Vulvodynie: wat zijn de symptomen en hoe te behandelen?

By Cristiano Antonino On September 19, 2022

Vulvodynie is een aandoening die wordt ervaren als ongemak, vaak beschreven als een pijnlijk en branderig gevoel in het vulvaire gebied ondanks de afwezigheid van zichtbare klinische laesies

Als deze aandoening zich niet uitstrekt tot de gehele vulva maar alleen tot de vestibule (het gebied tussen de vaginale introïtus en het binnenste deel van de kleine schaamlippen) spreekt men van vestibulodynie; men spreekt van clitoridodynie wanneer de pijn zich concentreert op de clitoris.

De term vestibulitis, die synoniem is met vestibulodynie, moet worden vermeden omdat het achtervoegsel -ite een infectieuze inflammatoire aandoening aangeeft, die afwezig is bij vulvodynie.

Negentig procent van de vulvodynieën is terecht vestibulodynie

De pijn kan spontaan zijn of worden uitgelokt door contact (geslachtsgemeenschap, strakke kleding, tampons, enz.) of door onbeduidende bewegingen zoals zitten of de benen kruisen.

Heel vaak is het continu aanwezig en vergezelt het de vrouw gedurende de dag.

Vulvodynia treft van adolescentie tot menopauze.

Vulvodynie: wat zijn de oorzaken?

De aandoening kan vele, vaak op elkaar inwerkende oorzaken hebben, wat bijdraagt aan het verergeren van de symptomen.

Patiënten melden het begin van de aandoening na herhaalde candida-infecties of na fysiek trauma (episiotomie, biopsie, elektrocauterisatie); soms na ongewenste, pijnlijke geslachtsgemeenschap zonder smering, of na psychologisch trauma.

Gedragsstijlen zoals te strakke broeken en ondergoed; microtraumatiserende sportactiviteiten (fietsen, hometrainers, spinning, paardrijden), overmatig gebruik van intieme reinigingsmiddelen; Het gaat ook om chemicaliën in plaatselijke medicijnen die ter plaatse worden ingesmeerd, vaak voorgeschreven om verbranding tegen te gaan (bijv. cortisone, verzachtende crèmes of vaginale glijmiddelen).

Bij deze situatie zijn verschillende systemen betrokken en belast: het immuunsysteem, het spierstelsel, het vaatstelsel en het zenuwstelsel.

Het mechanisme dat het vaakst wordt ingezet bij chronische pijn/verbranding is de overactiviteit van mestcellen, immuunafweercellen die betrokken zijn bij allergische reacties en acute ontstekingen.

Overmatige stimulatie van deze cellen veroorzaakt een abnormale immuunrespons met productie van ontstekingsstoffen die verantwoordelijk zijn voor erytheem en irritatie.

Deze mestcellen zijn ook verantwoordelijk voor de activering van de zenuwgroeifactor (NGF), die de proliferatie bevordert van de uiteinden die verantwoordelijk zijn voor pijnperceptie.

Dit resulteert in hyperalgesie, dwz een versterkte en/of overdreven langdurige pijnreactie op een overigens bescheiden pijnprikkel.

Vulvaire pijn bevordert ook een defensieve reactie van het onderdeel, een reactie die een permanente spierspasme (bekkenbodemhypertonie) veroorzaakt, die op zijn beurt pijn veroorzaakt; er ontstaat zo een vicieuze cirkel.

Deze hypertonie kan worden voorafgegaan door vulvodynie (zoals in gevallen van vaginisme) of kan worden veroorzaakt door dyspareunie die verband houdt met de aandoening.

Symptomen van vulvodynie

Dit zijn de kenmerkende symptomen van vulvodynie

vulvaire pijn en brandend spontaan of als gevolg van contact met kleding; de aandoening wordt voornamelijk gerapporteerd in het vestibulaire gebied, maar kan zich uitstrekken tot het hele gebied, met gevolgen voor de anus en de urethra, met een gevoel van suprapubisch gewicht en vermoeidheid en een branderig gevoel bij het urineren;
gevoelloosheid en zwelling;
hevige pijn bij het aanraken en pogen vaginale penetratie;
dyspareunie (vaginale pijn tijdens geslachtsgemeenschap);
voortdurend gevoel van onbehagen, angst en depressie.

Bovendien lijdt de patiënt aan vulvodynie

voelt aan als naaldprikken; voelt steken of elektrische schokken op het schaambeen, de vulva of het perianale gebied;
heeft de typische symptomen van een infectie (vaginitis of blaasontsteking), maar het uitstrijkje en de urinekweek zijn negatief;
broeken en slips veroorzaken irritatie waardoor zitten of lopen soms verhinderd wordt;
voelt een schurend gevoel bij de ingang van de vagina;
moeite met urineren en urineverbranding;
deze symptomen duren meer dan drie maanden.

Diagnose van vulvodynie

De symptomatologie waarmee vulvodynie zich presenteert, die naar voren komt uit een zorgvuldige geschiedenis van de patiënt, zal van grote hulp zijn bij het begeleiden van de diagnose.

Objectief onderzoek wijst niet op een afwijking van het onderdeel; soms wordt een roodheid waargenomen die beperkt is tot het vestibulaire gebied, maar niet wordt ondersteund door enig ander specifiek teken van bacteriële, schimmel- of virale ontsteking.

Daarom is de diagnose vulvodynie zeer waarschijnlijk bij afwezigheid van een specifieke oorzaak die, zoals een infectie of andere pathologie, gepaard gaat met zichtbare tekenen in het vulvaire gebied (bijv. snijwonden of laesies).

Een zeer belangrijk, maar niet altijd aanwezig, semiologisch teken is verhoogde gevoeligheid voor druk op de vulva en positiviteit voor de Q-tip-test of swab-test.

Deze test bestaat uit het met een wattenstaafje lichte druk uitoefenen op specifieke punten van het vestibulaire gebied die bij de vrouw die aan vulvodynie lijdt, een intense en acute pijn veroorzaakt.

Therapie voor vulvodynie: hoe wordt het behandeld?

Vulvodynie is een complex syndroom, vaak niet gediagnosticeerd omdat er weinig of geen klinisch bewijs is.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Het herkennen van het syndroom en het uitleggen aan de vrouw van de redenen voor haar aandoening is al een belangrijke eerste stap.

Bewustwording maakt het mogelijk om rustiger om te gaan met de verschillende therapeutische hulpmiddelen voor de aandoening, die wordt gekenmerkt door ups en downs.

De relatie met een arts die het probleem in al zijn aspecten kent, is bepalend voor de oplossing van de ziekte: aangezien de oorzaken gevarieerd en divers zijn, moet de therapie niet alleen op maat worden gemaakt, maar ook worden aangepast en gewijzigd in overeenstemming met de symptomatologie.

De behandeling van vulvodynie omvat daarom verschillende benaderingen, allemaal gericht op het verminderen van de frequentie en intensiteit van de pijnlijke sensaties.

De meest effectieve medicamenteuze therapieën zijn cyclische antidepressiva en anticonvulsiva die, in kleine doses, chronische pijncircuits en abnormale zenuwgevoeligheid onderbreken door de niveaus van neurotransmitters (chemicaliën die impulsen van de ene zenuw naar de andere sturen) te veranderen.

Actuele anesthetische crèmes (bijvoorbeeld lidocaïne) kunnen direct op de vestibulaire plaats worden aangebracht voor voorbijgaande pijnverlichting, vooral vóór geslachtsgemeenschap.

Crèmes die de activiteit van mestcellen remmen (bijv. adelmidrol en natriumcromoglycaat) worden ook gebruikt.

Als de bekkenbodemspieren erg aangespannen zijn door pijn, kan fysiotherapie nuttig zijn.

Aanbevolen is elektromyografische biofeedback van de bekkenspieren, een zelfontspanningstechniek die leert hoe spiercontracties en de pijn die ze veroorzaken te beheersen.

Elk fysiotherapieprogramma wordt op maat gemaakt op basis van de resultaten van de eerste beoordeling van de patiënt.

Begeleiding van een fysiotherapeut is daarom aan te raden.

TENS (TransCutaneous Electrical Nerve Stimulation) wordt ook gebruikt. Deze techniek bestaat uit het aanbrengen van elektroden op het getroffen gebied die laagfrequente elektrische impulsen uitzenden die de zenuwafferenten die betrokken zijn bij pijnoverdracht kunnen remmen.

Lage frequenties worden ook gebruikt om de productie te stimuleren van neuropeptiden en andere chemische mediatoren, zoals endorfines en opiaten, stof P, die betrokken zijn bij pijnperceptie en -overdracht.

Zelfmassage-oefeningen, zowel intern als extern, die worden uitgevoerd door druk uit te oefenen op pijnpunten, zijn ook nuttig.

Fysiotherapie, indien regelmatig uitgevoerd, biedt in 80% van de gevallen verlichting.

Zeer recent zijn veelbelovende resultaten bereikt met de therapieën die voornamelijk worden gebruikt om vaginale atrofie te bestrijden (ospemifeen en fractionele CO2-LASER).

Door effectieve vasculaire irrigatie van het submucosale stroma bevorderen deze schoolhoofden de normale re-epithelialisatie van de vulvaire slijmvliezen en een toename van elastische en collageenvezels die voorkomen dat irriterende stimuli de rijke vestibulaire en vulvaire innervatie bereiken die geïrriteerd en hyperalgetisch is.

Naast medische en farmacologische remedies, moet een levensstijl en gedragsbenadering worden gevolgd om irriterende stimuli te minimaliseren.

Dit zijn de voorzorgsmaatregelen

draag wit katoenen ondergoed en comfortabele, loszittende broeken.
Draag 's nachts geen ondergoed.
Vermijd veelvuldig wassen. Voor het vestibulaire gebied is water voldoende.
Vermijd vaginale toepassingen van spray deodorants, parfums, vaginale douches, ontharingscrèmes.
Gebruik geschikte intieme reinigingsmiddelen: mild en ongeparfumeerd.
Vervang interne tampons door externe, bij voorkeur katoen, wasbaar en herbruikbaar.
Gebruik smeermiddelen die door uw arts zijn aanbevolen om de geslachtsgemeenschap comfortabeler te maken. Eenvoudige plantaardige olie kan ook worden gebruikt.
Vermijd fysieke oefeningen waarbij wrijven en wrijving op de vulvaire regio voorkomen (bijv. fietsen, fietsen of spinnen).