EMT, which roles and functions in Bangladesh? What salary?

Hoe wordt triage uitgevoerd op de spoedeisende hulp? De START- en CESIRA-methoden

By Cristiano Antonino On 12 mei 2022

Triage is een systeem dat wordt gebruikt op de afdeling Ongevallen en Spoedgevallen (EDA's) om degenen die bij ongevallen betrokken zijn te selecteren op basis van toenemende urgentie-/noodklassen, op basis van de ernst van de opgelopen verwondingen en hun klinische beeld.

Hoe triage uitvoeren?

Het proces van het beoordelen van gebruikers omvat het verzamelen van informatie, het identificeren van tekenen en symptomen, het vastleggen van parameters en het verwerken van de verzamelde gegevens.

Om dit complexe zorgproces uit te voeren, maakt de triageverpleegkundige gebruik van zijn vakbekwaamheid, de tijdens de opleiding en training opgedane kennis en vaardigheden in triage en zijn of haar eigen ervaring, alsmede andere professionals met wie hij of zij ze werkt samen en interageert.

Triage wordt ontwikkeld in drie hoofdfasen:

visuele” beoordeling van de patiënt: dit is een praktisch visuele beoordeling op basis van hoe de patiënt zich presenteert voordat hij/zij hem/haar heeft beoordeeld en de reden voor toegang heeft geïdentificeerd. Deze fase maakt het mogelijk om vanaf het moment dat de patiënt de afdeling spoedeisende hulp betreedt, een noodsituatie te identificeren die onmiddellijke en onmiddellijke behandeling vereist: een patiënt die bewusteloos op de afdeling spoedeisende hulp arriveert, bijvoorbeeld met een geamputeerd ledemaat en hevig bloedverlies, heeft niet veel nodig meer evaluatie om als code rood te worden beschouwd;
subjectieve en objectieve beoordeling: zodra noodsituaties zijn uitgesloten, gaan we over tot de fase van gegevensverzameling. De eerste overweging is de leeftijd van de patiënt: als de proefpersoon jonger is dan 16 jaar, wordt pediatrische triage uitgevoerd. Als de patiënt ouder is dan 16 jaar, wordt triage voor volwassenen uitgevoerd. De subjectieve beoordeling houdt in dat de verpleegkundige het belangrijkste symptoom, de huidige gebeurtenis, pijn, bijbehorende symptomen en medische geschiedenis onderzoekt, wat allemaal zo snel mogelijk moet worden gedaan door middel van gerichte anamnestische vragen. Zodra de reden voor toegang en anamnestische gegevens zijn vastgesteld, wordt een objectief onderzoek uitgevoerd (voornamelijk door de patiënt te observeren), worden vitale functies gemeten en wordt specifieke informatie gezocht, die kan worden afgeleid uit een onderzoek van het lichaamsdistrict dat wordt beïnvloed door de belangrijkste symptoom;
Triagebeslissing: op dit punt moet de triagist alle benodigde informatie hebben om de patiënt te beschrijven met een kleurcode. De beslissing van een dergelijke code is echter een zeer complex proces, dat afhankelijk is van snelle beslissingen en ervaring.

De beslissing van de triagist is vaak gebaseerd op feitelijke stroomschema's, zoals die bovenaan het artikel.

Een van deze diagrammen stelt de “START-methode” voor.

Triage volgens de START-methode

Het acroniem START is een acroniem gevormd door:

Gemakkelijk;
Triage;
En;
Snel;
Behandeling.

Om dit protocol toe te passen, moet de triagist vier eenvoudige vragen stellen en indien nodig slechts twee manoeuvres uitvoeren, luchtwegontsluiting en het stoppen van massale uitwendige bloedingen.

De vier vragen vormen een stroomschema en zijn:

loopt de patiënt? JA= code groen; als ik NIET loop stel ik de volgende vraag;
ademt de patiënt? NEE= luchtwegverstopping; als ze niet kunnen worden geblokkeerd = code zwart (onherstelbare patiënt); als ze ademen beoordeel ik de ademfrequentie: als het >30 ademhalingshandelingen/minuut of <10/min = code rood is
als de ademhalingsfrequentie tussen 10 en 30 ademhalingen is, ga ik verder met de volgende vraag:
is de radiale puls aanwezig? NEE = code rood; als puls aanwezig is, ga dan naar de volgende vraag:
is de patiënt bij bewustzijn? als hij eenvoudige opdrachten uitvoert = code geel
bij niet uitvoeren van eenvoudige opdrachten = code rood.

Laten we nu de vier vragen van de START-methode afzonderlijk bekijken:

1 KAN DE PATINT LOPEN?

Als de patiënt loopt, moet hij als groen worden beschouwd, dwz met lage prioriteit voor redding, en doorgaan naar de volgende gewonde persoon.

Als hij niet loopt, ga dan verder met de tweede vraag.

2 ADEMT DE PATINT? WAT IS ZIJN ADEMHALINGSSNELHEID?

Als er geen ademhaling is, probeer dan de luchtweg vrij te maken en een orofaryngeale canule te plaatsen.

Als er dan nog steeds geen ademhaling is, wordt geprobeerd de obstructie te verwijderen en als dit niet lukt, wordt de patiënt als niet-resceabel beschouwd (code zwart). Als daarentegen de ademhaling wordt hervat na een tijdelijke afwezigheid van adem, wordt dit als code rood beschouwd.

Als de frequentie hoger is dan 30 ademhalingen/minuut, wordt dit als code rood beschouwd.

Als het minder dan 10 ademhalingen/minuut is, wordt het als code rood beschouwd.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Als de frequentie tussen de 30 en 10 ademhalingen ligt, ga ik verder met de volgende vraag.

3 IS RADIALE PULS AANWEZIG?

De afwezigheid van een pols betekent hypotensie als gevolg van verschillende factoren, met cardiovasculaire decompensatie, daarom wordt de patiënt als rood beschouwd, wordt in antishock gepositioneerd met respect voor de uitlijning van de wervelkolom.

Als de radiale puls afwezig is en niet opnieuw verschijnt, wordt deze als code rood beschouwd. Als de pols opnieuw verschijnt, wordt deze nog steeds als rood beschouwd.

Als er een radiale puls aanwezig is, kan aan de patiënt een systolische druk van ten minste 80 mmHg worden toegeschreven, dus ga ik verder met de volgende vraag.

4 IS DE PATINT BEWUST?

Als de patiënt reageert op eenvoudige verzoeken zoals: open je ogen of steek je tong uit, dan is de hersenfunctie voldoende aanwezig en wordt deze als geel beschouwd.

Als de patiënt niet reageert op verzoeken, wordt hij gecategoriseerd als rood en in een veilige laterale positie geplaatst met inachtneming van de uitlijning van de wervelkolom.