Symptomen, diagnose en behandeling van cystopyelitis

By Cristiano Antonino On 25-2023-XNUMX

Cystopyelitis is een ontsteking, meestal veroorzaakt door bacteriën, die de blaas en het nierbekken aantast. De ziekteverwekkers die verantwoordelijk zijn voor de infectie kunnen een van de twee structuren vóór de andere koloniseren of beide tegelijkertijd beïnvloeden

Symptomen van cystopyelitis kunnen verschillen

Mensen die aan deze ontsteking lijden, hebben vaak pijn en een branderig gevoel tijdens het plassen.

Bovendien zijn een van de meest voorkomende symptomen een gevoel van gewicht in de onderbuik en de uitscheiding van urine die pus bevat.

Wanneer de ziekte het nierbekken aantast, kunnen symptomen zijn koorts, heftige veranderingen in lichaamstemperatuur, overmatig zweten, koude rillingen en pijn in de onderrug.

Behandeling voor cystopyelitis kan anders zijn en komt vaak voor bij andere urineweginfecties

Gewoonlijk wordt cystopyelitis op dezelfde manier behandeld als cystitis.

Er worden medicijnen gebruikt, die worden gekozen op basis van het resultaat van de bacteriële urinecultuur en bloedonderzoek.

Cystopelitis is een aandoening die vrouwen vaak treft, vooral tijdens de zwangerschap, maar kan ook voorkomen bij immuungecompromitteerde personen, die urinewegobstructies hebben, aan diabetes lijden of frequente geslachtsgemeenschap hebben.

Wat is cystopyelitis?

De term cystopyelitis is afgeleid van het Grieks en duidt op een ontsteking van het nierbekken.

De symptomen van cystopyelitis variëren, afhankelijk van het getroffen gebied van de urinewegen en de mate van ontsteking.

De ziekte wordt veroorzaakt door ziekteverwekkende organismen die zich via de urineleider omhoog naar de blaas en uiteindelijk naar het nierbekken verspreiden.

De etiologische agentia van cystopyelitis kunnen divers zijn.

Zeker, onder hen zijn degenen die typisch verantwoordelijk zijn voor andere ontstekingen van de urinewegen.

Tot de meest voorkomende behoren bacteriën zoals Escherichia coli en andere vormen van gramnegatieve bacteriën.

Infectie door deze micro-organismen kan een ontstekingsreactie in de urinewegen veroorzaken.

Als deze infectie de nier bereikt, kan dit cystopyelonefritis worden genoemd.

Symptomen

De symptomen van cystopyelitis zijn verschillend, afhankelijk van het stadium van de ziekte.

Symptomen verschijnen meestal snel en kunnen net zo snel verergeren, waarbij ze de onderrug aantasten met pijn die de liesstreek kan bereiken.

De symptomen treffen vooral de onderbuik en het lumbale deel van de rug.

Bovendien zijn de meest voorkomende symptomen aandrang om te plassen, het gevoel van onvolledige lediging van de blaas, de perceptie van een gewicht in de onderbuik, uitstralende pijn in de liesstreek en pollakiurie, dwz een toename van het aantal urinelozingen gedurende de hele dag. dag.

Een typisch systemisch symptoom van cystopielitis kan koorts zijn, resulterend in een stijging van de lichaamstemperatuur, zelfs abrupt.

Met koorts, koude rillingen, overmatig zweten, urineproductie van pus, brakenmisselijkheid en asthenie kunnen optreden.

Samenvattend zijn de meest voorkomende symptomen:

Pijn in de buik, onderbuik, lies, rug (vooral in de lendenstreek)
Rillingen
Koliek
Fever
Purie
Zweten
Troebele, stinkende urine met de aanwezigheid van sporen van bloed
Braken
Misselijkheid
Dysurie
Pollakisurie
Strangurie

Cystopyelitis is een vrij veel voorkomend probleem

In het bijzonder treft deze aandoening vaak vrouwen tijdens de zwangerschap.

In feite kunnen de hierboven beschreven symptomen in deze periode optreden.

In het laatste trimester, met name door de druk die de foetus uitoefent op de urinewegen, neemt de kans op urinestagnatie toe, wat het risico op het ontwikkelen van infecties vergroot.

De oorzaken van cystopilegie zijn divers en een van de meest voorkomende is zeker de invasie van bacteriën na tests of invasieve procedures.

Symptomen van bacteriële ontsteking en problemen met de urinewegen komen vaak voor na cystoscopieën of katheterisaties.

Bepaalde ziekten kunnen patiënten vatbaar maken voor de ontwikkeling van bacteriële ontstekingen, zoals diabetes.

Immuungecompromitteerde personen hebben, als gevolg van het innemen van medicijnen of door specifieke ziekten, ook een zwakker immuunsysteem en hebben moeite om met ziekteverwekkers om te gaan.

Bij mannen kan cystopaelitis worden bevorderd door de gelijktijdige aanwezigheid van ziekten die de prostaat aantasten, zoals prostatitis of prostaathypertrofie.

Zeker, de belangrijkste oorzaak van cystopielitis is de stagnatie van urine in de blaas, wat urinaire reflux kan veroorzaken.

Dit creëert ideale omstandigheden voor bacteriële proliferatie en de ontwikkeling van ontstekingen.

Diagnose

Het diagnosticeren van cystopyelitis is, net als bij andere ontstekingen van de urinewegen, belangrijk om te bepalen met welke behandeling verder moet worden gegaan.

Deze ziekten kunnen, als ze niet op tijd worden herkend en behandeld, leiden tot min of meer ernstige complicaties die het behandelingsproces nog moeilijker kunnen maken.

Zeker, voor de diagnose cystopyelitis is het noodzakelijk om naar de huisarts te gaan.

Na een nauwkeurige medische geschiedenis kan de professional een bezoek aan een specialist aanbevelen of tests voorschrijven die moeten worden uitgevoerd om de diagnose te bevestigen.

Met de anamnese is het mogelijk om een eerste beeld te krijgen van de gezondheidstoestand van de patiënt, door middel van een kort interview en door het uitvoeren van een objectieve test.

De anamnese maakt het mogelijk om de medische geschiedenis van de patiënt te reconstrueren en belangrijke informatie voor de diagnose te verkrijgen.

Deze omvatten: wat de symptomen zijn en wanneer ze verschenen, op welk tijdstip van de dag ze met grotere intensiteit optreden, of ze verband houden met een handeling die de patiënt uitvoert, of er sprake is van een pathologie (zoals diabetes) en wat de levensstijl van de patiënt is .

Met deze informatie kan de arts enkele diagnostische hypothesen formuleren.

Na dit eerste onderzoek kan een bezoek aan een specialist of verder onderzoek raadzaam zijn.

Deze omvatten een urinetest

Door de urine te analyseren is het mogelijk om de aanwezigheid van verschillende componenten op te sporen zoals witte bloedcellennitriet, hemoglobine en leukocytenesterase die kunnen wijzen op een aanhoudend infectieus proces.

Om de oorzaken van cystopilegie te onderzoeken en de diagnose met zekerheid vast te stellen, is vaak een microbiologisch urineonderzoek nodig.

Via laatstgenoemde, ook wel urinekweek genoemd, kan direct de aanwezigheid van de voor de infectie verantwoordelijke bacterie worden opgespoord.

Behandelingen

Behandelingen voor cystopyelitis kunnen verschillen, afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de ontsteking.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

De remedies voor deze aandoening zijn echter voornamelijk farmacologisch; alternatieve geneeswijzen zijn niet effectief en er is geen indicatie voor een operatie.

Medicijnen voor de behandeling van cystopyelitis kunnen per medicijnklasse of dosering verschillen en omvatten:

antibiotica
pijnstillende medicijnen
krampstillende middelen

Bovendien kunnen bepaalde gedragingen van de patiënt helpen om het probleem sneller op te lossen, zoals het nuttigen van een gepaste hoeveelheid water of het niet eten van te zout voedsel.

Hoe cystopalitis te voorkomen

Hoewel er effectieve therapieën zijn om urineweginfecties te behandelen, zijn er ook strategieën om het optreden ervan te voorkomen.

Deze omvatten:

Seksuele activiteit reguleren: deze factor kan verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van urineweginfecties. Zeer frequente en/of onbeschermde geslachtsgemeenschap met meerdere partners kan het risico verhogen.
Hydratatie: dit is essentieel om cystopelitis en andere urineweginfecties te voorkomen. Het drinken van veel water bevordert de eliminatie van deze bacteriën via de urine, evenals het bereiken van een zekere mate van darmmobiliteit die de evacuatie constanter kan maken en de proliferatie van bacteriën kan voorkomen. Het is essentieel dat water voornamelijk uit de maaltijden wordt gehaald. In feite kan een overmatige inname van water tijdens de lunch of het avondeten de maagsappen verdunnen, waardoor het verteringsproces wordt vertraagd.
Het verlagen van de pH van urine kan belangrijk zijn, omdat dit voorkomt dat bacteriën zich aan de wanden van de urinewegen hechten. Om dit te doen, is het noodzakelijk om iemands dieet te veranderen. Een dieet rijk aan groenten en fruit kan hierbij helpen.

Naast het nuttigen van minimaal 1.5 tot 2 liter water per dag, is het nodig om te variëren met groenten, granen en fruit, met aandacht voor seizoensinvloeden.

Dit laatste is belangrijk, niet alleen voor de gezondheid, maar ook om economische en ecologische redenen.

Daarnaast is de consumptie van knoflook, uien en kruiden, evenals magere verse kazen en rauwe extra vergine olijfolie aan te raden.

Ten slotte moet de consumptie van rood vlees en zout worden gematigd.

Vermijd voedingsmiddelen en dranken zoals: alcohol, koffie, worstjes, ingemaakte producten, specerijen, thee, gekruide voedingsmiddelen, suikerhoudende dranken en vette specerijen, zoals mayonaise, ketchup, mosterd, boter, reuzel, margarine en gefrituurd voedsel.