Rectosigmoidoscopie en colonoscopie: wat ze zijn en wanneer ze worden uitgevoerd

Rectosigmoidoscopie is een diagnostische techniek waarmee men in het rectum en sigma kan kijken (vandaar de term rectosigmoïdoscopie) om te zien of er een laesie is die het ongemak van de patiënt veroorzaakt.

Wat is colonoscopie

Colonoscopie is een instrumentele techniek die, naast het verkennen van het rectum en de sigma, ook de resterende delen van de dikke darm bestudeert.

We spreken van totale colonoscopie (pancolonoscopie) wanneer alle delen van de dikke darm worden onderzocht, van de anus tot de ileocecale klep.

Bij beide instrumentele onderzoeken wordt een endoscoop gebruikt, dat wil zeggen een flexibele buis met een diameter van ongeveer een vinger met een helder licht aan het uiteinde dat door het anale kanaal in de dikke darm wordt geleid.

Waarom en wanneer rectosigmoidoscopie en colonoscopie worden gebruikt

Rectosigmoidoscopie en colonoscopie zijn onderzoeken die worden uitgevoerd wanneer de patiënt klachten of symptomen heeft zoals:

  • aanhoudende diarree met of zonder afscheiding van bloed uit het rectum (rectorragie)
  • afscheiding van slijm met de ontlasting (mucorroe);
  • buikpijn;
  • verandering in stoelgang;
  • chronische bloedarmoede zonder duidelijke pathologie in het bovenste spijsverteringskanaal.

Bij jonge patiënten (leeftijd ) met griepachtige symptomen en/of met incidentele episoden van rectale bloeding, kan, naar goeddunken van de arts, endoscopisch onderzoek ook alleen het rectum en sigma omvatten als de aanwezigheid van aambeien is geïdentificeerd als de bron van bloeding en als er zijn geen andere laesies in de onderzochte traktaten.

Aan de andere kant wordt het belangrijk om een ​​totale colonoscopie uit te voeren als er een ontsteking wordt gevonden in het rectum en sigma (bijv. Ulceratieve rectocholitis), als er een poliep is in de eerste onderzochte kanalen, als de persoon >40-45 jaar oud is en rectale bloedingen heeft, als er een familiegeschiedenis is van polyposis of darmkanker.

Een goede gastro-enteroloog-endoscopist moet echter, als de patiënt een voldoende schone darm heeft voor een adequate voorbereiding, altijd proberen de ileocecale klep te bereiken.

Wanneer het niet zinvol is om rectosigmoïdoscopie en colonoscopie te doen

Endoscopie kan zeker geen functionele of psychosomatische stoornissen oplossen waarvoor de patiënt is geadviseerd zich te laten onderzoeken.

In feite is de diagnose van dergelijke aandoeningen, door de clinicus bestempeld als 'functionele symptomen' of 'prikkelbare darmsymptomen' ('colitis nervosa'), een diagnose van uitsluiting (afwezigheid van pathologie in de gehele onderzochte dikke darm).

Het is echter duidelijk dat de afwezigheid van laesies bij instrumenteel onderzoek vaak de angst van de patiënt vermindert met verlichting of verdwijning van zijn symptomen.

Wat moet ik weten over rectosigmoïdoscopie?

Voorbereiding op rectosigmoïdoscopie of colonoscopie is doorslaggevend voor het succes van het onderzoek en daarom is het essentieel dat het correct wordt uitgevoerd.

Voor een goed zicht moet de dikke darm volledig vrij zijn van ontlasting.

Het is daarom noodzakelijk om de dag voor het onderzoek of in ieder geval niet minder dan 6 uur voor het onderzoek een laxerende oplossing te drinken.

Een licht avondmaal (soep, bouillon) kan de avond ervoor worden genuttigd.

Meestal is het endoscopisch onderzoek van de dikke darm onaangenaam en soms een beetje pijnlijk.

Soms kan de pijn ondraaglijk zijn (meestal wordt dit veroorzaakt door de anatomische conformatie van de darm, of littekens van eerdere operaties op de buik, of de aanwezigheid van grote liesbreuken; in dit geval kan medicatie worden toegediend om het onderzoek beter te verdragen en de bijbehorende procedures.

Wat zijn de risico's van deze instrumentele onderzoeken?

Bij gebruik voor diagnostische doeleinden, door speciaal opgeleide en ervaren artsen, is instrumenteel onderzoek van de dikke darm veilig en brengt het zeer weinig risico's met zich mee.

Aan de andere kant zijn deze verhoogd bij operatieve endoscopie zoals bij het verwijderen van een poliep (polypectomie).

Het andere probleem betreft de mogelijke overdraagbaarheid van infecties, met name hepatitis B-, C-, D- en AIDS-virussen.

De mogelijkheid om via het endoscopisch instrument infecties over te dragen is intuïtief: het instrument komt in feite in contact met slijmvliezen en toebehoren en de integriteit van de slijmvliesbarrière kan worden geschonden, vooral tijdens operatieve manoeuvres.

Deze mogelijkheid hangt nauw samen met onjuiste reiniging en desinfectie.

Totdat er nieuw bewijs aan het licht komt, is de overdracht van deze virussen bij endoscopie, hoewel mogelijk, zeldzaam en blijft het verband houden met het niet of onvolledig naleven van de normen voor reiniging en desinfectie van instrumenten.

De richtlijnen voor reiniging en desinfectie die nu internationaal zijn gedefinieerd, garanderen een standaard van decontaminatie met eliminatie van virussen, bacteriën en schimmels en dus een bijna nul risico op besmetting.

Voor het onderzoek dient u de voorbereiding te doen die u is voorgeschreven zodat uw darmen perfect schoon zijn en de operator een optimaal zicht heeft.

Is dit niet het geval, dan kan het onderzoek langer duren, niet diagnostisch zijn of onvolledig zijn, waardoor het risico bestaat dat het onderzoek na een zorgvuldigere voorbereiding wordt herhaald.

Het is ook belangrijk om eventuele eerdere radiologische onderzoeken of coloscopieverslagen mee te brengen naar de arts voordat hij/zij het onderzoek uitvoert.

Elke patiënt neemt met een andere psycho-emotionele samenstelling deel aan het onderzoek en daarom roept zelfs hetzelfde onderzoek verschillende reacties bij hen op.

Hoe het wordt uitgevoerd

De patiënt wordt op een bank aan de linkerkant geplaatst.

Na verkenning van het anale kanaal met de vinger van de bediener wordt het instrument in de rectale ampulla ingebracht en zo ver mogelijk doorgetrokken tot aan het einde van de dikke darm.

De kans op succes hangt af van de reinheid, de conformatie van de darm en de medewerking van de patiënt.

Er zal lucht worden ingespoten om de wanden van de darm te strekken en een beter zicht te hebben, wat enig ongemak kan veroorzaken.

Men kan zelfs het gevoel hebben dat men 'leegloopt' of een 'opgeblazen buik' voelt of klaagt over pijn met buikkrampen.

Het is belangrijk om uw klachten door te geven aan het aanwezige personeel, zij zullen daarnaar handelen.

Het onderzoek kan enkele minuten duren (als alleen de endeldarm en sigma worden onderzocht) tot 15-30 minuten als een totale colonoscopie wordt uitgevoerd.

Over het algemeen is het complicatiepercentage tijdens diagnostische endoscopie minder dan 4 per duizend.

Het is duidelijk dat patiënten met bijkomende ziekten, zoals cardiovasculaire, long-, nier-, ernstige lever-, neurologische en metabole ziekten, evenals gevorderde leeftijd, een hoger risico op complicaties hebben.

Tijdens het onderzoek is het mogelijk om darmpoliepen tegen te komen.

Dit zijn uitsteeksels (uitgroeiingen) van het slijmvlies van de darmwand die naar het lumen zijn gericht en die de neiging hebben om in de loop van de tijd in volume toe te nemen (van enkele mm tot enkele cm).

Ze kunnen ook aanleiding geven tot bepaalde complicaties zoals bloedingen, darmobstructie, maar bovenal kunnen ze in sommige gevallen uitgroeien tot kwaadaardige tumoren.

Het is daarom verstandig om, telkens wanneer een poliep wordt gevonden tijdens een colonoscopie, deze te verwijderen, onder een microscoop te laten analyseren (histologisch onderzoek) en een periodieke controle in te plannen.

Daarom is het noodzakelijk om poliepen te verwijderen (polypectomie); dit kan worden gedaan tijdens rectosigmoidoscopie of colonoscopie

Alle patiënten met poliepen, die geen drager zijn van een pacemaker en een normale bloedstolling hebben, kunnen een poliepectomie ondergaan.

In dit opzicht, aangezien poliepen relatief vaak worden waargenomen tijdens het endoscopisch onderzoek, is het raadzaam voor patiënten ouder dan 45 jaar of patiënten van wie bekend is dat ze polyposis hebben (persoonlijk of familie) om enkele dagen voor het onderzoek laboratoriumtests te ondergaan om hun stolling te beoordelen status (bloedbeeld, fibrinogeen, bloedplaatjes, protrombinetijd, partiële tromboplastinetijd).

Zo wordt bij het endoscopisch onderzoek een poliep geconstateerd en de mogelijkheid bestaat dat deze direct wordt verwijderd om te voorkomen dat de patiënt opnieuw een endoscopie moet ondergaan.

Is poliepectomie gevaarlijk?

Nee, het is geen gevaarlijke procedure; het verwijderen van poliepen is pijnloos.

Er moet echter rekening mee worden gehouden dat het een echte chirurgische ingreep is en als zodanig risico's met zich meebrengt.

Hiervoor wordt de patiënt gevraagd een formulier te ondertekenen, de zogenaamde 'informed consent', een verklaring waarin hij of zij toestemming geeft aan de arts die de operatie uitvoert.

Deze toestemming ontslaat de arts niet van zijn professionele verantwoordelijkheden.

Complicaties zijn mogelijk in ongeveer 1% van de gevallen.

Dergelijke complicaties zijn:

  • bloeding, die meestal vanzelf overgaat, maar nog steeds ter observatie in het ziekenhuis moet worden opgenomen, hoewel een operatie zelden nodig is;
  • perforatie van de darm, waarvoor altijd corrigerende chirurgie nodig is.

Wat de patiënt moet doen na het endoscopisch onderzoek

Aan het einde van het onderzoek, na enkele minuten rust, dient de patiënt naar huis te gaan.

Het verslag van de endoscopie krijgt hij meteen mee, terwijl hij 5 tot 10 dagen moet wachten op de uitslag van een eventuele biopt (histologisch onderzoek).

Bij een poliepectomie blijft de patiënt 30 tot 60 minuten onder observatie en kan, naar goeddunken van de arts, eventueel worden uitgenodigd voor een korte ziekenhuisopname als er een complicatie wordt vermoed.

Als hij of zij verdovingsmedicatie heeft gekregen, is het belangrijk dat er een begeleider beschikbaar is om hem of haar naar huis te rijden, aangezien verdoving de reflexen en het beoordelingsvermogen schaadt.

De rest van de dag mag u geen auto besturen, machines bedienen of belangrijke beslissingen nemen.

Het is raadzaam om de hele dag in rust te blijven.

Sedatie verwijst gewoonlijk naar een door drugs geïnduceerde vermindering van het bewustzijnsniveau om de aanvaardbaarheid van endoscopisch onderzoek te vergemakkelijken.

De meest gebruikte medicijnen zijn benzodiazepinen die ontspanning en samenwerking van de kant van de patiënt teweegbrengen, en in sommige gevallen zelfs een toestand van geheugenverlies.

Lees ook

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Wat is borstnaaldbiopsie?

Botscintigrafie: hoe het wordt uitgevoerd

Fusion prostaatbiopsie: hoe het onderzoek wordt uitgevoerd

CT (Computed Axial Tomography): waar het voor wordt gebruikt

Wat is een ECG en wanneer moet u een elektrocardiogram maken?

Positronemissietomografie (PET): wat het is, hoe het werkt en waarvoor het wordt gebruikt

Single Photon Emission Computed Tomography (SPECT): wat het is en wanneer het moet worden uitgevoerd

Instrumentele onderzoeken: wat is het kleurendoppler-echocardiogram?

Coronarografie, wat is dit onderzoek?

CT-, MRI- en PET-scans: waar zijn ze voor?

MRI, magnetische resonantie beeldvorming van het hart: wat is het en waarom is het belangrijk?

Urethrocistoscopie: wat het is en hoe transurethrale cystoscopie wordt uitgevoerd

Wat is echocolordoppler van de supra-aortastammen (halsslagaders)?

Chirurgie: neuronavigatie en monitoring van de hersenfunctie

Robotchirurgie: voordelen en risico's

Refractieve chirurgie: waar is het voor, hoe wordt het uitgevoerd en wat te doen?

Myocardiale scintigrafie, het onderzoek dat de gezondheid van de kransslagaders en het myocardium beschrijft

bron

Pageine Mediche

Andere klanten bestelden ook: