Milde, matige, ernstige mitralisklepinsufficiëntie: symptomen, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On Juni 27, 2022

Mitralisinsufficiëntie is een aandoening die wordt gekenmerkt door een defect in de sluiting van de mitralisklep (ook wel 'mitralisklep' genoemd), waardoor een deel van het bloed dat uit de linker hartkamer wordt gepompt terugstroomt naar de linkerboezem in plaats van in de hartkamer te blijven en gaat vervolgens de aorta in, wat vermoeidheid en ademhalingsstoornissen veroorzaakt

Synoniemen voor mitralisinsufficiëntie zijn: mitralisinsufficiëntie, mitralisinsufficiëntie, mitralisinsufficiëntie, mitralisklepincontinentie, mitralisklepinsufficiëntie, mitralisklepinsufficiëntie, mitralisklepinsufficiëntie, mitralisinsufficiëntie en linkeratrium-ventrikelinsufficiëntie.

Wat is mitralisinsufficiëntie?

Onder normale omstandigheden wordt de mitralisklep gevormd door twee dunne beweegbare blaadjes die door peeskoorden verankerd zijn aan twee spieren (de papillaire spieren) die, door samen te trekken met de linker ventrikel waar ze zich bevinden, voorkomen dat de mitralisblaadjes opflakkeren (prolaps) in het linker atrium: de randen van de bladen scheiden wanneer de klep opent, waardoor bloed van het linker atrium naar de linker hartkamer kan stromen en weer samenkomen wanneer de klep sluit, waardoor wordt voorkomen dat bloed terugstroomt.

In een gezond hart scheidt de mitralisklep het linker atrium hermetisch van het linker ventrikel.

Wanneer deze klep echter niet goed sluit, resulteert dit in wat bekend staat als mitralisinsufficiëntie, een aandoening waarbij een deel van het bloed dat vanuit de linker hartkamer in de aorta moet worden geduwd in plaats daarvan terugstroomt naar het atrium.

Ongeacht de oorzaak kan deze situatie leiden tot vermoeidheid van het hart, met verwijding van de linker hartkamer. De gevolgen kunnen hartfalen en hartritmestoornissen zijn, zoals atriumfibrilleren, maar ook endocarditis.

Wat zijn de oorzaken van mitralisinsufficiëntie?

Er zijn verschillende aandoeningen die leiden tot mitralisklepinsufficiëntie. Afhankelijk van de oorzaken kan mitralisinsufficiëntie primair of secundair zijn:

primaire mitralisinsufficiëntie: er zijn anatomische veranderingen in het apparaat van de mitralisklep, zoals veranderingen in de klepbladen veroorzaakt door bijvoorbeeld endocarditis of reumatische aandoeningen, rekken of scheuren van de chordae tendineae resulterend in verzakking van de klepbladen, verkalkingen van de mitralisklep ring, traumatische ruptuur van een papillaire spier.
Secundaire mitralisinsufficiëntie: de klep is anatomisch normaal en het sluitingsdefect wordt veroorzaakt door een ernstige verslechtering van de contractiele functie van de linker hartkamer (hartfalen), die vaak secundair is aan ischemische hartziekte.

Wat zijn de symptomen en tekenen van mitralisinsufficiëntie?

De symptomen van mitralisinsufficiëntie hangen af van de ernst en snelheid van aanvang en progressie; deze kunnen kortademigheid omvatten (vooral tijdens lichamelijke activiteit of wanneer u ligt), gemakkelijk vermoeid raken (vooral 's nachts of wanneer u ligt), hartkloppingen en zwelling van de voeten en enkels.

Hoe mitralisinsufficiëntie voorkomen?

Om het risico op mitralisinsufficiëntie te minimaliseren, is het belangrijk om aandoeningen die dit kunnen veroorzaken, op de juiste manier te behandelen, zoals keelinfecties die kunnen leiden tot reumatische aandoeningen (een auto-immuunsyndroom dat kan worden veroorzaakt door streptokokkeninfecties).

CARDIOBESCHERMING EN CARDIOPULMONALE RESUSCITATIE? BEZOEK NU DE EMD112 BOOTH OP EMERGENCY EXPO OM MEER TE LEREN

Diagnose van mitralisinsufficiëntie

Bij symptomen die wijzen op mitralisinsufficiëntie, voert de arts een grondig objectief onderzoek uit, waarbij hij met name luistert naar het hart van de patiënt: dit kan typisch de aanwezigheid van een hartgeruis aan het licht brengen.

De volgende diagnostische stap is het uitvoeren van verschillende diagnostische tests, waaronder:

Bloeddrukmeting: Met behulp van een bloeddrukmeter meet de arts de bloeddruk van de patiënt, die bij voorkeur tussen 130 (maximaal) en 90 (minimum) moet liggen.
Elektrocardiogram (ECG): registreert de elektrische activiteit van het hart. Het kan meerdere veranderingen vertonen, met name tekenen van dilatatie van het linker atrium, tekenen van hypertrofie en overbelasting ('overbelasting') van het linkerventrikel, aritmieën zoals atriumfibrilleren.
Röntgenfoto van de borst (röntgenfoto van de borst): tekenen van dilatatie van het linker atrium en de ventrikels en longcongestie kunnen aanwezig zijn.
Transthoracaal echocardiogram met colordoppler: echografie van het hart is een beeldvormende test die de structuren van het hart en de werking van de bewegende delen in beeld brengt. Het apparaat zendt een ultrasone straal naar de thorax, via een sonde die op het oppervlak rust, en verwerkt de gereflecteerde ultrageluiden die terugkeren naar dezelfde sonde na op verschillende manieren in wisselwerking te staan met de verschillende componenten van de hartstructuur (myocard, kleppen, holten). Echografie van het hart, gecombineerd met een onderzoek met een colordoppler, is een fundamenteel onderzoek omdat het het mogelijk maakt om het mechanisme en de mate van mitralisinsufficiëntie te beoordelen, evenals de grootte van het atrium en de linker ventrikel, de contractiele functie van de laatste en de aanwezigheid van pulmonale hypertensie. De colordoppler identificeert duidelijk bloed dat door de klepinsufficiëntie terugstroomt in het atrium in plaats van opgesloten te blijven in het atrium. Ook kunnen tijdens een stresstest realtime beelden worden verzameld (stress-echo): het optreden van een stress-echo wordt aangegeven wanneer er een discrepantie is tussen de ernst van de symptomen en de mate van mitralisinsufficiëntie in rust.
Transoesofageale echocardiogram: de sonde wordt in dit geval door de mond ingebracht en naar voren geduwd totdat deze de slokdarm bereikt. Het maakt een betere visualisatie van de kleppen en paravalvulaire structuren mogelijk. Het is geïndiceerd wanneer het transthoracale echocardiogram geen uitsluitsel geeft en in het bijzonder wanneer endocarditis wordt vermoed.
Inspanningstest: het onderzoek bestaat uit het opnemen van een elektrocardiogram terwijl de patiënt lichaamsbeweging doet, meestal lopen op een loopband of trappen op een hometrainer. Het kan worden gedaan om de afwezigheid van symptomen te bevestigen in de aanwezigheid van ernstige mitralisinsufficiëntie en om de inspanningstolerantie te beoordelen.
Coronarografie: dit is het onderzoek dat het mogelijk maakt de kransslagaders in beeld te brengen door er radiopaak contrastmiddel in te injecteren. Het onderzoek wordt uitgevoerd in een speciale radiologiekamer, waarin alle noodzakelijke steriliteitsmaatregelen worden nageleefd. De injectie van contrastmiddel in de kransslagaders omvat de selectieve katheterisatie van een slagader en het opvoeren van een katheter naar de oorsprong van de onderzochte bloedvaten. Coronarografie is geïndiceerd wanneer wordt vermoed dat mitralisinsufficiëntie secundair is aan ischemische hartziekte.
MRI-hart met mdc: maakt gedetailleerde beelden van de structuur van het hart en de bloedvaten door een signaal op te nemen dat wordt uitgezonden door cellen die worden blootgesteld aan een intens magnetisch veld. Het maakt het mogelijk om de morfologie van hartstructuren, hartfunctie en eventuele veranderingen in wandbeweging (hypokinesieën of akinesieën) te beoordelen. De intraveneuze toediening van contrastmiddel maakt het ook mogelijk om te onderscheiden of eventuele veranderingen in wandbeweging te wijten zijn aan fibrose (= geen myocardiale levensvatbaarheid) of ischemie. Dit onderzoek vindt daarom zijn electieve toepassing bij mitralisinsufficiëntie secundair aan ischemische hartziekte, als een 'gids' voor mogelijke myocardiale revascularisatie-interventies.

Behandelingen van mitralisinsufficiëntie

De behandeling van mitralisinsufficiëntie is afhankelijk van verschillende factoren:

op de leeftijd van de patiënt
de ernst van het klepdefect (milde, matige of ernstige insufficiëntie);
op de bijbehorende symptomen en tekenen;
de aanwezigheid of afwezigheid van tekenen van linkerventrikeldisfunctie;
de associatie met andere pathologieën (bijv. arteriële hypertensie of eerdere hartaanval);
of het nu primair of secundair is.

Behandeling van primaire mitralisinsufficiëntie

Als de mitralisinsufficiëntie primair en mild of mild/matig en asymptomatisch is, is er over het algemeen geen interventie en is deze beperkt tot periodieke klinische en echocardiografische controles. In sommige gevallen kan sportieve activiteit worden beperkt door de pathologie.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Bij ernstige primaire chronische mitralisinsufficiëntie is een operatie om de mitralisklep (bij voorkeur) te repareren of te vervangen geïndiceerd.

'S WERELDS TOONAANGEVENDE BEDRIJF VOOR DEFIBRILLATOREN EN MEDISCHE HULPMIDDELEN'? BEZOEK DE ZOLL-STAND OP EMERGENCY EXPO

Secundaire behandeling van mitralisinsufficiëntie

De therapie van secundaire chronische mitralisinsufficiëntie bestaat uit het behandelen van het hartfalen dat de oorzaak is en kan verschillende soorten medicijnen en instrumenten gebruiken:

bètablokkers;
ACE-remmers/sartan
anti-aldosterica;
digoxine;
diuretica bij vochtophoping;
implantatie van biventriculaire pacemakers (PM) en/of automatische defribrillators (ICD's).