Hoog ferritine, laag ferritine, normale waarden, significantie, behandeling: een overzicht

By Cristiano Antonino On 21-2023-XNUMX

Ferritine is een bolvormig eiwit dat voornamelijk voorkomt in lever, milt, beenmerg en skeletweefsel

We vinden ook kleine hoeveelheden ferritine in plasma, die kunnen worden beoordeeld met de zogenaamde ferritinemie-assay, die wordt verkregen door middel van een eenvoudig veneus bloedonderzoek.

In tegenstelling tot ijzer gebonden aan een tweede organische ijzer-eiwitverbinding, hemosiderine genaamd, wordt het ijzer geassocieerd met ferritine snel gemobiliseerd, wat betekent dat het lichaam er gemakkelijk uit kan putten als het mineraal nodig is.

Ferritine is een bolvormig eiwit met een diameter van 13 nm en een kern van 6 nm waarin ijzer zit

Binnen de poriestructuur van ferritine zitten ijzerionen gevangen en vormen het mineraal ferridriet [FeO(OH)]8[FeO(H2PO4)] samen met fosfaat- en hydroxide-ionen.

In ferritine is het ijzer ingesloten in een eiwitomhulsel, het apopherritine, dat Fe2+ (ferro-ion) kan opnemen en oxideren zodat het wordt afgezet als Fe3+ (ferri-ion).

Sommige vormen van ferritine bij gewervelde dieren zijn hetero-oligomeren van twee sterk verwante genproducten met enigszins verschillende fysiologische eigenschappen.

De verhouding van de twee homologe eiwitten als geheel hangt af van het relatieve expressieniveau van de twee genen.

De subeenheden waaruit de structuur bestaat, hebben een molecuulgewicht van 19 kDa (lichte keten L) en 21 kDa (zware keten H).

De verhouding tussen de hoeveelheid H- en L-ketens varieert afhankelijk van het weefsel waaruit het ferritine afkomstig is.

Het overwicht van L-lichte ketens is typerend voor macromoleculen met een grote opslagfunctie, terwijl die met een overwicht aan H-ketens een groter vermogen hebben om vrije radicalen te bufferen met als gevolg een beperking van intracellulaire schade.

Ferritine kan worden geglycosyleerd voordat het in de circulatie terechtkomt (GF)

Over het algemeen is tussen de 50 en 80 procent van het geglycosyleerde deel aanwezig in de bloedsomloop.

Functie

Ferritine is het belangrijkste opslageiwit voor ijzer in cellen, dus de concentratie ervan in het bloed weerspiegelt de omvang van de voorraden van het mineraal in het lichaam.

Ferritine zit voornamelijk in cellen, waar het ijzer opslaat en vrijgeeft wanneer het nodig is, waardoor het snel beschikbaar is voor gebruik door het lichaam.

Een klein deel van ferritine is ook tijdelijk aanwezig in de bloedbaan: dit aandeel is over het algemeen evenredig met de concentratie van het eiwit in het weefsel.

Onder normale omstandigheden is er een nauwkeurig evenwicht tussen de hoeveelheid ferritine die aanwezig is in de verschillende weefsels (voorraden) en plasma-ferritine (circulerend).

De concentratie van het eiwit in het bloed, hoewel van voorbijgaande aard, is daarom een uitstekende indicator van de hoeveelheid ijzer die beschikbaar is voor het lichaam.

Waarom is het nuttig om ferritinemie te kennen?

Ferritinemie (dwz de concentratie van plasma-ferritine) is zeer nuttig voor het beoordelen van de hoeveelheid ijzer die beschikbaar is voor het lichaam.

Een abnormaal niveau van ferritine in het bloed kan een indicator zijn van een onderliggende ziekte of een bepaalde aandoening, zoals in het geval van tekorten die verantwoordelijk zijn voor bloedarmoede.

In de klinische praktijk wordt ferritinemie over het algemeen samen met beoordeeld

transferrinemie: de concentratie van transferrine, het belangrijkste ijzertransporteiwit in het bloed;
sideremia: het aandeel van circulerend transferrine dat verzadigd is met ijzer;
totale ijzerbindende capaciteit (TIBC): een indirecte maatstaf voor het vermogen van transferrine om ijzer te binden.

Normale ferritinewaarden

Normale ferritinemiewaarden variëren afhankelijk van de leeftijd en het geslacht van de patiënt.

In de regel zijn de ferritinewaarden bij de geboorte iets hoger; pasgeborenen kunnen waarden hebben tussen 25 en 200 µg/ml, die al in de eerste maand kunnen stijgen tot 600 µg/ml, en daarna weer dalen tijdens de adolescentie.

Bij volwassenen zijn de normale waarden voor ferritinemie:

vrouwen: 20-120 µg/ml;
mannen: 20-200 µg/ml.

Oorzaken van verhoogde ferritinemie (hyperferritinemie)

Een toename van serumferritine duidt op ijzerstapeling en kan optreden bij verschillende aandoeningen en ziekten:

gerelateerde berichten

Leven gered: het belang van eerste hulp

25-2024-XNUMX

Bescherming van de nieren: essentiële strategieën voor de gezondheid

25-2024-XNUMX

Water besparen: een mondiale noodzaak

25-2024-XNUMX

Een innovatief zorgtraject voor cardiomyopathie

22-2024-XNUMX

chronisch alcoholisme
hepatocellulaire necrose
overmatige inname via de voeding (bijv. overmatig rood vlees);
overmatig gebruik van medicijnen of ijzersupplementen;
hemochromatose;
hemosiderose;
chronische infecties;
leukemie;
kanker van de lever, longen, alvleesklier, borst en nieren;
transfusies;
Hodgkin-lymfoom;
acute of chronische hepatitis.

Oorzaken van verminderde ferritinemie (hypoferritinemie)

Een afname van serumferritine geeft aan dat de ijzerreserves laag zijn en kan optreden bij verschillende aandoeningen en ziekten:

sideropenische anemie (van ijzertekort);
acute en chronische hemolytische anemie;
ondervoeding;
dieet met ijzerarm voedsel;
verminderde absorptie
vegetarisch dieet
coeliakie
chronische diarree
gastro-intestinale veranderingen;
bloedingen van verschillende aard: van trauma, zware menstruatie, chronisch bloedende aambeien, occulte bloedingen
zwangerschap;
Reumatoïde artritis.