Kindermishandeling en -mishandeling kunnen de gezamenlijke tussenkomst van de gerechtelijke autoriteiten, de openbare veiligheid, de sociale diensten en de gezondheidszorg vereisen

Misbruik en mishandeling zijn alle vormen van fysiek en emotioneel misbruik, seksueel misbruik, verwaarlozing, nalatigheid of commerciële of andere uitbuiting die leiden tot daadwerkelijke of potentiële schade aan de gezondheid, overleving, ontwikkeling of waardigheid van een kind binnen een relatie die wordt gekenmerkt door verantwoordelijkheid, vertrouwen of macht (WIE).

KINDERVERZORGINGSPROFESSIONALS IN NETWOK: BEZOEK DE MEDICHILD-STAND OP EMERGENCY EXPO

Wat is kindermishandeling en -mishandeling?

Mishandeling is een ernstige verandering in de relatie tussen een volwassene en een kind met soms subtiele kenmerken waarvan de gevolgen niet altijd gemakkelijk te diagnosticeren zijn.

Wanneer mishandeling thuis plaatsvindt, maakt het deel uit van een vroeg verstoorde relatie met iemands gehechtheidsfiguren (wat op zichzelf een trauma in de relatie van vertrouwen en veiligheid vertegenwoordigt), wat bij het kind moeilijkheden veroorzaakt bij het beheersen van stress en in de psychische mechanismen die gedrag en emoties reguleren.

Mishandeling kan optreden door een geïsoleerde, ernstige, extreme gebeurtenis die het vermogen van het kind om weerstand te bieden overweldigt, of door herhaalde gebeurtenissen of langdurige omstandigheden (zoals verwaarlozing), wat leidt tot een echte ontwikkelingsstoornis die wordt veroorzaakt door het trauma waaraan het kind wordt blootgesteld.

Wat zijn de gevolgen van kindermishandeling en -mishandeling?

Onderzoek heeft aangetoond dat trauma neurobiologische veranderingen veroorzaakt, namelijk in het functioneren van de hersenen.

Het alarmsysteem van de hersenen, dat functioneert als een soort 'rooksignaal', blijft geactiveerd en geeft de hersenen een signaal: 'gevaar, ontsnapping'.

Tegelijkertijd worden andere hersensystemen die normaal functioneren als een 'controletoren' (dwz informatieverwerking) uitgeschakeld, met verlies van het vermogen om emoties, zelfbewustzijn, empathie en afstemming op anderen te reguleren.

De gevolgen hangen nauw samen met de leeftijd waarop het probleem zich voordoet, de kwaliteit en frequentie van misbruik of mishandeling en het al dan niet aanwezig zijn van beschermende factoren.

Over het algemeen is er een verslechtering van sociale relaties, wat soms leidt tot remmingen en sociale terugtrekking, een zeer laag zelfbeeld, een laag zelfvertrouwen en een voortdurende devaluatie van het eigen handelen en denken, zoals 'ik ben niet in staat'.

Gevolgen op korte termijn kunnen zijn:

• Specifieke angsten, dwz veroorzaakt door specifieke prikkels zoals een bepaalde plaats, een bepaald object, een bepaald dier, een bepaalde situatie;
• Hyperalertheid;
• Verlies van rente;
• Slaapproblemen;
• Regressies in gedrag of controle van de sluitspier;
• Vermindering of overmatige eetlust;
• Dwangmatig gedrag zoals schommelen, heen en weer lopen, wrijven of stoten tegen voorwerpen;
• Snelle stemmingswisselingen met onhandelbare huilbuien, prikkelbaarheid en duidelijke hyperactiviteit, verminderd schoolfunctioneren, sociale terugtrekking, gedragsstoornissen, psychosomatische stoornissen (buikpijn, hoofdpijn, astmatische crises), evenals posttraumatische stressstoornis.

Gevolgen op lange termijn kunnen zijn:

• Ontwikkeling van zelfbeeld en gevoel van eigenwaarde, interpersoonlijke sfeer;
• Angst stoornissen;
• Seksuele gedragsstoornis;
• Eet stoornissen;
• middelenmisbruik;
• Persoonlijkheidsstoornissen, psychose, zelfmoordgedachten.

Hoe wordt kindermishandeling en kindermishandeling gediagnosticeerd?

De diagnose omvat een neuropsychiatrisch onderzoek en een psychologisch onderzoek om inzicht te krijgen in de ontwikkeling en het psychopathologische profiel van het kind. Voor de diagnose worden gestandaardiseerde psychologische tests gebruikt.

Er zijn klinische interviews en een interview met ouders en kinderen en adolescenten gepland, evenals een gezinssessie om de gezinsrelaties te beoordelen.

In het geval van jongere kinderen zijn er spelobservatiesessies gepland om het vermogen van het kind om spontaan relaties aan te gaan en emoties te voelen, te beoordelen.

Ook is er een pediatrische, radiologische en gynaecologische multispecialistische begeleiding bij constatering van laesies of klinische indicaties.

Hoe wordt het behandeld?

Het behandelplan moet worden opgesteld door een gespecialiseerd team op basis van het psychologische profiel van het kind en de middelen van het gezin.

Interventies aangegeven door internationale richtlijnen:

• Individuele en geïntegreerde psychotherapeutische interventies met referentiefiguren ouders/volwassenen en om vertrouwensbanden te herstellen;
• Farmacologische interventie op basis van klinische kenmerken en ernst.

Wat is de prognose bij kindermishandeling of -mishandeling?

"Er is geen wond die niet kan worden genezen".

De toestand van misbruik is geen veroordeling voor het individu, maar een risicofactor binnen zijn of haar ontwikkelingstraject, dat ook bestaat uit individuele beschermende factoren (genetisch, neurobiologisch, cognitief, emotioneel) en de hulpbronnen van de omgeving.

Lees ook:

Metropolitan Police lanceert een videocampagne om het bewustzijn van huiselijk geweld te vergroten

Wereldvrouwendag moet een verontrustende realiteit onder ogen zien. Allereerst seksueel misbruik in de Stille Oceaan

Bron:

Baby Jezus