Rustelozebenensyndroom: wat het is en hoe het te behandelen?
Schokjes en schokken, tintelingen en tintelingen, de noodzaak om de benen te bewegen: dit zijn de belangrijkste symptomen van 'restless legs syndrome', een neurologische aandoening die vooral vrouwen treft en die vooral aan het einde van de dag of 's nachts optreedt
Rustelozebenensyndroom: de oorzaken van deze aandoening
Een van de belangrijkste oorzaken van deze aandoening is de fysiologische daling van dopamine, een neurotransmitter waarvan de niveaus vooral 's avonds dalen, waardoor de aangegeven symptomen optreden: het dopaminerge systeem onder de hersenschors bestaat uit neuronen die de beweging controleren, en de disfunctie ervan stuurt onjuiste signalen naar de spieren die rusteloosheid en ongemak in de onderste ledematen veroorzaken.
Dit is waarom je de behoefte voelt om te bewegen en een wandeling te maken om je benen te strekken.
De daling van dopamine doet zich vooral in de avond- en nachturen voor, waardoor het moeilijk wordt om in slaap te vallen of zelfs de slaap te onderbreken.
Lijders aan dit syndroom hebben ook de neiging om aan slapeloosheid te lijden, omdat de rusteloosheid in de onderste ledematen alleen wordt verlicht door beweging, waardoor de patiënt gedwongen wordt uit bed te komen en zo de slaapkwaliteit beïnvloedt.
Rustelozebenensyndroom: twee vormen van dezelfde aandoening
Er zijn twee vormen van dit syndroom, bekend als de primaire of secundaire vorm.
In het eerste geval is het syndroom familiair of idiopathisch en is de oorzaak dus onbekend, en treedt meestal op rond de leeftijd van 40 jaar.
De secundaire vorm daarentegen begint 'later' en wordt geassocieerd met andere ziekten, aandoeningen of aandoeningen, zoals ijzertekort, nierinsufficiëntie, diabetes type 2, perifere neuropathieën zoals die verband houden met uremie en diabetes, en veranderingen in het extrapiramidale systeem zoals: spinal navelstrenglaesies, maar ook hormonale veranderingen zoals de menopauze, zwangerschap (vooral in het derde trimester) en, ten slotte, neurodegeneratieve ziekten zoals Parkinson.
Diagnose en behandeling
Om dit syndroom te diagnosticeren zijn geen instrumentele of invasieve onderzoeken nodig, maar klinische observatie van de symptomen door de neuroloog is voldoende.
Wat de behandeling betreft, deze hangt sterk af van de omvang en frequentie van symptomen en ongemak: in sommige gevallen is het voldoende om de levensstijl aan te passen, de kwaliteit van de slaap te verbeteren, zoals regelmatig naar bed gaan en wakker worden, zichzelf aan ontspannende activiteiten en het verminderen van de inname van stimulerende middelen voor het slapengaan.
Wanneer deze alledaagse maatregelen niet voldoende zijn, is medicamenteuze behandeling de volgende stap: een van de meest gebruikte medicijnen zijn dipaninoagonisten en anticonvulsiva.
Lees ook:
COVID-19, The Mechanism of Arterial Thrombus Formation Discovered: The Study
De incidentie van diepe veneuze trombose (DVT) bij patiënten met MIDLINE
Veneuze trombose: van symptomen tot nieuwe medicijnen