Lui oog: hoe herken en behandel je amblyopie?
Amblyopie, algemeen bekend als lui oog, is een aandoening die al op de leeftijd van 3-4 jaar optreedt en waarbij de visuele capaciteit van één oog wordt verminderd
Het is een veel voorkomende aandoening bij kinderen, maar in de meeste gevallen kunnen ouders het niet herkennen, vooral als het niet gepaard gaat met duidelijk loensen.
Om het probleem in een vroeg stadium te diagnosticeren en permanent verlies van het gezichtsvermogen van het oog te voorkomen, is het daarom noodzakelijk om vóór de leeftijd van 3 een oogonderzoek van het kind en een orthoptische evaluatie uit te voeren.
Lui oog: een niet te onderschatten aandoening van jongs af aan
Amblyopie of "lui oog" is een variabele mate van vermindering van het gezichtsvermogen van één oog, veroorzaakt door oogziekten zoals aangeboren cataracten.
In de meeste gevallen komt het voor in ogen die anatomisch perfect intact zijn en waarvan de oorzaak ligt in brekingsdefecten (bijziendheid, hypermetropie, astigmatisme) die niet gecorrigeerd of zeer verschillend zijn tussen de twee ogen (anisometropie), al dan niet geassocieerd met visuele uitlijning ( scheelzien).
KINDERGEZONDHEID: LEES MEER OVER MEDICHILD DOOR DE STAND OP EMERGENCY EXPO TE BEZOEKEN
De oorzaken van een lui oog en de moeilijkheid om amblyopie te herkennen
Een lui oog is een aandoening die al op jonge leeftijd optreedt.
In de eerste levensjaren (3-4 jaar) leren de hersenen de informatie die van de ogen wordt ontvangen te verwerken en, als het tekort zich voordoet tijdens deze delicate fase, raakt het eraan gewend om alleen op het dominante oog te vertrouwen, waardoor de wanorde.
Het kan moeilijk zijn om te bepalen of u amblyopie heeft, omdat het in de vroege stadia uw dagelijkse routine niet verstoort en goed zicht in het dominante oog helpt.
Bovendien is de diagnose moeilijk omdat het vaak kinderen zijn die te jong zijn, zich niet bewust zijn van de moeilijkheid en daarom niet in staat zijn om het te communiceren.
Daarom wordt aanbevolen om specifieke controles uit te voeren, ook als er geen tekenen en/of symptomen zijn.
Diagnose van lui oog: de rol van de oogarts en orthoptist
De oogarts heeft de taak om de aanwezigheid te detecteren en anatomische obstakels te elimineren, evenals het kwantificeren en corrigeren van het brekingsdefect.
De orthoptist daarentegen is de professionele figuur die verantwoordelijk is voor visuele revalidatie, door de implementatie van therapeutische programma's die zijn afgestemd op de ernst, leeftijd en behoeften van de persoon.
Zijn taak is om te beoordelen door middel van orthoptische evaluatie
- oculaire uitlijning
- oculaire beweeglijkheid;
- kleurwaarneming;
- contrastgevoeligheid (via orthoptische beoordeling).
Orthoptische beoordeling: hoe het werkt en waarvoor het dient
De orthoptische beoordeling duurt tussen de 15 en 20 minuten en omvat een reeks niet-invasieve tests specifiek voor de differentiële diagnose van verschillende visuele stoornissen, scheelzien en pathologieën.
Deze onderzoeken moeten worden gekozen op basis van de leeftijd en de medewerking van de patiënt.
De belangrijkste onderzoeken betreffen het beoordelen en meten van:
- gezichtsscherpte om brekingsdefecten uit te sluiten of te classificeren;
- oogmotiliteit om scheelzien uit te sluiten of te classificeren;
- hoofd positie;
- positie van de pupilreflex;
- gevoel van driedimensionaliteit (stereopsis);
- kleurgevoel om dyschromatopsie zoals kleurenblindheid uit te sluiten of te classificeren;
- contrastgevoeligheid.
Afhankelijk van de situatie kan de orthoptist beslissen of nader onderzoek nodig is door middel van specifieke diagnostische testen (gezichtsveld, corneatopografie en pachymetrie, analyse van de vezels in de oogzenuw…).
Het behandelen van een lui oog begint met visuele revalidatie
Visuele revalidatie wordt toevertrouwd aan de orthoptist die, na zorgvuldige beoordeling, zal beslissen over de meest geschikte behandelingsoptie voor het individu.
In het geval van amblyopie bestaat de revalidatie uit gezichtsstimulatie.
Kortom, het luie oog wordt "gedwongen om te werken", zodat het gewend raakt aan het correct bekijken van afbeeldingen.
De meest gebruikte techniek is occlusieve therapie.
Occlusietherapie: wat is het en hoe lang duurt het?
Occlusieve therapie bestaat uit het bedekken van het dominante oog met een verband of een pleister met een plakrand gedurende een dagelijkse periode die wordt bepaald op basis van de mate van te corrigeren amblyopie en de leeftijd van de patiënt.
Gedurende de bandagetijd moet de persoon nauwlettend observeren tijdens het uitvoeren van een activiteit naar keuze of set, aanbevolen door de orthoptist.
Pas op deze afstand wordt het luie oog “gedwongen” te werken.
De orthoptist moet de patiënt regelmatig opnieuw onderzoeken, juist om de resultaten van de therapie te beoordelen en indien nodig aan te passen.
De duur van de revalidatie kan variëren van enkele maanden tot meerdere jaren, afhankelijk van de mate van:
- ernst van de aandoening;
- aanwezigheid van scheelzien;
- medewerking van de patiënt;
- leeftijd van de patiënt bij aanvang van de therapie.
In bepaalde gevallen van scheelzien (refractief scheelzien) kan revalidatietherapie de ogen herstellen naar de juiste visuele uitlijning, terwijl in andere gevallen dit misschien niet voldoende is en een operatie noodzakelijk kan zijn.
Lees ook:
Blepharoptosis: kennis maken met hangend ooglid