Priktesten: waar zijn ze voor?

By Cristiano Antonino On Jan 4, 2023

Priktesten worden gebruikt om eventuele allergieën (voor voedsel of inhalatiemiddelen) aan het licht te brengen en in het bijzonder om de aanwezigheid van specifiek IgE voor het geteste allergeen aan te tonen

Patiënten die lijden aan rhinitis, astma, conjunctivitis, atopische dermatitis kunnen allergietesten ondergaan om de oorzaak van hun ziekte te achterhalen, preventieregels toe te passen en de meest geschikte therapie toe te passen.

Vanaf welke leeftijd kunnen priktesten worden gedaan?

Op elke leeftijd, hoewel de priktest wordt beschouwd als slecht reproduceerbaar en moeilijk algemeen te interpreteren vóór de leeftijd van 3 jaar, maar alleen voor pneumoallergenen (dwz huisstofmijt en pollen); voor trofoallergenen (melk, ei, vis) is de test betrouwbaar op elke leeftijd.

Er is ook aangetoond dat de huidreactie op zowel allergenen als histamine geleidelijk toeneemt vanaf de leeftijd van 3 jaar tot de leeftijd van ongeveer 15-18 jaar, gevolgd door een plateau en vervolgens een afname op oudere leeftijd.

Op welke allergenen moet getest worden?

Het hangt af van de symptomen van de patiënt, maar in principe kan worden vastgesteld dat de volgende allergenen moeten worden getest voor een patiënt met luchtwegklachten

huisstofmijt
grassen,
pellitory (vooral als je in het zuiden woont),
olijfboom
kattenepitheel (zelfs als er geen kat in huis is, aangezien kattenhaar alomtegenwoordig is).

Voor patiënten met voedselallergieën

melk en fracties,
ei,
vis,
pinda's.

Wanneer geen priktesten doen?

In de volgende gevallen kan de priktest niet worden uitgevoerd of correct worden geïnterpreteerd

patiënten met een bepaalde huidreactiviteit (dermografie) waarbij ze met een erytheem reageren op elke stimulatie;
patiënten met huidlaesies (eczeem, krassende laesies, enz.) in het gebied waar de test moet worden uitgevoerd;
patiënten die medicijnen gebruiken die de prikreactie veranderen, zoals antihistaminica.

Een wachttijd van drie dagen is echter voldoende om de test uit te voeren.

Onthoud dat alleen hoge doses corticosteroïden de huidreactie kunnen remmen en dat bèta-2-agonisten en chromonen een absoluut verwaarloosbare remmende werking hebben op de huidreactie.

Hoe doe je de priktest?

De huid van het voor testen geselecteerde gebied is meestal het volaire aspect van de onderarmen, en meer bepaald 5 cm boven de pols en 3 cm onder de antecubitale fossa.

De huid mag niet worden voorbehandeld met ontsmettingsmiddelen of topische preparaten (corticosteroïden, anti-H1).

De test wordt uitgevoerd door de huid loodrecht te prikken, zonder bloedingen te veroorzaken, door een druppel van elk extract, met een speciaal apparaat (lancet) met een zeer fijne punt.

Het is geen pijnlijke test omdat de punctie erg oppervlakkig is.

Het is noodzakelijk om voor elk allergeen een ander lancet te gebruiken om contaminatie tussen verschillende extracten te voorkomen.

Het is niet voldoende om de priknaald elke keer schoon te maken om valse positieven door besmetting te voorkomen!

De minimale afstand tussen de ene test en de andere moet minimaal 2.5 cm zijn, anders kan het positieve resultaat van de ene test het resultaat van de aangrenzende test beïnvloeden.

Zodra de punctie is uitgevoerd, kan de allergene oplossing worden verwijderd met watten, gaas, papier, waarbij wordt vermeden dat de verschillende oplossingen met elkaar worden gemengd, zodat het kind kan opstaan als hij of zij dat wenst, of tekenen, of onderzocht worden.

Een negatieve controle (meestal verdunningsmiddel voor allergeenextract of glycerine) en een positieve controle (histamine 10 ng/ml in geglycerineerde zoutoplossing) moeten worden uitgevoerd als dermografie of hyporeactiviteit van de huid wordt vermoed.

Prik voor Prik

Dit is een techniek die wordt gebruikt bij het vermoeden van een voedselallergie, wanneer de te testen allergenen niet aanwezig zijn in voldoende betrouwbare commerciële extracten.

Dit is het geval bij groenten en fruit.

De procedure omvat een punctie, eerst van het voedsel en vervolgens van de huid of, als alternatief, door het voedsel zelf.

Hoe priktesten lezen?

Het lezen van de priktestreacties moet worden gedaan

na 5 minuten, voor histamine;
na 15 minuten voor allergenen, rekening houdend met de grootte van de prik (gemiddelde van de grootste en kleinste diameter) en de eventuele aanwezigheid van pseudopoden.

Het gebruik van een stopwatch wordt aanbevolen, die wordt geactiveerd zodra het 'prikken' is voltooid.

Late reacties, die optreden na 15-20 minuten, waarvan de klinische betekenis onduidelijk is, moeten niet worden overwogen, omdat ze toch niet het gevolg zijn van een direct mechanisme.

Hoe priktesten te interpreteren

Volgens de meeste richtlijnen wordt een reactie op een allergeen als positief beschouwd wanneer de prik een diameter van ten minste 3 mm heeft (gelijk aan een oppervlakte van 7 mm3), zonder verwijzing naar de grootte van de histaminereactie.

Het permanent vastleggen van de uitslag van de priktest bestaat uit de volgende stappen:

de contouren van de pompho zijn geschetst met een pen;
een stuk transparant plakband (scotch tape) wordt met lichte druk op de omlijnde pompho aangebracht;
de tape wordt overgezet op papier (bijvoorbeeld een patiëntenkaart) en geeft naast elke pompho het relevante allergeen en andere relevante informatie aan.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Zijn priktesten gevaarlijk?

Ongewenste lokale reacties komen zeer zelden voor tijdens het testen, vooral nadat intradermaal testen is opgegeven.

In aanwezigheid van een positieve geschiedenis van anafylactische shock of in ieder geval van een ernstige anafylactische manifestatie, moet de priktest met het aanstootgevende allergeen met de nodige voorzichtigheid worden uitgevoerd, te beginnen met een 'druppeltest', dwz door simpelweg een druppel van het extract te plaatsen op de huid (zonder te prikken) of door het ruwe voedsel (vis, melk, enz.) te plaatsen, ook weer zonder te prikken.

Vaak is de test ook sterk positief door simpelweg te staken.

In dit geval is het riskant (en ook nutteloos) om door te gaan met priktesten.

Hoewel er geen specifieke wetgeving ter zake bestaat, is het aan te raden dat een allergiespecialist of een naar behoren opgeleide kinderarts de priktesten uitvoert en voor de juiste eerste hulp uitrusting (adrenaline vooral) beschikbaar te zijn.

Hoe je priktesten aangenaam maakt

Met name voor het kind (maar vaak ook voor moeders) is het uitvoeren van de test een bron van angst en daardoor soms levendige weerstand.

Om hieraan het hoofd te bieden is een methode bedacht op basis van schematische tekeningen (het hondje, het huis, de maan) die parallel aan de prikproeven op de onderarmen van het kind worden gemaakt, waarbij het wordt betrokken bij het uitwerken van een verhaal: 'hier is zijn hondje... dit is zijn huis... en dit is de maan? doen we de kleine druppels? nemen we nu plastic lepels (de kleine handjes)? en we geven het kind (a) te drinken (het prikt)... het hondje? de maan, enz.'

De serie tekeningen moet altijd beginnen met een jongen of meisje (het onderwerp) die lacht (waarbij de kleine vaak huilt).

Deze aanvankelijke splitsing is heel gezond gebleken: het bezorgde kind kan zich beter identificeren met het lachende kind!

De afkortingen voor elk getest extract, gemarkeerd op de huid, worden 'de naam van het kind, de naam van de kat, de naam van de klasgenoot, enz.'.

Je kunt het kind natuurlijk vragen 'en wat gaan we nu tekenen?'

De tekeningen moeten ondersteboven worden gemaakt ten opzichte van de kinderarts, dwz met het gezicht naar het kind toe.

De resultaten van dit demedicaliserende spel bereiken in de overgrote meerderheid van de gevallen het doel.

Bijna altijd willen de patiënten niet dat de tekeningen worden gewist, omdat ze ze willen laten zien aan hun grootvader of een broer of zus of op school.

Soms blijft de herinnering aan een in een spel omgezet medische handeling jarenlang bestaan.

Onnodig te zeggen dat ouders ook positief worden beïnvloed door deze anxiolytische praktijk.