Plaques in de keel: hoe herken je ze?

Plaques in de keel zijn geelachtig witte manifestaties van het slijmvlies dat de amandelen en soms de achterkant van de keelholte bedekt

Oorzaken van keelplaques

Plaques in de keel kunnen wijzen op 3 verschillende klinische beelden die variëren afhankelijk van de onderliggende oorzaken:

A) acute ontsteking: bij volwassenen en vooral bij kinderen van wie het immuunsysteem nog in ontwikkeling is, kunnen keelplaques de acute manifestatie zijn van een of meer infecties van de volgende typen

  • viraal: veroorzaakt door bijvoorbeeld adenovirussen, influenza- en para-influenzavirussen, enz.;
  • bacterieel: groep A beta hemolytische streptokokken, Klebsiella pneumoniae, Haemophilus influentiae enz;
  • mycotisch: candida, spruw enz.;

B) cryptische amandelen: dit zijn goedaardige veranderingen of breuken van bepaalde amandelholten die 'tonsilcrypten' worden genoemd. Deze veranderingen van de crypten, afkomstig van verschillende factoren, interfereren met hun vermogen om zichzelf te reinigen, wat leidt tot een stagnatie van dode cellen en puin dat aan de buitenkant van de tonsillen kan verschijnen in de vorm van plaques die 'kaliumschurft' worden genoemd, ook gekenmerkt door een slechte geur;

C) chronische ontsteking: dit is een klinisch beeld, voornamelijk bij volwassenen, waarbij plaques gepaard gaan met frequentie en herhaling met koorts, meestal 's avonds, als gevolg van een chronische ontsteking die latent blijft tot onevenwichtigheden zoals klimaatveranderingen, lichamelijke inspanning , enz. optreden.

De symptomen van keelplaques

Symptomatologie is een belangrijk aspect bij het praten over plaques in de keel, omdat het het mogelijk maakt om de 3 bovengenoemde ziektebeelden te identificeren en te onderscheiden.

A) acute ontsteking: kan worden gekenmerkt door klinische manifestaties zoals:

  • keelpijn (faryngodynie);
  • pijn tijdens het slikken;
  • pijn tijdens het slikken in het oorgebied, dit omdat het oor en de tonsillaire regio sensorische innervatie delen;
  • zwelling en pijn in de klieren (latero-cervicale adenopathie) onder de mandibulaire hoek en in het laterale deel van de nek
  • koorts;

B) cryptische amandelen: in het geval van een structurele verandering van de tonsillaire crypten, vertoont het klinische beeld geen ontsteking en pijn, maar wordt het alleen gekenmerkt door

  • aanwezigheid van witgele plaques;
  • slechte adem;

C) chronische ontsteking: in vergelijking met de acute vorm, die gepaard kan gaan met hoge koorts en intense pijn, zelfs in de lymfeklieren van de nek, vertoont de chronische vorm meer genuanceerde symptomen met bijvoorbeeld

  • koorts (iets boven 37)
  • algemene malaise;
  • spierpijn.

Wanneer moet je naar de dokter

KINDERGEZONDHEID: LEES MEER OVER MEDICHILD DOOR EEN BEZOEK AAN DE STAND OP EMERGENCY EXPO

In de meeste acute ontstekingsgevallen verdwijnen keelplaques binnen een paar weken met medische therapie.

Als de situatie echter niet elke dag verbetert, is het raadzaam om terug te gaan naar de arts.

Langdurige tonsillitis kan vaak worden veroorzaakt door veelvoorkomende oorzaken, zoals niet-gediagnosticeerde mononucleosis (kissing disease).

Om deze reden en om zelfs gelukkig zeldzamere ziekten uit te sluiten, zoals verborgen acute leukemieën, is het altijd raadzaam om een ​​specialist te raadplegen voor de juiste medische beoordelingen als het klinische beeld niet verbetert of niet binnen een paar weken verdwijnt. .

Zelfs in het geval van frequente recidieven is het raadzaam om de arts te raadplegen die onderzoeken zal voorschrijven zoals bloedonderzoek om de ontstekingstoestand te beoordelen (bloedtelling met leukocytenformule, c-reactief eiwit, ESR, TAS, enz.) om door te gaan met de meest geschikte therapie.

Hoe keelplaques te behandelen?

De behandeling van keelplaques is weer afhankelijk van het type en de oorzaak:

A) acute ontsteking de standaardtherapie omvat het nemen van:

  • ontstekingsremmers en mogelijk antipyretica gedurende een periode van 3 dagen;
  • antibiotica: als de symptomen na 3 dagen niet zijn verbeterd, moet de infectie gedurende 8-10 dagen worden behandeld met door de arts voorgeschreven antibiotica;
  • verdere behandeling/interventie: als er na 8-10 dagen antibiotica geen verbetering is, zal de arts nader onderzoek voorschrijven op basis waarvan een gerichte therapie kan worden opgezet, die bij frequente infectieuze recidieven als laatste resort, ook een tonsillectomie;

B) cryptische amandelen: in dit geval is de symptomatologie niet pijnlijk of pathologisch, daarom wordt een operatie meestal uitgevoerd om esthetische redenen of vanwege de slechte geur die wordt gegenereerd door het afzettingsmateriaal, wat, indien slecht verdragen, kan leiden tot de optie van tonsillectomie;

C) chronische ontsteking: nadat de acute manifestatie is behandeld, wordt actie ondernomen om het immuunsysteem te versterken om de afweer van het lichaam te versterken. Anti-tonsillectomievaccins kunnen bijvoorbeeld worden uitgevoerd om het aantal infectieuze episodes te verminderen.

tonsilectomie

Tonsillectomie, of het operatief verwijderen van de amandelen, is een procedure die vooral wenselijk is voor volwassenen en kinderen ouder dan 3 jaar die hiervoor een indicatie hebben, hoewel dit natuurlijk per geval moet worden beoordeeld basis.

Onze amandelen, die niet alleen de 'palatinale amandelen' zijn die we zien, maar ook de 'faryngeale' (adenoïden) en de 'linguale', dwz die zich achter en aan de basis van de tong bevinden, vormen een complex dat bekend staat als de amandelen van Waldeyer lymfatische ring, die tot de leeftijd van 10 jaar een belangrijke functie in het lichaam vervult: het herkennen van ziekteverwekkers die via de mond en de bovenste luchtwegen binnenkomen om zo beschermende antistoffen te ontwikkelen.

Als het mogelijk is, verdient het daarom de voorkeur om ze tot die leeftijd te bewaren; dan gaat deze functie van hen verloren en wordt de verzamelde informatie overgebracht naar de medulla van de lange botten, waar ook de productie van antilichamen verschuift.

Keelpijn op vakantie: wat te doen

Van de 3 soorten die worden genoemd, zijn degenen die het vaakst voorkomen op vakantie en die ongemak en ongemak veroorzaken, duidelijk diegene die worden toegeschreven aan acute of chronische ontstekingen.

Om ze te onderscheiden, is het noodzakelijk om de aangetroffen symptomatologie te observeren.

Maar kan men naar de kust gaan met plaques in de keel?

Het antwoord op deze vraag, die veel mensen zichzelf stellen, verschilt per type keelplak.

In tegenwoordigheid van:

  • plaques van acute inflammatoire aard: het is beter om thuis te blijven en te rusten;
  • plaques met een chronisch inflammatoire aard: ja tegen de zee, maar zorg ervoor dat klimaatveranderingen en inspanning worden vermeden;
  • cryptische amandelen: ja tegen het strand zonder contra-indicaties.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Lymfoom: 10 alarmbellen die niet mogen worden onderschat

Non-Hodgkin-lymfoom: symptomen, diagnose en behandeling van een heterogene groep tumoren

Lymfadenomegalie: wat te doen bij vergrote lymfeklieren?

Keelpijn: hoe een keelontsteking te diagnosticeren?

Keelpijn: wanneer wordt het veroorzaakt door streptokokken?

Bron:

GSD

Andere klanten bestelden ook: