Wat is anorexia nervosa? Symptomen en behandeling van deze voedingsstoornis

Anorexia nervosa werd opgenomen in de DSM 5 (2013) in de bredere diagnostische categorie genaamd Voeding en eetstoornissen

Het belangrijkste kenmerk van deze aandoening is de afwijzing van voedsel.

De term anorexia (letterlijk gebrek aan eetlust) is niet correct om een ​​aandoening te beschrijven waarbij de eetlust in de meeste gevallen behouden blijft.

Wat iemand met anorexia kenmerkt, is eerder de angst om aan te komen en de noodzaak om het eten onder controle te houden om dun te worden.

Bij personen met symptomen van anorexia nervosa wordt het gevoel van eigenwaarde sterk beïnvloed door fysieke fitheid en lichaamsgewicht.

Gewichtsverlies wordt gezien als een buitengewone prestatie en een teken van strikte zelfdiscipline, terwijl gewichtstoename wordt ervaren als een onaanvaardbaar verlies van controle.

Anorexia nervosa, de symptomen

Een persoon is anorexia als hij de volgende kenmerken vertoont:

  • Beperking van de calorie-inname in relatie tot de behoefte. Dit leidt tot een significant laag lichaamsgewicht in relatie tot leeftijd, ontwikkeling en lichamelijke gezondheid.
  • Intense angst om aan te komen of dik te worden.
  • Overmatige invloed van gewicht of lichaamsvorm op het niveau van eigenwaarde.

Er worden ook twee soorten anorexia nervosa geïdentificeerd:

  • Beperkt type: in de afgelopen drie maanden heeft de persoon geen episodes van eetbuien of eliminatiegedrag vertoond. Dat wil zeggen, gewichtsverlies wordt voornamelijk bereikt door diëten, vasten en/of overmatige fysieke activiteit.
  • Type met eetbuien/eliminatiegedrag: in de afgelopen drie maanden heeft de persoon terugkerende episodes van eetbuien of eliminatiegedrag vertoond (bijv. braken, gebruik van laxeermiddelen, diuretica…).

In vergelijking met de vorige diagnostische classificatie is het criterium amenorroe in DSM 5 geëlimineerd. Dit is niet meer nodig om de diagnose anorexia te formuleren.

Om te voorkomen dat ze aankomen, vertonen degenen die lijden aan de symptomen van anorexia een reeks gedragingen die kenmerkend zijn voor de stoornis.

Bijvoorbeeld:

  • het volgen van een streng dieet
  • overmatig sporten
  • braken opwekken na het eten van zelfs kleine hoeveelheden voedsel

Incidentie en oorzaken van anorexia nervosa

De incidentie van anorexia nervosa lijkt sinds 1970 stabiel rond de 5-5.4 gevallen per 100,000 inwoners per jaar.

De piekincidentie ligt tussen de 15 en 19 jaar. Rond deze leeftijd krijgen jongeren te maken met seksualiteit en veranderingen in hun lichaam.

Het komt zelden voor in de prepuberale periode, hoewel in dergelijke situaties het klinische beeld ernstiger zou zijn.

De aandoening komt zelden voor bij vrouwen boven de 40.

De prevalentie van anorexia lijkt veel groter te zijn in geïndustrialiseerde landen, waar er een overvloed aan voedsel is en waar de waarde van dunheid wordt benadrukt.

Deze eetstoornis manifesteert zich voornamelijk bij het vrouwelijk geslacht.

De toegang tot anorexia nervosa is bijna altijd door de start van een dieet.

In ieder geval uit een bewuste poging om af te vallen om het ideaal van vrouwelijke schoonheid te bereiken waar de moderne samenleving zo om geroemd heeft.

De oorzaken van de eetstoornis zijn niet bekend, maar individuele risicofactoren kunnen worden geïdentificeerd:

  • Aandoeningen aanwezig bij gezinsleden (bijvoorbeeld de aanwezigheid van een eetstoornis bij een van de ouders of obsessieve en perfectionistische persoonlijkheidskenmerken).
  • Ervaringen voorafgaand aan het ontstaan ​​van psychopathologie (relatieproblemen met ouders, seksueel misbruik, ervaringen met spot vanwege gewicht of lichaamsvorm).
  • Individuele kenmerken zoals een laag zelfbeeld, perfectionisme, angststoornissen etc.

Verloop van de anorexiastoornis

De evolutie en uitkomsten van anorexia nervosa zijn extreem variabel.

In sommige gevallen wordt een episode van anorexia gevolgd door volledige remissie.

In andere worden fasen van remissie, met herstel van het lichaamsgewicht, afgewisseld met fasen van opflakkeringen.

Weer andere laten een chronische evolutie zien, met progressieve achteruitgang in de loop der jaren.

Ziekenhuisopname kan nodig zijn om het lichaamsgewicht te herstellen of elektrolytenonevenwichtigheden te corrigeren.

De langetermijnsterfte door anorexia nervosa is meer dan 10% onder degenen die in het ziekenhuis zijn opgenomen.

De dood komt meestal voor in verband met ondervoeding, elektrolytenonevenwichtigheden en zelfmoord.

Onderhoudsfactoren van anorexia nervosa

De belangrijkste specifieke onderhoudsfactor is de overschatting van het gewicht, de lichaamsvorm en hun controle.

Deze worden gebruikt als het belangrijkste systeem om zichzelf en iemands waarde te evalueren.

Het ijzerdieet is zowel een symptoom als een krachtige onderhoudsfactor voor de psychopathologische kern.

Een ijzerdieet veroorzaakt een ander symptoom, een laag gewicht, dat op zijn beurt het ondervoedingssyndroom veroorzaakt.

Naast het veroorzaken van fysieke schade, draagt ​​een laag gewicht bij tot zorgen over voeding, voedsel en het lichaam,

Dit houdt in feite het eetprobleem in stand.

Vaak is er naast het strikte dieet ook sprake van overmatige en dwangmatige lichaamsbeweging.

Dit houdt de zorgen over iemands lichaamsvorm en gewichtsbeheersing in stand.

Mensen met anorexia nervosa hechten te veel waarde aan uiterlijk en lichaamsgewicht.

Sommigen voelen zich dik in relatie tot de totaliteit van hun lichaam.

Anderen geven weliswaar toe dat ze mager zijn, maar ervaren bepaalde lichaamsdelen als 'te dik'.

Dit zijn meestal de buik, billen en dijen.

Ze kunnen de meest uiteenlopende technieken gebruiken om de lichaamsgrootte en het gewicht te beoordelen.

Bijvoorbeeld zichzelf constant wegen, zichzelf obsessief meten met een meetlint of waargenomen 'dikke' delen in de spiegel controleren.

Frequente carrosseriecontroles fungeren als onderhoudsfactoren.

In feite verhogen ze de bezorgdheid over de geringste waargenomen of geregistreerde veranderingen en moedigen ze een streng dieet aan.

Gevolgen van ondervoeding

Hoewel sommige mensen met anorexia zich realiseren dat ze zo mager zijn, ontkennen ze meestal de ernstige lichamelijke gevolgen van hun aandoening voor de gezondheid.

Veel tekenen en symptomen van anorexia houden verband met extreme ondervoeding.

Naast het uitblijven van de menstruatie (amenorroe) kunnen ze klagen

  • constipatie
  • pijn in de buik
  • intolerantie voor koude
  • lethargie of overmatige energie
  • duidelijke hypotensie
  • hypothermie
  • droogheid van de huid
  • lanugo (een fijn, zacht dons) op de romp
  • bradycardie

Bij degenen die zelfopgewekt braken beoefenen, kunnen ook erosies van het tandglazuur worden gevonden. Bovendien worden littekens of eelt op de rug van de handen aangetroffen.

Deze worden veroorzaakt door tegen de tandboog te wrijven in een poging braken op te wekken.

Een toestand van ondervoeding veroorzaakt ook emotionele en sociale veranderingen zoals:

  • Depressie
  • Angst
  • Prikkelbaarheid en woede
  • Stemmingswisselingen
  • Sociale isolatie

Cognitieve veranderingen zoals:

  • Verminderd vermogen tot abstract denken
  • Verminderd concentratievermogen

Anorexia nervosa, behandeling

De behandeling van anorexia dient idealiter poliklinisch plaats te vinden.

Dit is echter niet altijd mogelijk en is alleen geïndiceerd voor patiënten met bepaalde kenmerken:

  • BMI niet lager dan 15
  • afwezigheid van medische complicaties
  • echte motivatie om te veranderen
  • aanwezigheid van een gunstig gezinsklimaat

Anders kan gespecialiseerde ziekenhuisinterventie aangewezen zijn.

Psychotherapie voor anorexia nervosa

Alle bewezen effectieve behandelingen voor anorexia nervosa zijn psychologisch van aard.

Op dit moment toont onderzoek aan dat cognitieve gedragstherapie CBT-E de beste behandelingskeuze is voor eetstoornissen.

CBT-E (verbeterde cognitieve gedragstherapie) is ontwikkeld aan de Universiteit van Oxford door Christopher Fairburn.

Het is een specifieke vorm van cognitieve gedragstherapie gericht op de psychopathologie van eetstoornissen.

CBT-E heeft tot doel de specifieke psychopathologie van de eetstoornis en de processen die deze in stand houden aan te pakken.

Het past specifieke strategieën en hulpmiddelen toe die gericht zijn op het wijzigen van problematisch gedrag en het verminderen van de absolute behoefte aan dunheid.

De behandeling van anorexia nervosa bestaat uit 3 stappen:

  • Het doel van de eerste stap is om mensen te helpen tot de conclusie te komen om met hun eetprobleem om te gaan. Dat wil zeggen, om hen voor te bereiden op een actieve verandering.
  • Stap twee daarentegen heeft twee doelen: de persoon met anorexia helpen een laag gezond gewicht te bereiken (BMI tussen 19 en 20) en de psychopathologie (bv. lichaamsbeeldvorm) aanpakken. Ook binnen stap 2 wordt gewerkt aan het herkennen van problematische mentale toestanden om achterwaartse stappen te voorkomen. De duur van deze stap is afhankelijk van de hoeveelheid gewicht die moet worden teruggewonnen.
  • De laatste stap is bedoeld om zorgen over het einde van de behandeling weg te nemen en terugvalrisico's te voorkomen.

Farmacologische therapie van anorexia

Farmacologische studies zijn schaars en tonen geen gunstig effect van medicijnen op de aandoening aan.

De meest redelijke benadering is om geen medicijnen te gebruiken in de acute fase van gewichtsverlies.

Dit komt omdat depressieve en obsessief-compulsieve symptomen vaak verminderen met gewichtstoename.

Als de depressie echter aanhoudt na het bereiken van een voldoende lichaamsgewicht, kunnen antidepressiva nuttig zijn.

Af en toe kunnen anxiolytica, benzodiazepines, die vóór de maaltijd worden ingenomen, worden gebruikt: hun nut lijkt echter beperkt.

Het gebruik van antipsychotica is alleen voorbehouden aan de moeilijkste en moeilijkste patiënten.

Bibliografische verwijzingen

  • In Fairburn, CG (2008). Cognitieve gedragstherapie en eetstoornissen. New York: Guilford Pers. (trad. it. La terapia cognitivo comportamentale dei disturbi dell'alimentazione, Trento: Centro Studi Erickson, 2018).
  • Dalle Grave, R. (2013). Meerstaps cognitieve gedragstherapie voor eetstoornissen: theorie, praktijk en klinische casussen. New York: Jason Aronson (trad. it. La terapia cognitivo comportamentale multistep per i disturbi dell'alimentazione, Trento: Centro Studi Erickson, 2019).
  • Dalle Grave, R. (2016). Kom erachter dat ik de voedselvoorziening verstoor: een programma dat volledig gebaseerd is op de cognitieve comportamentale. Verona: positieve pers.

Lees ook

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Italiaanse kinderartsen: 72% van de gezinnen met kinderen tussen 0 en 2 jaar doet dat aan tafel met telefoon en tablet

Boulimia: hoe het te herkennen en hoe het te genezen

BMI: hoe de Body Mass Index te berekenen

Mindful eten: het belang van een bewust dieet

Hoe om te gaan met eetstoornissen

Eetstoornissen bij kinderen: is het de schuld van de familie?

Eetstoornissen: de correlatie tussen stress en obesitas

Voedsel en kinderen, pas op voor zelf-spenen. En kies voor kwaliteitsvoedsel: 'Het is een investering in de toekomst'

Obstructieve slaapapneu: wat het is en hoe het te behandelen?

Obesitas op middelbare leeftijd kan eerdere ziekte van Alzheimer beïnvloeden

Anorexia Nervosa: de risico's voor adolescenten

Kindergeneeskunde / ARFID: voedselselectiviteit of -vermijding bij kinderen

Gaslighting: wat is het en hoe herken je het?

Eco-angst: de effecten van klimaatverandering op de geestelijke gezondheid

Scheidingsangst: symptomen en behandeling

Gegeneraliseerde angststoornis en paniekaanvallen: diagnose en behandeling

bron

IPSICO

Andere klanten bestelden ook: