Prostatitis: symptomen, oorzaken en diagnose

By Cristiano Antonino On Oktober 17, 2022

Prostatitis is een ziekte van de prostaat, gekenmerkt door ernstige urinaire symptomen, typisch voor ontsteking of infectie van de prostaatklier

Het anatomische deel van het menselijk lichaam dat wordt beïnvloed door het flogistische proces, meestal van bacteriële oorsprong, is de prostaat, een klier die actief deelneemt aan de vorming van zaadvloeistof, en de significante flogistische toestand ervan kan ook leiden tot een vruchtbaarheidsprobleem.

In feite is ongeveer 18-20% van alle mannelijke onvruchtbaarheid toe te schrijven aan chronische ontstekingstoestanden van de prostaatklier en zaadblaasjes.

De prostaat produceert in feite 30% van het totale zaadvocht en verrijkt het met essentiële stoffen die essentieel zijn voor het voortbestaan en de kwaliteit van spermatozoa.

Ontsteking van de prostaat, door velen de bijnaam 'Reservoir van Infecties', treft ongeveer 38% van de seksueel actieve mannen en is vaak invaliderend, ondanks het feit dat er weinig verklaring voor is in de wetenschappelijke literatuur.

Veel patiënten die lijden aan deze vervelende en invaliderende ziekte, die niet meer is dan een ontsteking, vaak gevolgd door een infectie van de prostaatklier, worden behandeld als 'denkbeeldige patiënten' of moeten er zelfs mee leven.

Dit is niet het geval: er zijn in feite verschillende therapieën voor de behandeling van prostatitis en regels voor de preventie ervan.

Prostaatontsteking: oorzaken en risicofactoren

Naast de aanwezigheid van micro-organismen spelen andere risicofactoren een rol bij het ontstaan van ontstekingen:

Leeftijd, aangezien prostaataandoeningen vaker voorkomen bij mannen boven de 60, hoewel ze ook na de leeftijd van 40 kunnen optreden;
Darmdisfunctie, waarbij sprake is van onregelmatige evacuatie, kan bekkencongestie en daaropvolgende prostaatontsteking bevorderen;
Een onregelmatige, onevenwichtige voeding, vergezeld van zware inname van sterke drank, kan leiden tot intoxicatie, een fenomeen dat het ontstaan van ontstekingen bevordert;
Roken, dat zowel direct als indirect giftig is doordat het het vermogen van het weefsel om zichzelf te herstellen en te verdedigen verandert;
Het ontbreken van spierspanning op het prostaatgebied, met sedentaire of ejaculatoire onthouding, die het secretoire werk van de klier vermindert;
Overmatige spierbelasting, zoals hardlopen, fietsen of bepaalde soorten werk, die het lichaam aan voortdurende trillingen blootstellen;
De verzwakking van de defensieve capaciteiten van het lichaam, veroorzaakt door disfuncties van het immuunsysteem of door stress en emotionele spanning, die de verspreiding van infecties bevorderen.

Hoe wijdverbreid is prostatitis?

Acute of chronische prostatitis, ook bekend als chronisch bekkenpijnsyndroom, zeer vaak van bacteriële oorsprong, treft voornamelijk mannelijke patiënten jonger dan 60 jaar, die zich presenteren met irritatie-obstructieve urinewegstoornissen, suprapubisch en perineaal ongemak, een voortijdig en onaangenaam, zo niet pijnlijk ejaculatie en een afname van seksueel verlangen, wat meestal ook gepaard gaat met een afname van de erectie.

Er is waargenomen dat deze pathologie ook sterk wordt beïnvloed door de levensstijl en eetgewoonten van de patiënt: in feite begunstigt het rokers en mensen die voornamelijk koolhydraten en kaas eten, en die tijdens seksuele activiteit coïtus interruptus beoefenen en seks hebben met meerdere seksuele partners.

De verschillende vormen van prostatitis

Prostatitis kan zich voordoen in bacteriële of niet-bacteriële, acute en chronische vormen.

Acute bacteriële prostatitis is meestal een snel optredende koortsziekte, gekenmerkt door ernstige urinaire symptomen, waarbij de klier in kwestie bij rectaal onderzoek gezwollen, vergroot en pijnlijk is.

Chronische bacteriële prostatitisaan de andere kant wordt gekenmerkt door aanhoudende en terugkerende bacteriële infecties, veroorzaakt door bacteriën, schimmels en virussen, die, ondanks verschillende herhaalde antibioticakuren, niet definitief worden uitgeroeid.

Dergelijke patiënten presenteren zich over het algemeen met een lange geschiedenis van irritatiesymptomen, geassocieerd met plasstoornissen die bijna plotseling zijn ontstaan.

Er kan echter worden gezegd dat prostatitis een ziekte is die bijna altijd wordt veroorzaakt door microbiële agentia die al dan niet detecteerbaar zijn door laboratoriumtests.

Chronische niet-bacteriële prostatitis. Dit is de meest voorkomende vorm. De symptomen zijn vergelijkbaar met die van chronische bacteriële prostatitis, met uitzondering van koorts, die over het algemeen niet aanwezig is, en de aanwezigheid van bacteriën in de urine of spermavloeistof.

Afhankelijk van de aan- of afwezigheid van witte bloedcellen in de urine of spermavloeistof spreekt men van chronische niet-bacteriële inflammatoire prostatitis en chronische niet-bacteriële niet-inflammatoire of disfunctionele prostatitis.

Asymptomatische inflammatoire prostatitis. Dit type prostatitis wordt gekenmerkt door de afwezigheid van specifieke en blijvende symptomen en wordt daarom niet gediagnosticeerd.

Het ongemak, zoals af en toe een erectiestoornis, milde of matige onvruchtbaarheid of milde of matige overgevoeligheid van de eikel, is van verminderde intensiteit en de ontsteking wordt over het algemeen over het hoofd gezien.

Dit type prostatitis lijkt verband te houden met andere infectieuze agentia en structurele afwijkingen van het urinewegapparaat, maar ook met specifieke levensstijlen (een baan waarbij de prostaat voortdurend wordt getrild of inspanningen worden geleverd met een volle blaas).

Symptomen van prostatitis

De Symptomatologie van prostatitis bestaat voornamelijk uit:

stoornissen bij het plassen, waaronder: noodzakelijk urineren, nocturie, afname van de kracht van de urinestroom, gevoel van onvolledige blaaslediging, terminaal urineverlies;
pijnlijke toestand: brandend plassen – inguinaal ongemak met een gevoel van strak slapen – scrotumongemak – perineale pijn – suprapubisch of blaasongemak – coccygeale pijn – anorectaal ongemak – rectaal ongemak (kan echter ook worden veroorzaakt door de aanwezigheid van aambeien)
problemen op seksueel gebied: verminderd seksueel verlangen – erectietekort – voortijdige en pijnlijke ejaculatie voor, tijdens en na geslachtsgemeenschap – hemospermie, bloed in het zaadvocht
mogelijke afname van de vruchtbaarheid als gevolg van chemisch-fysische veranderingen in de prostaatsecretie, met veranderingen in de coagulatie en daaropvolgende vloeibaarmaking van sperma en veranderingen in zowel het aantal als de beweeglijkheid van spermatozoa.
Pijnlijke symptomen zijn de symptomen die de patiënt het gemakkelijkst voelt en die essentieel zijn voor de diagnose van prostatitis.

Deze worden duidelijker naarmate de seizoenen veranderen en zijn:

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Bilaterale of unilaterale testiculaire pijn;
Gevoel van ongemak en zwaarte in het Perineum-gebied (gebied van de testikels tot de anus);
Bilaterale liespijn, zoals het gevoel van een strakke slip;
Zwaar gevoel in de anus, verlangen om te poepen, maar geen evacuatie.
Acute pijn en branderig gevoel aan de punt van de penis, tijdens en na de ejaculatie.
Suprapubische pijn, ter hoogte van de blaas, met constant gevoel van onvolledige lediging van de urine.

Symptomen van de seksuele sfeer

De symptomen die hieronder worden vermeld, komen meestal voor bij patiënten met chronische prostatitis, die al vele jaren aan deze ziekte lijden en die zich herhaaldelijk voordoen.

Ze vertonen ook, gezien de persistentie van de ziekte, grote psychologische problemen zoals,

faalangst
Daling van seksueel verlangen;
Lichte afname van de erectie;
Aanwezigheid van hemospermie, sporen van bloed in het sperma (aanwezigheid van stenen in de ejaculatiekanalen, zichtbaar door TransRectal Bladder-Prostatic Ultrasound);
Voortijdige ejaculatie (meestal veroorzaakt door de aanwezigheid van microcalcificaties ter hoogte van de Veru Montanu en in het para-urethrale gebied, zichtbaar en diagnosticeerbaar, door de uitvoering van de transrectale blaas-prostatische echografie).

Urinaire symptomen

De urinaire symptomen die hieronder worden vermeld, kunnen optreden bij zowel patiënten met goedaardige prostaathypertrofie als prostatitis als gevolg van overactiviteit van de detrusorspier.

Wat hen onderscheidt en ons ertoe aanzet een differentiële diagnose te stellen, is het tijdstip van aanvang, laat voor prostaathypertrofie, snel voor prostatitis.

Bovendien, terwijl prostaathypertrofie een pathologie van obstructieve oorsprong vertegenwoordigt, is prostatitis daarentegen van flogistische/infectieuze oorsprong.

Een situatie van obstructieve oorsprong kan echter ook worden gevonden bij jonge patiënten, omdat ze op flogistische of aangeboren basis een stijfheid van de blaas kunnen vertonen nek, genaamd blaashalssclerose.

Aarzeling bij het plassen;
Dwingend en frequent urineren, met weinig urine, pollakiurie;
Terminal dribbelen;
Nachtelijk urineren, nocturie;
Verminderde urineproductie;
Gevoel van onvolledige lediging van de urine.

De diagnose prostatitis wordt gesteld door:

urologisch onderzoek met digitale rectale exploratie;
blaas-prostaat echografie tr of sp met relatief dynamisch urineren onderzoek;
evaluatie van het residu na de mictie;
uroflowmetrie met beoordeling van residu na mictie.

De gerichte microbiologische onderzoeken voor de betreffende pathologie zijn:

urinetest 1′ gegoten met cultuur en ABG voor veel voorkomende ziektekiemen, myceten, protozoa, mycoplasma's, chlamydia-trach.
spermacultuur met ABG voor veel voorkomende ziektekiemen, myceten, protozoa, mycoplasma's, chlamydia trach.;
urethrale uitstrijkje met cultuur en ABG voor veel voorkomende ziektekiemen, myceten, protozoa, mycoplasma's, chlamydia-trach. en gonokokken.

Bij symptomen van verminderd seksueel verlangen en erectie worden bloedmonsters genomen voor dosering van het geslachtshormoon.

Het urologisch onderzoek bij patiënten met prostatitis wordt uitgevoerd volgens het volgende schema:

Nauwkeurige anamnese van de patiënt, met maximale aandacht voor de symptomen die hij/zij meldt;
Algemeen onderzoek;
Urologisch onderzoek, met digitale rectale exploratie (palpatie van de prostaat);
Trans-rectale blaas-prostatische echografie, met relatief dynamische studie van mictie, geassocieerd met uroflowmetrie, allemaal uitgevoerd met echografie uitrusting tweedekkersondes van de nieuwste generatie, die in het bijzonder bestuderen: kliervolume, kapselprofiel, aanwezigheid of afwezigheid van gebieden met fibrocalcificatie, zicht op de ejaculatiekanalen, hun verloop, regelmaat van de blaasbodem, mogelijke aanwezigheid van sclerose van de blaashals en zicht van de prostaaturethra;
Evaluatie van post-minor urineresidu;
Aanvraag specialistisch laboratoriumonderzoek, bepaling in zaadvloeistof van interleukine IL-8, met normale techniek of PCR;
Vraag specialistische onderzoeken, Meares-Stamey-test, PSA-dosering, totaal, vrij / verhouding aan, en vraag ook urethrale uitstrijkjes aan, met relatieve culturen en antibiogram (ABG), na prostaatmassage, spermakweek met ABG, prostaatsecretiecultuur, met ABG en andere , urinetest die ik heb gegoten, met Urinoc. en antibiogram;

In aanwezigheid van symptomen van de seksuele sfeer, vereiste dosering van geslachtshormonen, totaal, vrij testosteron, Deha, Dehas, Lh, Fsh, prolactine.