endomyocardiale biopsie;
- meting van het hartminuutvolume;
- meting van het myocardmetabolisme;
- intravasculaire echografie.
Hoe wordt hartkatheterisatie uitgevoerd?
De procedure is meestal vrij snel en duurt meestal zestig minuten.
In de regel wordt hartkatheterisatie uitgevoerd onder bewuste sedatie, met uitzondering van enkele specifieke behandelingen zoals ablatie, klepreparatie of -vervanging, die in plaats daarvan onder lokale anesthesie worden uitgevoerd.
Bij de ingreep wordt een lange, dunne slang gebruikt die via een ader of slagader wordt ingebracht via een incisie in de lies, arm of nek.
Het apparaat wordt langzaam ingebracht totdat het de hartspier bereikt, waarna de arts verschillende manoeuvres kan uitvoeren die nuttig zijn voor de diagnose, zoals het injecteren van contrastmiddel.
Na de hartkatheterisatie wordt de patiënt naar een kamer gebracht waar hij/zij geobserveerd wordt totdat de effecten van de sedatie zijn uitgewerkt.
Ontslag wordt over het algemeen op dezelfde dag verwacht, behalve in gevallen waarin naast visualisatie ook een therapeutische behandeling is uitgevoerd.
Hoe bereid ik me voor op een hartkatheterisatie?
Alvorens een hartkatheterisatie uit te voeren, wordt de patiënt aangeraden om 4 tot 6 uur voor de ingreep nuchter te zijn en geen vloeistoffen of voedsel in te nemen.
In gevallen waarin de patiënt een farmacologische behandeling ondergaat, is het altijd een goed idee om de arts te informeren om te beoordelen wat te doen.
Eenmaal in het ziekenhuis krijgt de patiënt een kleine veneuze toegang door de plaatsing van een kleine naald met een canule om de toediening van medicijnen en vloeistoffen te vergemakkelijken.
*Dit is indicatieve informatie: het is daarom noodzakelijk om contact op te nemen met de instelling waar het onderzoek wordt uitgevoerd voor specifieke informatie over de voorbereidingsprocedure.
Contra-indicaties voor hartkatheterisatie
Er zijn klinische aandoeningen die contra-indicaties zijn voor hartkatheterisatie:
- stollingsstoornissen
- acute of chronische nefropathie;
- allergie voor contrastmiddel;
- gedecompenseerd hartfalen;
- koorts of systemische infecties;
- hartritmestoornissen;
- arteriële hypertensie niet onder controle door therapie.
In sommige gevallen wegen de relatieve contra-indicaties niet op tegen de dringende klinische noodzaak om toch hartkatheterisatie uit te voeren (bijvoorbeeld bij een acuut myocardinfarct).
Risico's van hartkatheterisatie
Hartkatheterisatie wordt beschouwd als een procedure met een laag risico, maar het is niettemin een invasieve manoeuvre die gepaard kan gaan met mogelijke complicaties, vooral bij oudere patiënten of patiënten met bijkomende ziekten.
De incidentie van complicaties als gevolg van hartkatheterisatie ligt tussen 0.8 en 8%, afhankelijk van technische factoren, ervaring van de bediener en risicofactoren voor de patiënt.
Deze omvatten:
- diabetes;
- hartfalen;
- perifere arteriopathie;
- hartklepaandoening;
- chronische nefropathie;
- chronische obstructieve longziekte.
Afgezien van het vaak voorkomen van blauwe plekken op de plaats waar de katheter is ingebracht, zijn de meeste complicaties gering en gemakkelijk te behandelen.
Ernstige complicaties zijn zeldzaam.
Lees ook
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
Zeldzame genetische ziekten: lang QT-syndroom
Elektrocardiogram (ECG): waar het voor is, wanneer het nodig is
Tachycardie: is er een risico op aritmie? Welke verschillen zijn er tussen de twee?
Voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene: overzicht van het neonatale natte-longsyndroom
Valvulopathieën: hartklepproblemen onderzoeken
Wat is het verschil tussen pacemaker en subcutane defibrillator?
Hartziekte: wat is cardiomyopathie?
Ontstekingen van het hart: myocarditis, infectieuze endocarditis en pericarditis
Hartgeruis: wat het is en wanneer u zich zorgen moet maken?
Het gebroken hartsyndroom neemt toe: we kennen Takotsubo-cardiomyopathie
Cardiomyopathieën: wat ze zijn en wat zijn de behandelingen?
Alcoholische en aritmogene rechterventrikelcardiomyopathie
Verschil tussen spontane, elektrische en farmacologische cardioversie
Wat is Takotsubo-cardiomyopathie (gebroken-hartsyndroom)?
Gedilateerde cardiomyopathie: wat het is, wat het veroorzaakt en hoe het wordt behandeld?
Basisbeoordeling van de luchtwegen: een overzicht
Beoordeling van buiktrauma: inspectie, auscultatie en palpatie van de patiënt
Luchtwegbeheer na een verkeersongeval: een overzicht
Tracheale intubatie: wanneer, hoe en waarom een kunstmatige luchtweg voor de patiënt creëren?
Wat is traumatisch hersenletsel (TBI)?
Acute buik: betekenis, geschiedenis, diagnose en behandeling
Paddestoelenvergiftiging: wat te doen? Hoe manifesteert vergiftiging zich?
Borsttrauma: klinische aspecten, therapie, luchtweg- en beademingshulp
De snelle en vuile gids voor pediatrische beoordeling
EMS: pediatrische SVT (supraventriculaire tachycardie) versus sinustachycardie
Supraventriculaire tachycardie: definitie, diagnose, behandeling en prognose