Pneumothorax en pneumomediastinum: het redden van de patiënt met pulmonaal barotrauma

Laten we het hebben over pneumothorax en pneumomediastinum: barotrauma is weefselbeschadiging veroorzaakt door een gerelateerde verandering in gasdruk in lichaamscompartimenten

Factoren die het risico op longbarotrauma verhogen, zijn onder meer bepaald gedrag (bijv. snel opstijgen, adem inhouden, ademen met perslucht) en longaandoeningen (bijv. chronische obstructieve longziekte).

Pulmonaal barotrauma: pneumothorax en pneumomediastinum zijn veelvoorkomende manifestaties

Patiënten die neurologisch onderzoek en beeldvorming van de borstkas nodig hebben.

Pneumothorax wordt behandeld.

Preventie bestaat uit het verminderen van risicogedrag en het raadplegen van risicoduikers.

Overmatige uitzetting en alveolaire ruptuur kunnen optreden bij het inhouden van de adem (meestal tijdens het inademen van perslucht) tijdens het opstijgen, vooral tijdens snel opduiken.

Het gevolg kan een pneumothorax zijn (waardoor dyspneu, pijn op de borst en verminderd ademgeruis uit de ipsilaterale long ontstaat) of pneumomediastinum (veroorzaakt een beklemd gevoel op de borst, nek pijn, pleuritische pijn die kan uitstralen naar de schouders, dyspneu, hoesten, heesheid en dysfagie).

Pneumomediastinum kan crepitus in de nek veroorzaken als gevolg van gelijktijdig subcutaan emfyseem, en zelden een precordiale crepitus tijdens systole (teken van Hamman).

Lucht kan soms vloeistof in de peritoneale holte binden (wat ten onrechte een darmruptuur en de noodzaak van laparotomie suggereert), maar veroorzaakt meestal geen peritoneale tekenen.

Hypertensieve pneumothorax, hoewel zeldzaam bij barotrauma, kan hypotensie, turgor van de nekaderen, hyperresonantie bij percussie en, als laatste bevinding, tracheale afwijking veroorzaken.

Door een alveolaire ruptuur kan er lucht in de pulmonale veneuze circulatie komen, wat kan leiden tot arteriële gasembolie.

Tijdens zeer diepe apneus kan compressie van de longen tijdens de afdaling zelden leiden tot een vermindering van het longvolume tot onder het restvolume, wat slijmvliesoedeem, vasculaire congestie en bloeding veroorzaakt, die zich klinisch manifesteren als dyspneu en hemoptoë tijdens de opstijging.

Diagnose van pulmonale barotrauma

  • Klinische evaluatie
  • Borstbeeldvorming

Patiënten hebben een neurologisch onderzoek nodig om tekenen van cerebrale disfunctie secundair aan arteriële embolisatie te onderzoeken.

Een thoraxfoto wordt gemaakt om tekenen van pneumothorax of pneumomediastinum (radiolucente band tussen pleurale blaadjes langs hartranden) te detecteren.

Als de thoraxfoto negatief is, maar er is een sterk klinisch vermoeden, dan kan een CT-scan van de thorax gevoeliger zijn dan de standaardröntgenfoto en dus diagnostisch.

Echografie kan ook nuttig zijn voor de snelle diagnose van pneumothorax aan het bed.

Pneumoperitoneum zonder ruptuur van een ingewanden moet worden vermoed wanneer pneumoperitoneum aanwezig is zonder peritoneale tekenen.

Behandeling van longbarotrauma

  • 100% zuurstof
  • Soms thoracostomie

Een vermoedelijke hypertensieve pneumothorax wordt behandeld met een decompressiepunctie gevolgd door thoracostomie.

Als er een kleine pneumothorax aanwezig is (bijv. 10 tot 20%) en er zijn geen tekenen van hemodynamische of respiratoire instabiliteit, kan dit worden verholpen door het toedienen van hoge stromen van 100% zuurstof gedurende 24-48 uur.

Als deze behandeling niet werkt of als er een meer significante pneumothorax aanwezig is, wordt pleurale drainage uitgevoerd (met behulp van een pigtail-katheter of een kleine thoraxslang).

Er is geen specifieke behandeling voor pneumomediastinum vereist; symptomen verdwijnen gewoonlijk spontaan binnen enkele uren of dagen.

Na enkele uren observatie kunnen de meeste patiënten poliklinisch worden behandeld; Bij deze patiënten worden hoge stromen van 100% zuurstof aanbevolen om de heropname van gassen op het longoppervlak te versnellen.

In zeldzame gevallen is mediastinomie nodig om een ​​hypertensief pneumomediastinum op te lossen.

Longbarotrauma: preventie

Preventie is de beste behandeling voor longbarotrauma.

Correcte timing en technieken zijn essentieel.

Patiënten met een hoog risico op pneumothorax tijdens het duiken zijn onder meer patiënten met pulmonale bullae, het Marfan-syndroom, chronische obstructieve longziekte of een voorgeschiedenis van spontane pneumothorax.

Dergelijke personen mogen niet duiken of werken in gebieden met een hoge luchtdruk.

Patiënten met astma lopen mogelijk risico op pulmonaal barotrauma, hoewel velen veilig kunnen duiken na de juiste evaluatie en behandeling.

Patiënten met pneumomediastinum na een duik moeten worden verwezen naar een specialist in onderwatergeneeskunde voor risicobeoordeling bij toekomstige duiken.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Tracheale intubatie: wanneer, hoe en waarom een ​​kunstmatige luchtweg voor de patiënt creëren?

Wat is voorbijgaande tachypneu van het pasgeboren of neonatale natte-longsyndroom?

Traumatische pneumothorax: symptomen, diagnose en behandeling

Diagnose van spanningspneumothorax in het veld: zuigen of blazen?

Bron:

MSD

Andere klanten bestelden ook: