Primaire, secundaire en hypertensieve spontane pneumothorax: oorzaken, symptomen, behandeling

By Cristiano Antonino On 16 mei 2022

Pneumothorax (PNX) is een plotseling optredende aandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van lucht in de pleurale ruimte (dwz de virtuele ruimte tussen de twee pleurale bladen die de long- en borstwand bekleden)

Het wordt veroorzaakt door het scheuren van een longbel waarbij lucht zich ophoopt in de pleuraholte, waardoor ruimte uit de long wordt weggenomen met als gevolg het risico van longinstorting.

Het kan spontaan, posttraumatisch of secundair aan een ziekte zijn.

Oorzaken van pneumothorax

Pneumothorax kan primair of secundair zijn.

Primaire spontane pneumothorax

Het spontane of eenvoudige type is van onbekende etiologie en komt vaak voor bij afwezigheid van longziekte.

Het wordt vaak gevonden bij mannen: jonger dan 40 jaar, lang, dun, vaak rokers.

Het wordt veroorzaakt door de spontane breuk van kleine subpleurale bullae, gelokaliseerd op de pulmonale toppen.

Het betreft vaak de rechterlong en heeft een grote kans op herhaling (50%).

Secundaire spontane pneumothorax

Spontane secundaire pneumothorax komt voor in de context van verschillende longziekten.

De meest voorkomende is chronische obstructieve longziekte, die goed is voor ongeveer 70% van de gevallen.

Bij kinderen zijn andere oorzaken mazelen, echinokokkose, inademing van een vreemd lichaam en bepaalde aangeboren afwijkingen (cystische adenomatoïde misvorming en aangeboren lobair emfyseem).

11.5% van de personen met een spontane pneumothorax had een familielid dat op zijn beurt eerder deze aandoening had gehad.

Erfelijke aandoeningen zoals het Marfan-syndroom, homocystinurie, het Ehlers-Danlos-syndroom, alfa-1-antitrypsine (leidend tot emfyseem) en het Birt-Hogg-Dubé-syndroom zijn in verband gebracht met familiale pneumothorax.

Over het algemeen veroorzaken deze aandoeningen andere tekenen en symptomen, en pneumothorax is meestal niet de eerste gebeurtenis die optreedt.

Het Birt-Hogg-Dubé-syndroom wordt veroorzaakt door mutaties in het FLCN-gen (op chromosoom 17 p11.2), dat codeert voor een eiwit dat folliculine wordt genoemd.

Mutaties in het FLCN-gen en longlaesies zijn ook geïdentificeerd in familiale gevallen van pneumothorax waarbij andere kenmerken van het Birt-Hogg-Dubé-syndroom ontbreken.

Naast de zojuist beschreven genetische correlaties is het HLA haplotype A2B40 ook een genetische aanleg voor spontane pneumothorax.

Traumatische pneumothorax

Een traumatische pneumothorax kan het gevolg zijn van een stomp trauma of een penetrerende wond in de borstwand.

De meest voorkomende gebeurtenis is een ribfractuur waarbij de botstomp de pleura binnendringt en het longweefsel beschadigt.

Dit type komt ook voor bij explosieslachtoffers.

Bepaalde medische procedures waarbij de borstkas betrokken is, zoals het inbrengen van een centrale veneuze katheter of biopsie van longweefsel, kan leiden tot een pneumothorax.

Het toedienen van overdrukventilatie, mechanisch of niet-invasief, kan een barotrauma veroorzaken dat leidt tot een pneumothorax

Symptomen

Pneumothorax manifesteert zich door plotselinge stekende pijn op de borst, die gepaard kan gaan met ademhalingsmoeilijkheden en een droge hoest.

In sommige gevallen kan de aandoening asymptomatisch zijn.

Hypertensieve pneumothorax

Hypertensieve pneumothorax verwijst naar een aandoening die leidt tot een aanzienlijke verslechtering van de ademhaling of de bloedcirculatie.

De meest voorkomende bevindingen bij mensen met een hypertensieve pneumothorax zijn pijn op de borst en moeite met ademhalen, vaak met een verhoogde hartslag (tachycardie) en snelle ademhaling (tachypneu).

Dit is een medisch noodgeval dat onmiddellijke behandeling kan vereisen zonder verder onderzoek.

Pneumothorax-hypertensie kan optreden tijdens mechanische beademing, in welk geval het moeilijk te detecteren kan zijn, omdat de aangedane persoon verdoofd is.

Afwijking van de luchtpijp naar één kant en de aanwezigheid van verhoogde jugulaire veneuze druk (verwijde) nek aderen) zijn niet betrouwbaar als klinische symptomen.

Diagnose

De diagnose pneumothorax kan gebaseerd zijn op:

thoraxfoto: om de aanwezigheid van lucht in de pleuraholte en longcollaps waar te nemen;
CT-scan van de borst: essentieel voor het opsporen van pathologieën die secundaire pneumothorax en de aanwezigheid van luchtbellen kunnen veroorzaken;
specialistisch pneumologisch onderzoek.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

X-thorax

Röntgenfoto van de borst met een spontane pneumothorax.

Traditioneel is een thoraxfoto, in een postero-anterieure projectie, het meest geschikte diagnostische onderzoek.

Als op de röntgenfoto geen pneumothorax te zien is, maar er wel een sterk vermoeden bestaat, kan een extra thoraxfoto in een laterale projectie nodig zijn.

Het is niet ongebruikelijk dat het mediastinum (de structuur die zich tussen de longen bevindt en het hart, de grote bloedvaten en de luchtwegen bevat) door drukverschillen naar de gezonde long wordt verplaatst.

Bij een hypertensieve pneumothorax wordt de diagnose voornamelijk bepaald door observatie van symptomen zoals hypoxie en shock.

De grootte van de pneumothorax (dwz het luchtvolume in de pleuraholte) kan met een redelijke mate van nauwkeurigheid worden bepaald door de afstand tussen de borstwand en de longwand te meten.

Dit is relevant voor de behandeling, omdat pneumothoraces van verschillende groottes anders moeten worden behandeld.

Het gebruik van computertomografie maakt een nauwkeurigere meting van de grootte mogelijk, maar routinematig gebruik in deze context wordt niet aanbevolen.

Niet alle pneumothoraces zijn uniform.

Op de thoraxfoto kunnen kleine hoeveelheden vloeistof worden gezien (hydropneumothorax), deze vloeistof kan bloed zijn (hemopneumothorax).

In sommige gevallen is de enige significante afwijking die zichtbaar is op radiografie het 'diepe groefteken', waarbij de ruimte tussen de borstwand en het middenrif vergroot wordt gezien door de abnormale aanwezigheid van vocht.

Daarnaast wordt echografie veel gebruikt bij de evaluatie van mensen die een fysiek trauma hebben opgelopen, bijvoorbeeld met het FAST echo-protocol.

Het gebruik van echografie kan gevoeliger zijn dan thoraxfoto bij het identificeren van een pneumothorax na gesloten trauma.

Deze techniek kan ook zorgen voor een snelle diagnose in andere noodsituaties en het mogelijk maken om de grootte van de pneumothorax te kwantificeren.

Behandelingen

Als de pneumothorax primair, licht is en de patiënt niet erg symptomatisch is, kan het voldoende zijn om de patiënt onder observatie te houden in een ziekenhuisomgeving met klinische bewaking en thoraxfoto om de resolutie te documenteren.

Als de longcollaps ernstiger is, kan het nodig zijn om een thoraxdrain te plaatsen om lucht uit de pleuraholte te laten ontsnappen en zo de long weer te laten uitzetten.

In het geval van een primaire pneumothorax wordt chirurgische behandeling (resectie van de bullae of sclerodystrofische gebieden die verantwoordelijk zijn voor de luchtlekkage) geregeld:

als de pathologie voor het eerst optreedt en de long niet vanzelf opnieuw is uitgezet;
indien, ondanks het verstrijken van enkele dagen sinds het plaatsen van de drain, langdurige luchtlekkage aanhoudt;
bij herhaling.

In het geval van secundaire pneumothorax daarentegen moet bij de keuze van de behandeling rekening worden gehouden met de pathologie die deze heeft veroorzaakt, de toestand van de patiënt en de ademhalingsfunctie.

Hoe pneumothorax voorkomen?

Er zijn geen mogelijke preventieve strategieën voor pneumothorax, maar aangezien is waargenomen dat het roken van sigaretten, waarschijnlijk door een ontstekingsmechanisme, het ontstaan van primaire pneumothorax kan bevorderen, wordt aanbevolen om ermee te stoppen.