Longemfyseem: wat het is en hoe het te behandelen. De rol van roken en het belang van stoppen

By Cristiano Antonino On Juni 28, 2022

Longemfyseem is een van de ziekten die wordt veroorzaakt door het roken van sigaretten (maar niet alleen), wat leidt tot ademhalingsmoeilijkheden

Cijfers gepresenteerd tijdens World No Tobacco Day, de jaarlijkse gelegenheid om mensen bewust te maken van het belang van stoppen met roken, tonen aan dat in 2022 bijna 1 op de 4 Italianen (24.2% van de bevolking) zal roken: een stijging van 2 procentpunten vergeleken met de pre-pandemie sinds 2006.

Zoals nu algemeen bekend is, is roken een belangrijke (zo niet de belangrijkste) risicofactor voor de ontwikkeling van veel ziekten (zoals kankers).

Deze omvatten longemfyseem

Naar schatting treft het wereldwijd ongeveer 210 miljoen mensen en kan jaarlijks de dood van 3 miljoen mensen veroorzaken.

In het verleden kwam longemfyseem vaker voor bij mannen, die zware rokers waren.

In de afgelopen jaren is het scenario echter veranderd: zelfs vrouwelijke rokers, nu talrijker dan in het verleden, worden getroffen door longemfyseem en tegelijkertijd, veel vaker dan mannen, ook door chronische obstructieve bronchopathie, een ziekte die verband houdt met emfyseem, zoals we hieronder zullen zien.

Vroegtijdig ingrijpen, vooral om achteruitgang van de longfunctie te voorkomen, is niet alleen mogelijk, maar ook noodzakelijk.

Wat is longemfyseem en de verschillende soorten?

Emfyseem is een ziekte van de longblaasjes: het weefsel waaruit ze zijn samengesteld, verslechtert met een verminderd vermogen om zuurstof en koolstofdioxide uit te wisselen met het bloed.

Het alveolaire weefsel wordt vernietigd, waardoor het bruikbare oppervlak voor gasuitwisseling sterk wordt verminderd: eenmaal vernietigd, kunnen de 7 longblaasjes niet meer terugkeren naar hun vroegere staat, ze zijn onherstelbaar beschadigd.

Vanuit morfologisch oogpunt worden verschillende soorten longemfyseem geclassificeerd:

centrolobulair (of centroacinair) longemfyseem, de meest voorkomende vorm bij rokers;
panlobulair (of panacinous) longemfyseem;
paraseptaal longemfyseem;
onregelmatig longemfyseem.

Wat zijn de oorzaken?

Er kunnen vele oorzaken zijn, maar in het Westen is roken (tabaksconsumptie) de belangrijkste oorzaak (90% van de gevallen).

Oorzaken zijn daarom onder meer:

het roken van sigaretten, inclusief passief roken
inademing van giftige stoffen;
het kind zijn van rokende moeders tijdens de zwangerschap;
luchtvervuiling;
terugkerende luchtweginfecties;
vroeggeboorte en laag geboortegewicht;
Alfa 1-antitrypsine-deficiëntie.
Sigarettenrook en ontsteking van de luchtwegen

Het inademen van giftige dampen, zoals die in sigarettenrook worden aangetroffen, beschadigt de cellen en bevordert een ontstekingstoestand.

Dit resulteert in de eliminatie van beschadigde cellen en tegelijkertijd de remming van natuurlijke herstelmechanismen, wat leidt tot de ontwikkeling van emfyseem.

De longen verliezen elasticiteit, de longblaasjes scheuren, waardoor grote luchtruimten ontstaan die het oppervlak verkleinen dat nodig is voor het lichaam om zuurstof en koolstofdioxide uit te wisselen.

Dit proces, dat gepaard gaat met de chronische inademing van schadelijke stoffen, zoals sigarettenrook, gaat vaak samen met een toestand van chronische ontsteking van de luchtwegen, chronische bronchitis genaamd, wat leidt tot een complexe pathologie die bekend staat als chronische obstructieve bronchopathie.

Laten we niet vergeten dat continue infecties van de onderste luchtwegen ook ontstekingen veroorzaken en, door de slijmsecretie te verhogen, kunnen bijdragen aan het verloop van de ziekte.

Longemfyseem – de symptomen

Een van de vroegste symptomen van longemfyseem is beslist kortademigheid (of dyspnoe), die steeds erger wordt: eerst treedt het op bij zware lichamelijke inspanning, dan bij het uitvoeren van alledaagse taken zoals traplopen en tenslotte zelfs in rust.

Bovendien kan de progressieve vernietiging van de longblaasjes en longcapillairen, evenals het gebrek aan zuurstof, leiden tot een verhoging van de pulmonale arteriële druk, wat kan leiden tot rechterhartfalen (dit wordt 'pulmonale hartziekte' genoemd) .

Ten slotte hebben patiënten met emfyseem een grotere kans op een pneumothorax, dat wil zeggen de vorming van een breuk in het longweefsel die leidt tot een collaps van de long.

Naast dyspneu en hartfalen kunnen ze last krijgen van:

een droge hoest met chronisch slijm;
vermoeidheid;
hart problemen;
koorts;
cyanose van de lippen en nagels.

Hoe de diagnose wordt gesteld: tests die moeten worden uitgevoerd

Emfyseem treft meestal rokers rond de leeftijd van 50 jaar en manifesteert zich verraderlijk met kortademigheid tijdens lichamelijke inspanning, die door de patiënt vaak wordt toegeschreven aan leeftijd of sedentairheid.

Helaas bezoeken patiënten hun arts vaak pas na een episode van bronchitis, waarna ze niet meer kunnen ademen zoals voorheen, en de ziekte is dan al behoorlijk gevorderd.

Daarom is het voor huisartsen van groot belang om proactief de ziekte op te sporen bij hun rokende patiënten ouder dan 40 jaar door te onderzoeken of ze vaak hoesten of kortademig zijn tijdens lichamelijke activiteiten.

Constant hoesten en kortademigheid: de eerste tekenen om op te letten

Het is daarom van groot belang dat een patiënt die rookt, zijn arts raadpleegt als hij of zij last heeft van:

een hoest bijna elke dag gedurende ten minste 3 maanden van het jaar gedurende 2 opeenvolgende jaren
kortademigheid voor lichamelijke activiteiten waar hij een jaar eerder geen last van had.

De huisarts zal een correcte anamnese en objectief onderzoek kunnen verzamelen en vervolgens de nodige onderzoeken kunnen organiseren, eventueel met hulp van een longarts om de beste therapie en preventie van complicaties vast te stellen.

Spirometrie

De belangrijkste test voor het diagnosticeren van chronische obstructieve longziekte is spirometrie, die een beeld geeft van obstructie van de expiratoire stroom.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Het is een eenvoudig, niet-invasief, goedkoop onderzoek dat gemakkelijk uit te voeren en te interpreteren is.

De proefpersoon moet gewoon hard blazen in een instrument dat de luchtstroom meet, te beginnen met een diepe inademing.

Normaal gesproken zou een gezond persoon in de eerste seconde van de manoeuvre 70-80% van alle lucht moeten kunnen afvoeren.

Patiënten met een luchtwegobstructie of verlies van longelasticiteit, zoals bij emfyseem, doen er veel langer over.

Deze obstructie reageert meestal weinig of helemaal niet op de toediening van een bronchusverwijder.

Verdere functionele tests

Zodra het beeld is geïdentificeerd, kan de bevestiging van emfyseem worden gemaakt door andere functionele tests uit te voeren, zoals globale spirometrie en alveolaire capillaire diffusie, die zowel longhyperinflatie als verlies van efficiëntie van gasuitwisseling kenmerkend voor emfyseem beoordelen.

Computertomografie van de long kan ook in een zeer vroeg stadium gebieden met alveolaire vernietiging aantonen.

Voor ernstigere gevallen zal pulsoximetriemeting informatie geven over de bloedoxygenatie en, indien nodig, arteriële hemogasanalyse, het afnemen van bloed uit de pols), zal nuttig zijn om de juiste gasuitwisseling in de longblaasjes, het zuurstofgehalte in de bloed en voorspellen een goede longfunctie.

Hoe longemfyseem te behandelen?

Er is geen specifieke behandeling die de verloren ademhalingsfunctie kan herstellen, het enige dat de natuurlijke geschiedenis van emfyseem kan veranderen, is stoppen met roken.

Stoppen met roken wijzigt de versnelde achteruitgang van de longfunctie, waardoor het progressieve verloop van de ziekte wordt vertraagd.

Helaas is stoppen met roken niet eenvoudig, maar tegenwoordig hebben we rookvrije centra die zowel kunnen helpen tegen nicotineverslaving als psychologische ondersteuning bieden om psychologische afhankelijkheid tegen te gaan.

Deze gecombineerde aanpak heeft het succes bij het stoppen met roken bij gemotiveerde mensen aanzienlijk verbeterd.

Naast het stoppen met roken, moeten patiënten worden aangemoedigd om een gezonde levensstijl aan te nemen, regelmatig aan lichaamsbeweging te doen en zichzelf te beschermen tegen infectie met griep- en pneumokokkenvaccinatie.

Medicamenteuze therapie voor longemfyseem

Andere beschikbare therapieën zijn luchtwegverwijders, die worden gebruikt om de beperking van de expiratoire stroom te verminderen door hyperinflatie van de longen te verminderen en kortademigheid te verbeteren.

Er worden ook ontstekingsremmende geneesmiddelen gebruikt die bij sommige patiënten bronchiale obstructie kunnen verminderen en bronchiale opflakkeringen kunnen voorkomen en zo de longfunctie kunnen behouden.

Deze medicijnen kunnen de symptomen verlichten en zo ook de kwaliteit van leven van de patiënt verbeteren.

Antibiotica zijn daarentegen alleen geïndiceerd bij opflakkeringen van chronische bronchitis of bij pneumokokkenpneumonie.

Andere therapieën

Voor patiënten met ernstige vormen die leiden tot ademhalingsinsufficiëntie, is aanvullende zuurstof gedurende ten minste 18 uur per dag geïndiceerd om 'pulmonale hartziekte' (rechterhartfalen) te helpen voorkomen.

Aan de andere kant is respiratoire revalidatie geïndiceerd voor alle patiënten bij wie de kortademigheid hun dagelijks leven verstoort.

Dit laatste bestaat uit een multidisciplinair programma gericht op het verbeteren van de inspanningstolerantie met fysiotherapeutische interventies om de ledematen en ademhalingsspieren te versterken, evenals het bieden van educatieve en voedingsondersteuning om patiënten te helpen hun chronische handicap te beheersen.

Mogelijke complicaties

De meest voorkomende complicaties zijn opflakkeringen, gedefinieerd als perioden van verergering van kortademigheid en hoesten die soms ernstig genoeg zijn om het leven van de patiënt in gevaar te brengen.

Deze episodes kunnen de longfunctie verder verslechteren, wat leidt tot een hoger stadium van ernst.

De oorzaken van opflakkeringen zijn vaak virale, soms bacteriële infecties of longontsteking.

Soms kunnen ze ook compliceren met hartaanvallen of episodes van hartfalen.

Er is daarom meer inspanning nodig om patiënten met deze ziekte in een zo vroeg mogelijk stadium op te sporen, onmiddellijk te beginnen met secundaire preventie van stoppen met roken, geschikte medicamenteuze therapieën en interventies te starten die gericht zijn op het aanpassen van de levensstijl van patiënten, zodat de evolutie van de ziekte kan worden tegengegaan vanaf het begin.