Voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene: overzicht van het neonatale natte-longsyndroom

By Cristiano Antonino Laatst bijgewerkt Juni 4, 2022

Voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene (ook wel 'voorbijgaande neonatale tachypneu' of 'neonataal natte-longsyndroom' genoemd) is een ademhalingsstoornis van de pasgeborene die wordt veroorzaakt door een vertraagde reabsorptie van foetaal longvocht dat kan leiden tot voorbijgaande ademnood en, in ernstige gevallen, de dood van de pasgeborene als gevolg van ademhalingsfalen

De incidentie van voorbijgaande tachypneu bij de pasgeborene is ongeveer 1%

Voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene wordt veroorzaakt door een vertraging in de reabsorptie van foetaal longvocht.

Pathofysiologie van voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene (neonataal natte-longsyndroom)

De vertraging in de heropname van longvocht wordt mede bepaald door de onvolgroeidheid van de Na (natrium) kanalen in de longepitheelcellen: deze kanalen zijn verantwoordelijk voor de opname van Na (en dus water) uit de longblaasjes en – als ze onvolgroeid zijn – mogelijk niet in staat om deze taak uit te voeren en resulteren in een slechte reabsorptie van de foetale longvloeistof.

KINDERGEZONDHEID: LEES MEER OVER MEDICHILD DOOR EEN BEZOEK AAN DE STAND OP EMERGENCY EXPO

Risicofactoren voor voorbijgaande tachypneu bij pasgeborenen zijn:

voortijdige geboorte
zwangerschapsduur van 28 weken of minder;
laag geboortegewicht (minder dan 1500 gram, oftewel 1.5 kg)
mannelijk geslacht;
pasgeborenen met ademhalingsdepressie en vertraagde klaring van foetale longvloeistof;
lage groeiparameters bij pasgeborenen (lengte, gewicht en hoofdomtrek);
lage Apgar-index;
macrosomie;
bronchiale astma;
diabetische vader;
diabetische moeder;
moeder standaard ondervoed
moeder met meerlingzwangerschappen;
moeder die alcohol misbruikt en/of drugs gebruikt;
aanhoudende pulmonale hypertensie;
voldragen baby's geleverd door een electieve keizersnede zonder bevalling;
te vroeg geboren broers en zussen en/of met voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene en/of met hartafwijkingen.

De symptomen en tekenen van voorbijgaande tachypneu van de pasgeborene zijn:

tachypneu (snel ademen);
cyanose (blauwachtige huidskleur);
dyspneu (moeite met ademhalen);
grommend;
vergroting van de neusvinnen (verwijding van de neusgaten);
intracostale en subcostale intrekkingen;
luidruchtige ademhaling.

Diagnose

De diagnose van voorbijgaande tachypneu bij de pasgeborene wordt vermoed bij objectief onderzoek als er tekenen zijn van: ademhalingsproblemen kort na de geboorte.

De diagnose van zekerheid wordt bereikt door een thoraxfoto, die overgeëxpandeerde longen toont met versterking van het perilymfepatroon, een behaard uiterlijk van de hartranden, een duidelijke longperiferie en vocht in de longschaar.

CBC, bloedkweken en hemogasanalyse (die hypoxemie aantonen) kunnen ook worden uitgevoerd.

Differentiële diagnose

De differentiële diagnose ontstaat in verband met andere aandoeningen die leiden tot neonatale ademnood, zoals het meconiumaspiratiesyndroom.

Dit laatste komt echter meestal voor bij een bevalling na de bevalling (draagtijd van meer dan 40 weken), terwijl, zoals we hebben gezien, voorbijgaande tachypneu bij de pasgeborene vooral optreedt bij een vroeggeboorte .

De differentiële diagnose doet zich ook voor met betrekking tot pneumonie, neonatale respiratoire distress syndroom en sepsis.

De behandeling van voorbijgaande neonatale tachypneu bestaat voornamelijk uit zuurstoftherapie (toediening van zuurstof) met een brancard, waarbij de baby nauwlettend wordt geobserveerd.

In zeldzame gevallen hebben zeer premature baby's en/of kinderen met neurologische depressie bij de geboorte of andere ademhalingsproblemen (bijv. congenitale malformatie van de luchtwegen respiratoir distress syndroom) continue positievedrukbeademing nodig.

Alleen in de meest ernstige gevallen mag de baby worden geïntubeerd en moet mechanische beademing worden uitgevoerd.

Als de eerste resultaten onbepaald zijn of als er tekenen zijn die wijzen op een bacteriële infectie, worden antibiotica (bijv. ampicilline en gentamicine) aan de zuigeling toegediend in afwachting van de kweekresultaten van het laboratorium.

Duur

In de meeste gevallen, als de medische interventie snel was en de baby goed reageerde op de O2-therapie, normaliseert de ademhalingssituatie zich enkele dagen na de geboorte (meestal 2 – 4 dagen) zonder enige gevolgen.

De prognose van voorbijgaande tachypneu bij de pasgeborene is over het algemeen goed

Factoren die de ernst kunnen verhogen en de prognose kunnen verslechteren zijn:

zeer vroeggeboorte
zwangerschapsduur minder dan 28 weken;
laag geboortegewicht (minder dan 1500 gram, oftewel 1.5 kg);
ontijdig ingrijpen door medisch personeel;
lage Apgar-index;
ademhalingsnoodsyndroom;
sepsis;
longontsteking;
schade aan het zenuwstelsel;
endocraniële complicaties gerelateerd aan hypoxemie, hypercapnie, hypotensie, bloeddrukschommelingen en lage cerebrale perfusie;
endocraniële bloeding;
aanwezigheid van andere aangeboren of verworven longziekten, bijv.:
luchtweg misvormingen,
aanhoudende pulmonale hypertensie,
pulmonale agenese,
meconiumaspiratiesyndroom,
pulmonale hypoplasie,
pulmonale aplasie,
broncho-pulmonale dysplasie,
hypertensieve pneumothorax;
aanwezigheid van andere aangeboren systemische ziekten (bijv. hartafwijkingen, meestal een doorlatende ductus Botallo).