Hoofd-halskanker: een overzicht

By Cristiano Antonino On Oktober 12, 2022

Hoofd-halskanker: wat is er bekend? Meer dan de helft van de bevolking weet niet wat 'hoofd-halskanker' is, en slechts enkelen weten dat virussen, met name het humaan papillomavirus – HPV, deze ook kunnen veroorzaken

Gebrek aan informatie is vaak verantwoordelijk voor de frequente vertraging in de diagnose en bijgevolg in de behandeling van deze belangrijke groep kankerziekten.

Hoofd en nek kankers zijn moeilijk te behandelen wanneer ze in een vergevorderd stadium worden gediagnosticeerd of wanneer de ziekte zich naar andere organen heeft verspreid.

Wat zijn hoofd-halskankers?

De term 'hoofd-halstumoren' verwijst naar kanker die de mond, tong, tandvlees, keelholte, strottenhoofd, neus, sinussen en speekselklieren aantast.

Het meest getroffen orgaan is het strottenhoofd, gevolgd door de mondholte en de keelholte.

Binnen elk afzonderlijk orgaan is het belangrijk om de precieze locatie van de tumor te weten (bijv. de keelholte is verdeeld in nasopharynx, oropharynx of hypofarynx) om de ernst van de ziekte te begrijpen.

De definitie van de meest correcte therapie wordt bepaald door een groep medische experts in verschillende specialismen, waaronder de KNO-chirurg, de radiotherapeut en de oncoloog.

Hoofd-halskanker, epidemiologische gegevens

Geschat wordt dat er in Europa ongeveer 140,000 gevallen van hoofd-halskanker zijn en dat jaarlijks meer dan 65,000 sterfgevallen met deze ziekte verband houden 1;

Bij vrouwen stijgt de incidentie, gekoppeld aan een toename van kankers van de mondholte en de keelholte.

Wat zijn de belangrijkste risicofactoren?

Tabaksgebruik (sigaretten, sigaren, pijpen, pruimtabak, snuiftabak) – vormt de grootste en belangrijkste risicofactor. Geschat wordt dat 85% van al dergelijke kankers tabaksgerelateerd zijn;

Frequente hoge alcoholinname - volgt op roken in belang. Het alleen lijkt het risico 5-11 keer te verhogen.

De associatie tussen roken en alcohol verhoogt het risico verder;
Marihuana;
Passief roken, asbeststof, allerlei soorten chemicaliën;
Dieet met weinig vitamine A en B;
Slechte en onjuiste mondhygiëne, vooral bij personen die een kunstgebit dragen;
Blootstelling aan het humaan papillomavirus (HPV) – deze infectie wordt momenteel als zeer belangrijk beschouwd bij het ontstaan van sommige van deze ziekten (vooral die van de orofarynx en mond). Hetzelfde virus is verantwoordelijk voor baarmoederhalskanker en men denkt dat de infectie via geslachtsgemeenschap wordt verspreid;
Het Epstein Barr-virus wordt in verband gebracht met kankers van de nasopharynx.

Het belang van een vroege diagnose

Het herkennen van de symptomen en het vroegtijdig diagnosticeren van hoofd-halskanker biedt patiënten een kans op genezing van meer dan 90%.

Waar mogelijk worden deze tumoren geopereerd, maar vaak bestaat het gevaar van slopende en invasieve operaties, aangezien de ziekte in 9 van de 10 gevallen in een vergevorderd stadium wordt gediagnosticeerd.

Vroegtijdige interventie, die een grotere kans biedt op minder invasieve chirurgie, maakt het mogelijk om de functionaliteit van het door de tumor aangetaste deel te behouden.

Wat zijn de belangrijkste diagnostische technieken voor hoofd-halskanker?

Vroege diagnose van deze ziekten is gebaseerd op de herkenning van de eerste symptomen en een grondig medisch onderzoek, zoals een verkenning van de mondholte.

Vervolgens vereist een exacte diagnose een biopsie en het gebruik van instrumentele onderzoeken zoals fibroscopy, een endoscopisch onderzoek waarbij het vaak mogelijk is om de tumor en zijn uitbreiding te visualiseren.

Hoe kunnen symptomen worden herkend?

Hoofd-halstumoren groeien langzaam in hun vroege stadia, wat betekent dat de eerste symptomen mild en niet-specifiek kunnen zijn.

Dit kan een vertraging in de diagnose veroorzaken.

Veel voorkomende symptomen van de ziekte, maar die niet alarmerend hoeven te zijn omdat ze ook voorkomen bij vaker voorkomende en minder ernstige ziekten, zijn bijvoorbeeld

zweren in de mond;
zwakte, anorexia en gewichtsverlies door ondervoeding als gevolg van slikproblemen;
emissie van bloed uit de mond of luchtwegen;
oorpijn;
pijnlijk slikken;
verschijning van zwelling in het nekgebied.

Symptomatologie kan ook kenmerken aannemen, afhankelijk van de plaats van oorsprong van de ziekte:

bij tumoren van het strottenhoofd kunnen er aanvankelijk stemveranderingen zijn; later wordt slikken moeilijk en/of pijnlijk;
bij tumoren van de keelholte kan er sprake zijn van een vreemd lichaamsgevoel of pijn in de keel, moeite met slikken, halitose, neusstem en overmatige speekselproductie. Velen kunnen knobbels in de nek voelen (vergrote lymfeklieren). Als de tumor gelokaliseerd is aan de basis van de neus, kunnen andere symptomen gehoorstoornissen zijn zoals gehoorverlies, zoemen, fluiten, gevoel van een verstopt oor, herhaalde en terugkerende episodes van otitis, overvloedige loopneus, neusbloedingen. In gevorderde vormen kunnen hoofdpijn, reukverlies, verminderd gezichtsvermogen en dubbelzien optreden;
bij mondtumoren zijn de eerste symptomen mild, zoals kleine pijnlijke blaren, zweren of wonden die niet genezen, moeite met tongbewegingen tot het onvermogen om de mond te openen in de meer gevorderde vormen;
in tumoren van de neusbijholten verschijnen vaak neusobstructie, overvloedige loopneus en neusbloedingen. Pijn, veranderde gezichtsgevoeligheid, visuele stoornissen en tongafwijking zijn allemaal symptomen van gevorderde ziekte.

Het is daarom belangrijk om schijnbaar niet-specifieke symptomen te herkennen, vooral wanneer ze aanwezig zijn bij personen met een risico op het ontwikkelen van hoofd-halskanker.

Bij aanwezigheid van een of meer van deze symptomen die niet binnen korte tijd verdwijnen, is het een goed idee om uw arts of specialist te raadplegen.

Multidisciplinariteit

Vaak krijgen patiënten een combinatie van verschillende behandelingsmodaliteiten en daarom is een multidisciplinaire aanpak essentieel.

Een multidisciplinaire aanpak betekent een aanpak waarbij meerdere specialisten zoals de chirurg, oncoloog en radiotherapeut samenwerken om het beste therapeutische resultaat te bereiken.

Bij hoofd-halskanker zouden ook de voedingsdeskundige, rehabilitator (logopedist), pijntherapeut, tandarts, psycholoog en maatschappelijk werker 5 tot deze groep specialisten moeten behoren.

Het is aangetoond dat de multidisciplinaire aanpak een onontkoombare noodzaak is geworden, omdat het kan bijdragen aan een verhoogde overleving en een significante verbetering van de kwaliteit van leven van hoofd-halskankerpatiënten.

Hoofd-halskanker, therapieën

In dit neoplasma zijn er verschillende therapieën die afzonderlijk of samen kunnen worden gebruikt.

Verschillende factoren beïnvloeden de keuze van de meest geschikte therapie, waaronder:

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

de locatie van de tumor
de omvang van de tumor;
de snelheid waarmee het zich heeft verspreid;
de algemene gezondheidstoestand;
de esthetische en functionele resultaten;
patiëntvoorkeur 5.

Behandeling opties omvatten:

Chirurgie

Patiënten met gelokaliseerde pathologie die zich niet heeft verspreid, kunnen tumorchirurgie ondergaan. Een operatie kan worden gevolgd door radiotherapie.

radiotherapie

Patiënten met lokaal gevorderde tumoren die niet geopereerd kunnen worden, kunnen alleen radiotherapie krijgen, radiotherapie in combinatie met een monoklonaal antilichaam of radiotherapie in combinatie met chemotherapie.

Radiotherapie in combinatie met monoklonaal antilichaam is even effectief als de combinatie van radiotherapie en chemotherapie, maar gaat gepaard met minder toxiciteit.

Chemotherapie

Chemotherapie kan worden gebruikt bij patiënten die een operatie ondergaan, hetzij vóór de operatie – wanneer de tumor groot is of om de omvang of het aantal metastasen te verminderen – of na een operatie om herhaling te voorkomen.

In gevorderde (metastatische) stadia wordt chemotherapie gebruikt in combinatie met een monoklonaal antilichaam om de tumormassa te verminderen, symptomen en pijn te verlichten en de overleving te verlengen.

Gerichte therapie

In de afgelopen jaren heeft een monoklonaal antilichaam dat zich richt op de epidermale groeifactorreceptor, geholpen om de behandeling van deze ziekten te verbeteren.

Dit monoklonale antilichaam hecht zich specifiek aan tumorcellen en werkt door te interfereren met die specifieke moleculen die nodig zijn voor tumorgroei en -proliferatie.

Op deze manier helpt het de omvang van de tumor te verkleinen, de levensverwachting te verhogen en de levenskwaliteit van patiënten aanzienlijk te verbeteren, aangezien het de impact van symptomen die verband houden met deze ziekte vermindert.