Paniekaanval: wat het is en wat de symptomen zijn

By Cristiano Antonino On 3 mei 2022

Steeds vaker, en zeker sinds de COVID-19-pandemie, wordt er gesproken over angst en paniek. Veel mensen hebben langdurige toestanden van angst en zelfs complete paniekaanvallen ervaren

Veel jonge mensen hebben er last van, op school of in een andere context, veel werknemers moeten na maanden slim werken terugkeren naar drukke en claustrofobische open ruimtes die goed kunnen zijn voor de stemming van velen, maar ook anderen angst aanjagen.

Wat is een paniekaanval?

Een paniekaanval is het plotselinge begin van een duidelijke en korte periode van intens ongemak, angst of angst die gepaard gaat met somatische en/of cognitieve symptomen.

Paniekstoornis bestaat uit het optreden van herhaalde paniekaanvallen die doorgaans gepaard gaan met angst voor een toekomstige aanval (angst voor angst) of gedrag om situaties te vermijden die vatbaar kunnen zijn voor aanvallen.

Veel mensen ervaren een of twee keer in hun leven een paniekaanval.

Slechts een fractie van hen zal echter een volledige paniekstoornis ontwikkelen, wat neerkomt op 2-4% van de algemene bevolking.

Paniekstoornis wordt gedefinieerd door ten minste een maand aanhoudende angst voor terugkerende aanvallen (of hun effecten), die kenmerkend zijn voor de zogenaamde paniekmars.

Paniekstoornis: wat zijn de symptomen?

Tijdens een paniekaanval kunnen zowel fysieke als mentale symptomen optreden.

Paniekaanvallen veroorzaken intense angst met een plotseling begin, vaak zonder waarschuwing.

Een aanval duurt meestal tussen de 5 en 20 minuten, maar in sommige meer extreme gevallen kunnen de symptomen meer dan een uur aanhouden vanwege de emotionele band die het symptoom versterkt.

De ervaring van een paniekaanval is voor iedereen anders en symptomen kunnen variëren

Een van de meest voorkomende zijn:

Bang en nerveus voelen
Pijn op de borst
Honger naar lucht
Hoge hartslag
Hoofdpijn
Buikpijn
Duizeligheid
Zweten of rillen
Angst om dood te gaan, de controle te verliezen of gek te worden, zich duizelig te voelen
Gevoel van onwerkelijkheid en vreemdheid in de waarneming van het eigen lichaam
Gevoel van onwerkelijkheid ten opzichte van omringende dingen
Gevoel van verwarring.

Een van de meest verontrustende symptomen is vaak de perceptie van een gebrek aan lucht, wat in veel gevallen leidt tot de neiging om nog dieper of sneller te ademen, wat de symptomen verergert.

Als hyperventilatie lang aanhoudt, kunnen deze symptomen ook optreden:

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Duizeligheid
Misselijkheid
Moeite met ademhalen
Gevoel van beklemming, gewicht of pijn op de borst
Spierverlamming
Verhoogde bezorgdheid en alarm, zelfs tot het punt van angst dat er iets vreselijks gaat gebeuren, zoals een hartaanval, hersenbloeding of zelfs de dood.

Hoe wordt paniekstoornis behandeld?

Hoewel de symptomen van een paniekstoornis overweldigend en beangstigend kunnen zijn, kan een juiste behandeling patiënten helpen deze te beheersen.

Daarom is het noodzakelijk om professionele hulp te zoeken bij een ervaren beoefenaar van paniekstoornissen.

Therapieën omvatten:

Cognitieve gedragstherapie (CGT) - Deze therapie helpt patiënten hun gedachten en acties te veranderen, zodat ze effectieve technieken kunnen leren om paniek te beheersen, en ook andere emoties die het ontstaan ervan kunnen beïnvloeden. Angst kan heel stiekem zijn, hoe meer je er bang voor bent en er vanaf wilt, hoe groter de kans dat het zich manifesteert. Het leren kennen, er niet bang voor zijn en weten hoe ermee om te gaan, is van fundamenteel belang in de loop van de behandeling, waarvan de duur, afhankelijk van de ernst, ongeveer vier tot twaalf maanden kan duren.
Medicijnen: Er zijn medicamenteuze therapieën die mensen met paniekaanvallen aanzienlijk kunnen helpen. De arts zal per patiënt beoordelen welke medicijnen het beste zijn en uitleggen hoe ze werken om eventuele misvattingen over de gevreesde 'psychotrope medicijnen' uit de wereld te helpen. Over het algemeen wordt medicatie met serotonerge geneesmiddelen ongeveer een jaar gehandhaafd, waarna de arts beslist hoe over te gaan tot stopzetting.
De gecombineerde benadering, dwz medicamenteuze therapie en cognitieve gedragstherapie, is degene die volgens de wetenschappelijke literatuur het meest effectief is, maar het is essentieel om een nauwkeurige eerste beoordeling uit te voeren en vervolgens te beslissen over de meest geschikte interventie voor het individu.

Als de effectiviteit van deze behandelingen op korte en middellange termijn onbetwist is, is het ook waar dat sommige patiënten de neiging hebben om terug te vallen, hetzij vanwege predisponerende factoren, genetische en karakter (angstig temperament) of als gevolg van stressvolle en nadelige gebeurtenissen (sterfgevallen) ; het is daarom essentieel om in een tweede therapiefase te proberen samen te werken met de therapeut om, waar mogelijk, terugval en terugval te voorkomen.

Ter moede van dit laatste nieuws, dat patiënten vaak al vanaf het begin van hun reis bang maakt, moet erop worden gewezen dat eventuele terugvallen sneller kunnen worden geïdentificeerd en eerder behandeld, juist vanwege het eerder verrichte werk.