Chirurgie van complicaties van een hartinfarct en follow-up van de patiënt

Wat zijn de complicaties van een hartinfarct die onder de verantwoordelijkheid vallen van hartchirurgie? Breuk van de papillaire spier (waarop de chordae tendineae van de mitralisklep of tricuspidalisklep grijpen), breuk van de vrije wand van de linker hartkamer of de vorming van een interventriculair septumdefect zijn structurele complicaties van een myocardinfarct en vereisen chirurgische behandeling, vaak op een noodbasis

In deze gevallen presenteert de patiënt zich met hartfalen dat vaak acuut en onhandelbaar is met medische therapie; cardiogene shock kan binnen enkele uren optreden en kan worden versneld door aritmieën die typisch zijn voor myocardischemie.

Hoe worden de chirurgische complicaties van een hartinfarct gediagnosticeerd?

De belangrijkste methode om de structurele pathologie van het hart te beoordelen, is echografie.

Dit is een niet-invasieve methode, vooral in de oppervlaktevorm (transthoracaal).

Gezien de complexiteit van het beeld, de vaak spoedeisende omstandigheden en voor een nauwkeurigere chirurgische planning, is een trans-oesofageale toegang bijna onmisbaar, via een specifieke sonde die via de mond wordt ingebracht, na adequate voorbereiding en mogelijke sedatie.

Echocardiografie (zoals de ultrasone techniek die op het hart wordt toegepast) wordt de laatste jaren dankzij steeds krachtigere en verfijndere instrumenten nauwkeurig beoordeeld in de mate van beschadiging van de hartkamers, evenals in volume- en drukoverbelasting.

Angiografische evaluatie (coronarografie) is nodig om de ischemische oorsprong van de pathologie te bevestigen, evenals om de mogelijke noodzaak van revascularisatie van het kritieke gebied of aangrenzende gebieden met een risico op lijden in de perioperatieve periode te plannen.

Hoe wordt de behandeling van chirurgische complicaties van een hartinfarct uitgevoerd?

De indicatie voor de behandeling van chirurgische complicaties van een myocardinfarct wordt vaak gemaakt in een noodsituatie, na de acute detectie van voorheen onbekende structurele veranderingen of instabiliteit van de hartfunctie.

Dientengevolge wordt het risico van een spoedoperatie, vaak van een patiënt met cardiogene shock, afgewogen tegen de wenselijkheid van hemodynamische stabilisatie om de operatie mogelijk te maken met verminderd risico.

Chirurgische behandeling vereist de correctie van de structurele laesie, op manieren die mogelijk zijn afhankelijk van het resterende weefsel en de functie: vervanging van de defecte klep of vernietiging van een continue oplossing van de hartwand of het interventriculaire septum kan nodig zijn.

De procedure vereist extracorporele circulatiehulp tijdens de procedure.

De bloedsomloop kan aan het einde van de operatie worden stopgezet of een paar dagen worden verlengd om de schok op te heffen en het hart te ondersteunen in de herstelfase.

Is een operatie om chirurgische complicaties van een hartinfarct te behandelen gevaarlijk?

Gezien het spoedeisende karakter is chirurgie complex en gaat het gepaard met kleine complicaties zoals bloedingen, infectie, neurologische schade, hartfalen en peri-procedureel infarct.

Andere, minder ernstige complicaties zijn pleurale ontsteking en effusie, atriale fibrillatie, pijn, slechte eetlust, koorts.

Normaal gesproken kan het risico op overlijden in verband met deze procedure meer dan 30% bedragen, maar voor elke individuele patiënt moet het risico worden beoordeeld, rekening houdend met leeftijd, algemene toestand en geassocieerde ziekten.

Follow-up

Aan het einde van de procedure wordt de patiënt overgebracht naar de intensive care-afdeling, waar hij/zij onder observatie blijft voor de tijd die nodig is om hem/haar af te bouwen met medicijnen en eventuele bloedsomloopsystemen, voordat hij/zij weer wordt overgebracht naar de klinische afdeling.

Na remissie van het algemene beeld kan de patiënt uit het ziekenhuis worden ontslagen en direct worden overgebracht naar een hartrevalidatiecentrum, waar hij of zij ongeveer 15 dagen zal blijven.

Zijn er voorbereidingsregels?

Voorafgaand aan de operatie wordt, als de klinische toestand van de patiënt het toelaat, een coronarografie uitgevoerd om de toestand van de kransslagaders en hun anatomie te beoordelen, en om tegelijkertijd mogelijke myocardiale revascularisatie te plannen.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Defibrillator: wat het is, hoe het werkt, prijs, spanning, handmatig en extern

ECG van de patiënt: hoe een elektrocardiogram op een eenvoudige manier te lezen?

Tekenen en symptomen van plotselinge hartstilstand: hoe weet u of iemand reanimatie nodig heeft?

Ontstekingen van het hart: myocarditis, infectieuze endocarditis en pericarditis

Snel de oorzaak van een beroerte vinden – en behandelen – kan meer voorkomen: nieuwe richtlijnen

Atriale fibrillatie: symptomen om op te letten

Wolff-Parkinson-White-syndroom: wat het is en hoe het te behandelen?

Heeft u afleveringen van plotselinge tachycardie? U kunt lijden aan het Wolff-Parkinson-White-syndroom (WPW)

Voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene: overzicht van het neonatale natte-longsyndroom

Tachycardie: is er een risico op aritmie? Welke verschillen zijn er tussen de twee?

Bacteriële endocarditis: profylaxe bij kinderen en volwassenen

Erectiestoornissen en cardiovasculaire problemen: wat is de link?

Vroegtijdige behandeling van patiënten met acute ischemische beroerte met betrekking tot endovasculaire behandeling, bijgewerkt in AHA 2015-richtlijnen

Precordiale borststoot: betekenis, wanneer te doen, richtlijnen

Bron:

Humanitas

Andere klanten bestelden ook: