Reumatoïde artritis: symptomen, oorzaken en behandeling

Reumatoïde artritis is een chronische ontstekingsziekte die de gewrichten aantast, maar niet alleen. Bij sommige mensen kan het een breed scala aan lichaamssystemen beschadigen, waaronder de huid, ogen, longen, hart en bloedvaten

Het is een auto-immuunziekte, dwz het treedt op wanneer het immuunsysteem per ongeluk de eigen weefsels van het lichaam aanvalt.

Het tast de bekleding van de gewrichten aan en veroorzaakt een pijnlijke zwelling die soms kan leiden tot boterosie en gewrichtsmisvorming.

Het is juist de ontsteking geassocieerd met reumatoïde artritis die ook andere delen van het lichaam kan beschadigen.

De ziekte kan ook een aanzienlijke lichamelijke handicap veroorzaken, maar de behandelingsopties zijn de afgelopen jaren verbeterd.

Reumatoïde artritis, wat het is

Reumatoïde artritis is een auto-immuunziekte, dwz veroorzaakt door een 'fout' van het immuunsysteem, het afweersysteem van het lichaam.

Normaal gesproken helpt het immuunsysteem het lichaam te beschermen tegen infectie en ziekte.

Bij reumatoïde artritis valt het door een abnormale werking niet de 'vijanden' aan maar de gezonde weefsels van de gewrichten.

Het produceert in feite bepaalde eiwitten, cytokines, die door een reeks reacties ontstekingen van het gewricht veroorzaken en agressie tegen botten, kraakbeen en ander bindweefsel bevorderen.

Als er geen actie wordt ondernomen, wordt het synoviale membraan (binnenste voeringlaag van het gewrichtskapsel) na verloop van tijd dikker en verandert het in ontstekingsweefsel dat het hele gewricht binnendringt en gewrichts-, bind- en botweefsel aantast.

Als gevolg hiervan kan het bot geleidelijk worden vernietigd en kan de ontsteking zich uitbreiden naar andere gewrichtsstructuren, zoals pezen en ligamenten.

In de loop van de jaren kan de ontsteking geleidelijk andere organen aantasten, waaronder het hart, de longen, zenuwen, ogen en huid.

De oorzaken van reumatoïde artritis

Artsen weten niet precies wat het proces achter de ziekte in gang zet, hoewel het waarschijnlijk lijkt dat er een genetische component is: er wordt aangenomen dat bepaalde genetische veranderingen sommige mensen vatbaarder maken voor bepaalde omgevingsfactoren, zoals infectie met bepaalde virussen en bacteriën, die reumatoïde artritis kunnen veroorzaken.

Factoren die het risico op het lijden aan deze ziekte kunnen verhogen, zijn onder meer:

  • geslacht: vrouwen hebben meer kans dan mannen om reumatoïde artritis te ontwikkelen;
  • leeftijd: de ziekte kan op elke leeftijd voorkomen, maar begint meestal op middelbare leeftijd;
  • familiegeschiedenis: als een familielid reumatoïde artritis heeft, heb je een verhoogd risico om de ziekte op te lopen;
  • roken: het roken van sigaretten verhoogt het risico op het ontwikkelen van de ziekte, vooral als de persoon een genetische aanleg heeft voor de ontwikkeling ervan. Roken lijkt ook geassocieerd te zijn met een grotere ernst van de ziekte;
  • overgewicht: mensen met overgewicht lijken een iets hoger risico te hebben op het ontwikkelen van reumatoïde artritis.

Reumatoïde artritis, de symptomen

Reumatoïde artritis manifesteert zich met bepaalde tekenen en symptomen zoals:

  • warme en gezwollen gewrichten;
  • gewrichtsstijfheid die meestal erger is in de ochtend en na inactiviteit;
  • vermoeidheid, koorts en verlies van eetlust.

Ongeveer 40% van de mensen met reumatoïde artritis ervaart ook tekenen en symptomen die geen betrekking hebben op de gewrichten.

Gebieden die kunnen worden aangetast, zijn onder meer de huid, ogen, longen, hart, nieren, speekselklieren, zenuwweefsel, beenmerg en bloedvaten.

De tekenen en symptomen van reumatoïde artritis kunnen variëren in ernst en duur.

Periodes van verhoogde ziekteactiviteit, flare-ups genaamd, worden afgewisseld met perioden van relatieve remissie, wanneer zwelling en pijn vervagen of verdwijnen.

Na verloop van tijd kan reumatoïde artritis ervoor zorgen dat gewrichten vervormen en niet op hun plaats komen.

Hoe reumatoïde artritis begint

Vroege reumatoïde artritis heeft de neiging om eerst de kleinere gewrichten aan te tasten, met name de gewrichten die de vingers aan de handen en de tenen aan de voeten hechten.

Naarmate de ziekte voortschrijdt, verspreiden de symptomen zich vaak naar de polsen, knieën, enkels, ellebogen, heupen en schouders.

In de meeste gevallen treden de symptomen op in dezelfde gewrichten aan beide zijden van het lichaam.

Complicaties van reumatoïde artritis

Reumatoïde artritis verhoogt het risico op ontwikkeling

  • osteoporose: reumatoïde artritis, samen met bepaalde medicijnen die worden gebruikt om het te behandelen, kan het risico op osteoporose verhogen, een aandoening die botten verzwakt en ze vatbaarder maakt voor fracturen;
  • reumatoïde knobbeltjes, dit zijn stevige zwellingen van weefsel die zich meestal vormen rond drukpunten, zoals de ellebogen. Deze knobbeltjes kunnen zich echter overal in het lichaam vormen, inclusief het hart en de longen;
  • droge ogen en mond: mensen met reumatoïde artritis hebben veel meer kans om het syndroom van Sjögren te ontwikkelen, een aandoening die de hoeveelheid vocht in de ogen en mond vermindert;
  • infecties: deze ziekte en veel van de geneesmiddelen die worden gebruikt om deze te bestrijden, kunnen het immuunsysteem beschadigen, wat leidt tot een toename van infecties;
  • abnormale lichaamssamenstelling: de verhouding tussen vet en magere massa is vaak hoger bij mensen die aan deze ziekte lijden, zelfs bij mensen met een normale body mass index (BMI);
  • carpaal tunnel syndroom: als reumatoïde artritis de polsen aantast, kan ontsteking de zenuw samendrukken die het grootste deel van de hand en vingers innerveert, waardoor de carpale tunnel ontstaat;
  • hartproblemen: deze ziekte kan het risico op verharde en verstopte slagaders verhogen, evenals op het ontwikkelen van een ontsteking van de zak die het hart omsluit;
  • longziekte: mensen met reumatoïde artritis hebben een verhoogd risico op ontstekingen en littekens van longweefsel, wat kan leiden tot progressieve kortademigheid;
  • lymfoom: reumatoïde artritis verhoogt het risico op lymfoom, een groep bloedkankers die zich in het lymfestelsel ontwikkelen.

Welke tests worden gedaan voor reumatoïde artritis

Bij aanhoudende klachten en zwellingen in de gewrichten is het verstandig om uw arts te raadplegen, die u eventueel doorverwijst naar een specialist in reumatologie en/of orthopedie.

Reumatoïde artritis kan in een vroeg stadium moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat de eerste tekenen en symptomen vergelijkbaar zijn met die van veel andere ziekten en misleidend kunnen zijn.

Er is geen bloedtest of fysieke bevinding om de diagnose te bevestigen.

Tijdens de fysieke test zal de arts de gewrichten controleren op zwelling, roodheid en warmte.

De specialist kan ook reflexen en spierkracht controleren en bloedtesten aanvragen: mensen met reumatoïde artritis hebben vaak een verhoogde erytrocytsedimentatiesnelheid (ESR, ook bekend als sed rate) of C-reactief proteïne (CRP)-niveau, wat kan wijzen op de aanwezigheid van een ontstekingsproces in het lichaam.

Andere bruikbare bloedtesten zijn die voor reumafactor en anticyclisch gecitrullineerd peptide (anti-CCP) antilichamen. De arts kan dan een röntgenfoto en/of MRI-scan aanbevelen om de voortgang van de situatie in de loop van de tijd te volgen.

Reumatoïde artritis, behandelingen

Helaas is er geen definitieve remedie voor reumatoïde artritis, maar klinische onderzoeken geven aan dat remissie van symptomen waarschijnlijker is wanneer de behandeling vroeg begint met disease-modifying anti-rheumatic drugs (DMARD's).

Tegenwoordig hebben artsen verschillende farmacologische behandelingen tot hun beschikking: de soorten medicijnen die door de arts voor het individuele geval worden aanbevolen, zijn afhankelijk van de ernst van de symptomen en het tijdstip waarop de ziekte begint.

De meest gebruikte zijn:

  • niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), die pijn kunnen verlichten en ontstekingen kunnen verminderen. Over-the-counter NSAID's omvatten ibuprofen en natrium naproxen. Sterkere NSAID's zijn alleen op recept verkrijgbaar. Bijwerkingen kunnen maagirritatie, hartproblemen en nierbeschadiging zijn;
  • steroïden: corticosteroïdgeneesmiddelen, zoals prednison, verminderen ontstekingen en pijn en vertragen gewrichtsschade. Bijwerkingen kunnen botverdunning, gewichtstoename en diabetes zijn. Artsen schrijven vaak een corticosteroïde voor om de symptomen snel te verlichten, met als doel het medicijn geleidelijk af te bouwen;
  • Conventionele DMARD's: deze medicijnen kunnen de progressie van de ziekte vertragen en gewrichten en andere weefsels behoeden voor blijvende schade. Veel voorkomende DMARD's zijn methotrexaat, leflunomide, hydroxychloroquine en sulfasalazine. Bijwerkingen variëren, maar kunnen leverbeschadiging en ernstige longinfecties zijn;
  • Biologische agentia: ook bekend als biologische responsmodificatoren, ze vertegenwoordigen een nieuwe klasse DMARD's waaronder abatacept, adalimumab, anakinra, certolizumab, etanercept, golimumab, infliximab, rituximab, sarilumab en tocilizumab. Biologische DMARD's zijn over het algemeen effectiever in combinatie met een conventionele DMARD, zoals methotrexaat. Dit soort medicijnen kan het risico op infectie verhogen;
  • gerichte synthetische DMARD's, zoals baricitinib, tofacitinib en upadacitinib, die kunnen worden gebruikt als conventionele DMARD's en biologische geneesmiddelen niet effectief zijn geweest. Hogere doses tofacitinib kunnen het risico op bloedstolsels in de longen, ernstige hartaandoeningen en kanker verhogen.

Wanneer een operatie nodig is

Als medicatie de gewrichtsschade niet kan voorkomen of vertragen, kan uw arts een operatie aanbevelen om beschadigde gewrichten te herstellen, pijn te verminderen en de mobiliteit te verbeteren.

Chirurgie voor deze vorm van artritis kan een of meer van de volgende procedures omvatten

  • synovectomie, om de ontstoken bekleding van het gewricht (synovium) te verwijderen. Het kan pijn helpen verminderen en de flexibiliteit van het gewricht verbeteren;
  • peesherstel: ontsteking en gewrichtsschade kunnen leiden tot losraken of scheuren van pezen rond het gewricht, dus het kan nodig zijn om ze operatief te herstellen;
  • gewrichtsfusie, wat kan worden aanbevolen om een ​​gewricht te stabiliseren of opnieuw uit te lijnen en om pijn te verlichten wanneer gewrichtsvervanging geen optie is;
  • totale gewrichtsvervanging: tijdens een gewrichtsvervangende operatie verwijdert de chirurg de beschadigde delen van het gewricht en brengt een prothese in.

De arts kan de persoon doorverwijzen naar een fysiotherapeut of ergotherapeut om specifieke oefeningen te leren die helpen het gewricht flexibel te houden.

De therapeut kan ook nieuwe manieren voorstellen om dagelijkse activiteiten uit te voeren die de gewrichten helpen beschermen, bijvoorbeeld een voorwerp oppakken met de onderarmen.

In sommige gevallen is het nuttig om hulpmiddelen te gebruiken die voorkomen dat pijnlijke gewrichten nog meer worden belast, zoals een keukenmes met een handvat dat vinger- en polsgewrichten helpt beschermen en knoophaken die het aankleden kunnen vergemakkelijken.

Lees ook

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Artrose: wat het is en hoe het te behandelen?

Septische artritis: symptomen, oorzaken en behandeling

Artritis psoriatica: hoe herken je het?

Artrose: wat het is en hoe het te behandelen?

Juveniele idiopathische artritis: onderzoek naar orale therapie met tofacitinib door Gaslini van Genua

Reumatische aandoeningen: artritis en artrose, wat zijn de verschillen?

Reumatoïde artritis: symptomen, diagnose en behandeling

Gewrichtspijn: reumatoïde artritis of artrose?

Cervicale artrose: symptomen, oorzaken en behandeling

Cervicalgie: waarom hebben we nekpijn?

Artritis psoriatica: symptomen, oorzaken en behandeling

De oorzaken van acute lage rugpijn

Cervicale stenose: symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling

Cervicale kraag bij traumapatiënten in spoedeisende geneeskunde: wanneer te gebruiken, waarom is het belangrijk?

Hoofdpijn en duizeligheid: het kan vestibulaire migraine zijn

Migraine en spanningshoofdpijn: hoe onderscheid je ze?

Eerste hulp: de oorzaken van duizeligheid onderscheiden, de bijbehorende pathologieën kennen

Paroxysmale positionele duizeligheid (BPPV), wat is het?

Cervicale duizeligheid: hoe u het kunt kalmeren met 7 oefeningen

Wat is Cervicalgie? Het belang van een juiste houding op het werk of tijdens het slapen

Lumbago: wat het is en hoe het te behandelen?

Rugpijn: het belang van houdingsrevalidatie

Cervicalgie, waardoor het wordt veroorzaakt en hoe om te gaan met nekpijn

bron

Bianche-pagina

Andere klanten bestelden ook: