Ondervoeding 'door overmaat' of overvoeding: obesitas en overgewicht verhogen de gezondheidsproblemen voor onze kinderen

By Cristiano Antonino On Augustus 31, 2022

Ondervoeding en pediatrie: obesitas en overgewicht bij kinderen zijn grote gezondheidsproblemen in ons land en een gevaar voor de toekomstige gezondheid van kinderen

Ondervoeding, zoals gedefinieerd door de Wereldgezondheidsorganisatie, is een disbalans tussen de hoeveelheid voedsel en voedingsstoffen die het lichaam nodig heeft voor de groei en het onderhoud van zijn specifieke functies en de hoeveelheid voedingsstoffen die daadwerkelijk wordt geconsumeerd.

Zowel ondervoeding of ondervoeding door defect (gewichtstekort) als hypervoeding of ondervoeding door overgewicht (overgewicht) vallen in de categorie ondervoeding

Italië en de Verenigde Staten hebben al tientallen jaren het hoogste percentage kinderen met overgewicht, hoewel de waarden de afgelopen jaren in Italië voor sommige leeftijdsgroepen licht zijn gedaald: we zijn van 23.2% van de kinderen met overgewicht in 2008-2009 gegaan naar 21.3% in 2016, terwijl zwaarlijvige kinderen zijn gestegen van 12% in 2008-2009 naar 9.3% in 2016.

Het probleem blijft echter een van de meest zorgwekkende problemen voor de kinderen van vandaag en de volwassenen van morgen.

KINDERGEZONDHEID: LEES MEER OVER MEDICHILD DOOR EEN BEZOEK AAN DE STAND OP EMERGENCY EXPO

Overmatige ondervoeding: in meer dan 95% van de gevallen is obesitas primair of essentieel, dwz niet veroorzaakt door een ziekte

Essentiële obesitas komt voort uit verschillende factoren.

Het is altijd het gevolg van een onbalans tussen het aandeel energie dat wordt ingenomen en dat door het lichaam wordt verbruikt, maar ook genetische (predispositie telt voor meer dan 50%) en omgevingsfactoren kunnen hieraan bijdragen, zoals:

Voedingstoestand van de moeder tijdens de zwangerschap;
Geboortegewicht;
Het type borstvoeding;
De groeisnelheid in het eerste levensjaar;
Eetpatroon;
Het niveau van zittend of omgekeerd de intensiteit van fysieke activiteit.

Onder kinderen met overgewicht heeft slechts een klein deel (minder dan 5%) genetische of endocriene ziekten die hen vatbaar maken voor obesitas, of is zwaarlijvig door de medicatie die ze moeten nemen.

Het is de taak van de kinderarts om deze vormen vroegtijdig op te sporen op basis van symptomen en een zorgvuldige verzameling van de voorgeschiedenis van het kind:

De leeftijd waarop de obesitas zich voordoet;
De mogelijke associatie met onvolgroeide of verminderde groei in gestalte;
De neuro-psychomotorische ontwikkeling;
De aanwezigheid van misvormingen, inclusief gezichtsmisvormingen (dysmorfismen);
Het gebruik van geneesmiddelen (corticosteroïden, natriumvalproaat, risperidon, fenothiazinen, cyproheptadine, enz.).
Afhankelijk van de verdenking kan de kinderarts specifieke onderzoeken vragen om ook endocriene en genetische obesitas vast te stellen.

Obesitas is een klinische aandoening die wordt gekenmerkt door een overmaat aan vetmassa die de levensverwachting en de gezondheid vermindert

In feite is er geen unanieme overeenstemming onder onderzoekers over de meest geschikte methoden om de grens tussen normaal gewicht, overgewicht en obesitas in de kindertijd te identificeren.

Overgewicht dat in de kindertijd begint, houdt in ieder geval aan tot in de volwassenheid (70-80% van de zwaarlijvige adolescenten heeft de neiging om zwaarlijvige volwassenen te worden), dus een vroege diagnose van ondervoeding door overmatige voeding en een even vroege therapeutische interventie is erg belangrijk.

Ondervoeding door overmaat en antropometrische metingen (BMI)

Net als bij standaard ondervoeding, zijn bij ondervoeding door overmatige antropometrische metingen (gewicht, lengte/lengte, gewicht/lengte-verhouding en berekening van de body mass index of BMI) voldoende om overgewicht of obesitas te definiëren en ook om het eenvoudige risico op overgewicht in te schatten.

Bij kinderen onder de 2 jaar is de verhouding gewicht/lengte belangrijk, dwz er is geen absoluut ideaal gewicht, maar het is belangrijk dat het gewicht van het kind goed in verhouding staat tot zijn of haar lengte, terwijl bij kinderen ouder dan 2 jaar wordt de zogenaamde body mass index (BMI of Quetelet-index) in aanmerking genomen, berekend door het gewicht, uitgedrukt in kg, te delen door het kwadraat van de lengte, uitgedrukt in meters.

Deze gegevens in het geval van een kind moeten altijd worden vergeleken met de normale groeicurven voor de leeftijd en moeten in de loop van de tijd worden gecontroleerd om de trend te beoordelen.

Bij het beoordelen van een kind met overgewicht of obesitas is het belangrijk om ook rekening te houden met de mogelijke aanwezigheid van andere ziekten zoals:

Hypertensie;
Pre-diabetes en diabetes mellitus;
Dyslipidemie;
Niet-alcoholische leversteatose;
Gastro-oesofageale reflux;
Polycysteus ovarium syndroom;
Slaap verstoorde ademhaling;
Orthopedische complicaties;
Idiopathische endocraniële hypertensie;
Psychosociale problemen;
Ongecontroleerde eetstoornis.

Al deze aandoeningen duiden op een situatie van ernstigere ondervoeding door overmatige consumptie, waarvoor multidisciplinair beheer in gespecialiseerde instellingen van het tweede en derde niveau nodig kan zijn

De doelen van de behandeling van overmatige ondervoeding zijn verschillend, afhankelijk van de ernst van het overgewicht (of overgewicht) en de leeftijd van het kind.

Met name bij kinderen met overgewicht die jonger zijn dan 5 jaar moet een vertraging van de gewichtstoename worden bereikt en bij zwaarlijvige kinderen moet een toestand van 'vast gewicht' worden bereikt.

Bij kinderen tussen 5 en 11 jaar moet 'vast gewicht' worden bereikt bij kinderen met overgewicht en bij zwaarlijvige kinderen moet worden gestreefd naar een gewichtsverlies van maximaal een halve kilo/week.

gerelateerde berichten

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Hoe diabetes te voorkomen

26-2024-XNUMX

Revolutie in vroege detectie: AI voorspelt borstkanker

25-2024-XNUMX

Leven gered: het belang van eerste hulp

25-2024-XNUMX

Tot slot, bij kinderen ouder dan 11 jaar wordt bij overgewicht gestreefd naar 'stevig gewicht' terwijl men bij obesitas streeft naar een gewichtsverlies van maximaal 1 kg/week.

Deze doelen kunnen worden bereikt met dieet- en gedragstherapie

Richtlijnen raden het gebruik van caloriearme diëten af, behalve in absoluut geselecteerde gevallen.

De behandeling van zwaarlijvigheid bij overmatige ondervoeding moet worden gegarandeerd door multidisciplinaire ondersteuning waarbij meerdere beroepen op verschillende niveaus van complexiteit betrokken zijn: de gezinskinderarts kan gecompliceerde zwaarlijvigheid niet alleen behandelen (in dergelijke gevallen moet hij of zij hulp zoeken bij gespecialiseerde structuren van het tweede en derde niveau) .

Bovendien is het belangrijk dat de behandeling van obesitas niet alleen wordt verzorgd door gezondheidswerkers, maar door alle beroepen die met kinderen werken, dus het gezondheidsbeleid moet een adequate gezondheidsbevordering garanderen en ervoor zorgen dat alle plaatsen die door kinderen worden bezocht (niet alleen scholen !), werken samen om een correcte levensstijl te garanderen.

Tweedelijnsbehandelingen zoals farmacotherapie en bariatrische chirurgie hebben beperkte indicaties omdat hun effectiviteit beperkt is tot gevallen die zorgvuldig moeten worden geselecteerd.

Bij kinderen van 12 jaar of ouder bij wie leefstijlinterventie om gewichtstoename te beperken niet heeft gewerkt, kan een indicatie voor farmacotherapie worden overwogen.

De indicatie voor bariatrische chirurgie is acceptabel bij reeds ontwikkelde adolescente patiënten (puberaal stadium 4-5 volgens Tanner en het bereiken of naderen van het postuurdoel) met

BMI groter dan of gelijk aan 40 kg/m2 en geassocieerde niet-ernstige ziekten zoals milde obstructieve slaapapneu (apneu/hypopneu-index of AHI groter dan 5), hypertensie, dyslipidemie, verminderde glucosetolerantie;
BMI groter dan of gelijk aan 35 kg/m2 en ten minste één ernstige geassocieerde ziekte zoals diabetes mellitus type 2, matige tot ernstige obstructieve slaapapneu (AHI groter dan 15), goedaardige endocraniële hypertensie, niet-alcoholische steatohepatitis met significante fibrose .

In plaats daarvan moet psychotherapie worden aangemoedigd in alle gevallen waarin psychologische ondersteuning nodig is.

Preventie van overgewicht en ondervoeding door overmaat moet al in de prenatale periode worden gestart door het voorkomen van een te laag of te hoog geboortegewicht, vroeggeboorte en andere complicaties

In de postnatale periode is het daarentegen belangrijk om bepaalde gedragsregels te volgen: vermijd suikerhoudende dranken in de eerste twee levensjaren en verhoog het eiwitquotum niet meer dan de aanbevolen innameniveaus.

De Italiaanse Vereniging voor Kindergeneeskunde en de Italiaanse Vereniging voor Pediatrische Endocrinologie en Diabetologie hebben een nuttige decaloog opgesteld voor de preventie van ondervoeding als gevolg van overmatige:

Controleer uw gewicht en lengte regelmatig (minimaal elke zes maanden);
Eet vijf maaltijden per dag en vermijd 'buiten de maaltijden';
Eet minimaal vijf porties fruit of groenten per dag;
Drink veel water en beperk suikerhoudende dranken;
Verminder vet aan tafel, vooral vleeswaren, gefrituurd voedsel, specerijen, snoep;
Vermijd het gebruik van voedsel als 'beloning';
Geef de voorkeur aan buitenspelen, indien mogelijk minimaal een uur per dag;
Loop bij zoveel mogelijk gelegenheden;
Sport regelmatig. Het is niet belangrijk om koste wat kost kampioen te zijn, maar om te sporten en plezier te hebben;
Beperk 'videoverslaving' in de vrije tijd: maximaal 2 uur per dag.