Psychotic disorders are a group of serious illnesses that affect the mind. They make it hard for someone to think clearly, make good judgments, respond emotionally, communicate effectively, understand reality, and behave appropriately

Schizofrenie: wat het is en hoe het te behandelen?

By Cristiano Antonino On September 30, 2022

Schizofrenie is een psychiatrische ziekte die mensen in hun jeugd treft, met een beperkte prevalentie en incidentie, maar met grote chronische gevolgen voor patiënten als ze niet goed worden behandeld

Het is een invaliderende psychische stoornis die voortdurende behandeling vereist.

Hoe schizofrenie zich manifesteert: symptomen

Schizofrenie leidt ertoe dat patiënten dagelijks minder goed kunnen functioneren als gevolg van de belangrijkste kenmerkende elementen en symptomen, op verschillende manieren gecombineerd van persoon tot persoon, die

cognitieve stoornissen (tekorten in belangrijke functies zoals aandacht, bepaalde onderdelen van het geheugen, het vermogen om te plannen, plannen en nuttig aan te passen aan 'feedback' uit de omgeving);
wanen (aanhoudende overtuigingen of ideeën die niet overeenkomen met de werkelijkheid en niet worden 'bekritiseerd' door de patiënt, dwz ze zijn niet te onderscheiden van werkelijke gevolgtrekkingen)
desorganisatie van denken en gedrag;
hallucinaties (valse zintuiglijke waarnemingen, meestal auditief, bij afwezigheid van een externe stimulus, zogenaamde 'stemmen' die niet bestaan maar als echt worden waargenomen, maar ook geluiden die de patiënt hoort bij afwezigheid van een stimulus)
apathie (geen interesse in iets);
anhedonie (verlies van plezier en interesse in gewoonlijk bevredigende activiteiten);
avolitie, wat overeenkomt met het gebrek aan motivatie of het vermogen om gemeenschappelijke activiteiten in het dagelijks leven af te ronden.

Verlies van dagelijks functioneren

Het verlies van dagelijks functioneren kan zodanig zijn dat deze ziekte, hoewel zeldzaam, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie tot de top 20 van menselijke ziekten behoort die de meeste 'jaren in invaliditeit' veroorzaken.

Als we het hebben over verlies van dagelijks functioneren, hebben we het over de gebruikelijke vaardigheden die dagelijks worden uitgevoerd in overeenstemming met de leeftijd en de levenscontext van de persoon.

We kunnen daarom een vermindering of verlies van het vermogen om te studeren of te werken waarnemen, en in de meest ernstige gevallen ook een moeilijkheid om voor zichzelf te zorgen in eenvoudige dagelijkse handelingen zoals de zorg voor iemands persoon, iemands huis, en het hebben van adequate en doelgerichte ritmes en levensstijlen.

Ook op hetzelfde gebied hebben we verslechtering of volledig verlies van sociale relaties, als gevolg van voortschrijdend isolement, verlies van vriendschappen en relaties in het algemeen.

Ernst van schizofreniesymptomen

De ernst van de symptomen is variabel en veel hangt af van de tijdigheid van de behandeling, die moet worden geïntegreerd

medicamenteuze therapie om de opflakkering van de zogenaamde 'positieve' symptomen, die duidelijker zijn, zoals wanen, hallucinaties, desorganisatie, te verbeteren en te voorkomen;
revalidatietherapie om te werken aan het herstel van het dagelijks functioneren door middel van gedragsprogramma's door verbetering van neurocognitieve functies (zoals kortetermijngeheugen, aandacht, planning en abstractievermogen) en sociaal-cognitieve functies (dwz het vermogen om volledig competent te zijn in complexe menselijke sociale interactie).

Deze functies verslechteren op een subtielere manier door de ziekte, vooral in de eerste jaren na het ontstaan, en zijn op een meer significante manier gecorreleerd met een verlies van dagelijks functioneren, maar ook met een verminderde respons op gedragsrevalidatieprogramma's. ze moeten worden aangepakt in het ontwerp van de interventie.

De oorzaken van schizofrenie

Experts zijn het eens over de complexiteit van oorzaken.

De interactie van verschillende factoren, op verschillende manieren gecombineerd en met verschillende relatieve gewichten, beïnvloedt het risico op individueel niveau: deze omvatten genetische en biologische en omgevingsrisicofactoren die een 'epigenetisch' effect hebben, zoals bepaalde perinatale problemen of later middelengebruik tijdens de adolescentie (met name cannabis), en de aanwezigheid van stressvolle levensgebeurtenissen en situaties zoals migratie, behoren tot een sociale minderheidsgroep, verstedelijking en andere.

Deze laatste factoren worden 'epigenetisch' genoemd omdat ze de expressie van genetisch risico moduleren en samen daarmee de disfuncties bepalen die ten grondslag liggen aan psychopathologische verschijnselen en cognitieve stoornissen.

Het is belangrijk om te specificeren dat bekendheid met de aandoening slechts een relatief deel van het risico verklaart en dat veel gevallen worden gedefinieerd als 'sporadisch', dwz zonder enig aangetast lid in de familie van herkomst, gevallen waarin epigenetische componenten inwerken op genetische risicoconfiguraties die waarschijnlijk wijdverbreid onder de algemene bevolking.

Wanneer de specialist raadplegen?

Geen van de bovenstaande symptomen is op zich diagnostisch voor deze ziekte, maar de gelijktijdige aanwezigheid van meerdere ervan in de jeugd (meestal late adolescentie) gedurende een voldoende lange periode suggereert een mogelijkheid en daarom van de noodzaak van specialistisch onderzoek voor vroege interventie, wat essentieel is voor het verbeteren van de prognose.

Behandeling

De behandeling van de ziekte is de afgelopen jaren aanzienlijk verbeterd en daarmee ook de kwaliteit van leven van de patiënt.

Tegenwoordig is het mogelijk om de acute psychopathologische aandoeningen van de ziekte farmacologisch te behandelen en die soms ziekenhuisopname vereisen, terwijl tegelijkertijd de neiging tot chroniciteit en de verergering van de meest opvallende symptomen van de acute aandoeningen, de 'positieve symptomen', wordt verminderd, op voorwaarde dat er constante therapie wordt gegeven.

Drugs therapie

Medicamenteuze therapie alleen is meestal niet voldoende om optimale functionele resultaten te bereiken.

Vroegtijdige en geïntegreerde interventie is essentieel om de evolutie van de ziekte te vertragen en de symptomen in te dammen.

Vandaag de dag kunnen hoge niveaus van 'herstel' worden bereikt en wordt in 40% van de gevallen een goed resultaat geraamd, in tegenstelling tot in het verleden.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Mits in een vroeg stadium gelijktijdig geïntegreerde en gepersonaliseerde behandelingen worden uitgevoerd.

Farmacologische behandelingen zijn noodzakelijk en vandaag kunnen we rekenen op talrijke moleculen die ook de symptomatologie aanzienlijk verbeteren en de situatie stabiliseren, met name die van de 'positieve symptomen', zoals wanen, hallucinaties, desorganisatie van denken en gedrag worden gedefinieerd.

Geïndividualiseerde revalidatie-interventies

Zelfs de beste farmacologische behandelingen zijn echter niet in staat om op een klinisch relevante manier de zogenaamde 'negatieve' symptomen (dwz apathie, anhedonie, avolitie, sociale terugtrekking), noch het verval van cognitieve functies te wijzigen, beide psychopathologische dimensies sterk gecorreleerd met dagelijkse storingen.

Om deze reden moet medicamenteuze therapie worden aangevuld met op maat gemaakte 'state of the art' revalidatie-interventies, die niet alleen 'stroomafwaarts' inwerken op gedrag, eenvoudigweg hervormen op een manier die nuttig is in het dagelijks leven, maar ook aan het werk gaan in de basis van disfunctie, het verbeteren van de cognitieve prestaties die nodig zijn voor goed functioneren in de wereld.

Tegenwoordig biedt de internationale wetenschappelijke gemeenschap duidelijke aanwijzingen voor neurocognitieve en sociocognitieve revalidatie-interventies, gecombineerd met cognitief-gedragsmatige en psychosociale revalidatie, die bij de meeste patiënten tot goede resultaten kunnen leiden, in combinatie met farmacologische behandelingen.

Schizofrenie, het advies

Het is belangrijk om de eerste tekenen van mentale nood door contact op te nemen met de huisarts, die een gespecialiseerd centrum kan aanbevelen waar, als de diagnose wordt bevestigd, de patiënt kan worden gevolgd door een team van deskundige psychiaters, psychologen en revalidatietechnici die zich toeleggen op de behandeling van psychotische stoornissen en schizofrenie.

Hoe eerder actie wordt ondernomen, hoe minder schade de pathologie aan het individu kan toebrengen.

Helaas bestaan er in de samenleving nog steeds sterke vooroordelen over geestesziekten en dit zorgt ervoor dat patiënten worden gestigmatiseerd en zich daardoor gestigmatiseerd voelen en bijgevolg de toegang tot behandeling vertragen.

Met de kennis die we vandaag hebben en de intense en constante onderzoeksactiviteit op dit gebied, is de wetenschappelijke gemeenschap het er unaniem over eens dat hoe eerder actie wordt ondernomen en met de meest geavanceerde programma's, hoe groter en beter de kansen op genezing en terugkeer naar pre-morbide functioneren.