Encefalopatia bilirubiny (kernicterus): żółtaczka noworodków z naciekiem bilirubiny w mózgu

W medycynie encefalopatia bilirubinowa (zwana również „encefalopatią bilirubinową” lub „kernitterus” lub „kernicterus”) odnosi się do patologicznej żółtaczki noworodkowej z przejściem (przez barierę krew-mózg) i odkładaniem się wolnej bilirubiny w tkance mózgowej noworodka, szczególnie w jądrach podstawy i hipokampie

Bilirubina jest substancją naturalnie występującą w organizmie człowieka i wielu innych zwierząt, ale działa neurotoksycznie, gdy jej stężenie we krwi jest zbyt wysokie, co jest stanem znanym jako „hiperbilirubinemia”.

Oprócz typowych żółtawych przebarwień skóry i twardówki oka, hiperbilirubinemia może również powodować gromadzenie się bilirubiny w istocie szarej ośrodkowego układu nerwowego, co może prowadzić nawet do poważnych problemów neurologicznych, takich jak porażenie mózgowe, choreoatetoza i niepełnosprawność intelektualna i inne nieodwracalne uszkodzenia neurologiczne.

Niemowlęta są szczególnie podatne na uszkodzenia neurologiczne wywołane hiperbilirubinemią, ponieważ w pierwszych kilku dniach życia wciąż rozwijająca się wątroba jest poważnie obciążona rozpadem hemoglobiny płodowej, ponieważ jest ona zastępowana hemoglobiną dorosłych, a bariera krew-mózg nie jest tak silna. rozwinięty.

Nieznacznie podwyższone stężenie bilirubiny w surowicy jest powszechne u noworodków, a żółtaczka u noworodków nie jest rzadkością, ale poziom bilirubiny musi być ściśle monitorowany, jeśli zaczyna wzrastać, w takim przypadku wymagana jest bardziej agresywna terapia, zwykle fototerapia, ale czasami także transfuzja wymienna.

W zależności od poziomu narażenia, skutki wahają się od klinicznie niewykrywalnych do ciężkich uszkodzeń mózgu, a nawet śmierci.

Lekarze zajmujący się głównie kernicterus to pediatrzy

Termin „kernicterus” został ukuty w 1904 roku przez niemieckiego patologa Christiana Georga Schmorla (2 maja 1861 – 14 sierpnia 1932).

Kernicterus, objawy i oznaki

Objawy i oznaki obejmują ciężką żółtaczkę (żółtawe zabarwienie skóry i twardówki oka), powiększenie wątroby i śledziony oraz uszkodzenie mózgu, takie jak choreoatetoza porażenie mózgowe, niepełnosprawność intelektualna, letarg, hipotonia (np. niedowład oczu) i skurcze.

W zależności od rodzaju objawy mogą być różne i mniej lub bardziej nasilone.

Klasyfikacja

Encefalopatię bilirubiny można podzielić na trzy główne typy: ostrą, przewlekłą, łagodną.

A) Ostra encefalopatia bilirubinowa (ABE)

Ostra encefalopatia bilirubinowa jest ostrym stanem podwyższonego stężenia bilirubiny w ośrodkowym układzie nerwowym: wyrównanie hiperbilirubinemii na tym etapie choroby pozwala uniknąć trwałych problemów neurologicznych. Klinicznie obejmuje szeroki zakres objawów i oznak. włącznie z:

  • letarg;
  • zmniejszone karmienie;
  • hipotonia lub hipertonia;
  • ostry i niepocieszony płacz;
  • kurczowy kręcz szyi;
  • brak lub symetrycznie zmniejszony odruch Moro;
  • opistotonos (szczególna postawa sztywności ciała w przeprostu z powodu przeważającego przykurczu prostowników mięśni szkieletowych nad zginaczami);
  • objawy zachodzącego słońca (porażenie patrzenia w górę i w dół, typowe dla zespołu Parinauda lub zespołu śródmózgowia grzbietowego lub zespołu zachodzącego słońca)
  • gorączka;
  • drgawki;
  • śpiączka i śmierć (w ciężkich przypadkach).

Jeśli stężenie bilirubiny nie ulega gwałtownemu zmniejszeniu, ostra encefalopatia bilirubinowa szybko przechodzi w przewlekłą encefalopatię bilirubinową, która powoduje nieodwracalne uszkodzenia.

B) Przewlekła encefalopatia bilirubinowa (przewlekła encefalopatia bilirubinowa CBE)

Przewlekła encefalopatia bilirubinowa jest przewlekłym stanem ciężkiego uszkodzenia neurologicznego wywołanego przewlekłą hiperbilirubinemią.

Obniżenie bilirubiny, jeśli nastąpi na tym etapie, nie odwraca jednak następstw neurologicznych, które stają się nieodwracalne.

Klinicznie objawy przewlekłej encefalopatii bilirubiny obejmują:

  • zaburzenia ruchowe (dyskineza, spastyczność, ciężka niesprawność ruchowa w 60%, z trudnościami nawet w chodzeniu)
  • neuropatia słuchowa (głuchota);
  • upośledzenie wzroku/okoruchowe (oczopląs, zez, zachodzący znak słoneczny ze zmienionym spojrzeniem w górę lub w dół i/lub zmienionym widzeniem korowym). W rzadkich przypadkach może wystąpić pogorszenie ostrości wzroku lub całkowita ślepota;
  • hipoplazja/dysplazja szkliwa zębów mlecznych;
  • refluks żołądkowo-przełykowy;
  • zmniejszona funkcja przewodu pokarmowego;
  • upośledzona funkcja intelektualna: chociaż większość osób (około 85%) z kernitzerem jest w normalnym lub nieco niższym zakresie inteligencji, w niektórych, rzadszych przypadkach, funkcje intelektualne są poważnie upośledzone;
  • epilepsja (rzadko).

Te zaburzenia są związane ze zmianami w jądrach podstawnych, jądrach słuchowych pnia mózgu i jądrach okoruchowych pnia mózgu.

Subtelnie zaangażowane są kora mózgowa i istota biała.

Zajęty może być móżdżek. Ciężkie zajęcie korowe jest rzadkie.

C) Łagodna encefalopatia bilirubinowa (subtelna encefalopatia bilirubinowa, SBE)

Subtelna encefalopatia bilirubinowa jest przewlekłym stanem łagodnej dysfunkcji neurologicznej wywołanej hiperbilirubiną.

Klinicznie może to powodować zaburzenia neurologiczne, uczenia się i ruchu, izolowaną utratę słuchu i dysfunkcję słuchu.

ZDROWIE DZIECKA: DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O MEDICHILD, ODWIEDZAJĄC STOISKO NA EMERGENCY EXPO

Kernicterus a niepełnosprawność intelektualna

W przeszłości często uważano, że kernitterus powoduje poważne upośledzenie umysłowe.

Przyjęto to ze względu na trudności ze słuchem, które zwykle nie są wykrywane w prawidłowym audiogramie, z towarzyszącymi zaburzeniami mowy, z choreoatetozą.

Wraz z postępem technologicznym okazało się, że tak nie jest, ponieważ osoby żyjące z tą chorobą wielokrotnie demonstrowały swoją inteligencję za pomocą urządzeń wspomagających komunikację.

Chociaż większość osób z kernicterycznym porażeniem mózgowym ma normalną inteligencję, niektóre dzieci z łagodną choreoatetozą rozwijają łagodną niepełnosprawność intelektualną, nawet bez dysfunkcji słuchu.

Około 85% osób z kernicterus jest w normalnym lub nieco niższym niż normalny zakresie inteligencji.

Tylko w rzadkich przypadkach, około 10% przypadków, niepełnosprawność intelektualna jest ciężka lub bardzo ciężka: występuje głównie w przypadkach przewlekłej hiperbilirubinemii.

Przyczyny kernicterus

W zdecydowanej większości przypadków kernitting jest związany z niesprzężoną hiperbilirubinemią w okresie noworodkowym.

Bariera krew-mózg nie jest w pełni funkcjonalna u noworodków i dlatego bilirubina może przenikać przez ośrodkowy układ nerwowy. Ponadto noworodki mają znacznie wyższy poziom bilirubiny we krwi ze względu na:

  • szybki rozpad czerwonych krwinek płodu bezpośrednio przed urodzeniem, z następczym zastąpieniem przez normalne czerwone krwinki dorosłego człowieka. To pęknięcie czerwonych krwinek płodu uwalnia duże ilości bilirubiny;
  • obecność jakiejś choroby hemolitycznej Rh noworodka, zwłaszcza gdy matka niemowlęcia ma układ odpornościowy pozbawiony RhD (typowe dla płodów Rh dodatnich z matkami Rh ujemnymi). Możliwy kontakt między krwią matki a krwią dziecka, często obecny w momencie porodu, powoduje, że matka wytwarza przeciwciała przeciwko erytrocytom dziecka, przeciwciała, które przenikają przez łożysko i hemolizują erytrocyty noworodka;
  • podawanie ceftriaksonu, który wiąże się z albuminą, białkiem, którego funkcje obejmują transport bilirubiny do wątroby;
  • niemowlęta mają ograniczoną zdolność metabolizowania i wydalania bilirubiny. Jedyną drogą eliminacji bilirubiny jest enzym izoforma 1A1 glukuronozylotransferazy urydynodifosforanu (UGT1A1), który przeprowadza reakcję zwaną „glukuronidacją”. Ta reakcja powoduje dodanie dużego cukru do bilirubiny, co sprawia, że ​​związek jest lepiej rozpuszczalny w wodzie, dzięki czemu może być łatwiej wydalany z moczem i/lub kałem. Enzym UGT1A1 nie jest aktywny w znacznych ilościach do kilku miesięcy po urodzeniu. Najwyraźniej jest to kompromis rozwojowy, ponieważ wątroba matki i łożysko przeprowadzają glukuronidację u płodu;
  • podawanie aspiryny niemowlętom i dzieciom. Aspiryna wypiera bilirubinę z albuminy surowicy, generując w ten sposób zwiększony poziom wolnej bilirubiny, która może przekroczyć rozwijającą się barierę krew-mózg.

Wiadomo, że bilirubina gromadzi się w istocie szarej tkanki neurologicznej, gdzie wywiera bezpośrednie działanie neurotoksyczne.

Wydaje się, że jego neurotoksyczność wynika z masowego niszczenia neuronów przez apoptozę i martwicę.

Czynnikami ryzyka encefalopatii bilirubiny są:

  • przedwczesne porody;
  • niezgodność Rh;
  • czerwienica;
  • znajomość;
  • sulfonamidy (np. kotrimoksazol);
  • zespół Criglera-Najjara, typ I;
  • niedobór G6PD;
  • Zespół Gilberta.

Diagnoza kernicterus

Rozpoznanie opiera się na wywiadzie (np. przedwczesny poród lub wywiad rodzinny), badaniu obiektywnym (żółtaczka, brak lub osłabiony odruch Moro, letarg, zachodzące słońce itp.) i badaniach laboratoryjnych (stężenie bilirubiny w surowicy powyżej 20 mg/dl) .

Obecnie nie ma skutecznego leczenia kernicterusa

Przyszłe terapie mogą obejmować neuroregenerację.

Niektórzy pacjenci przeszli głęboką stymulację mózgu i odnieśli pewne korzyści.

Leki takie jak baklofen, klonazepam, gabapentyna i trisyfenidyl są często stosowane w leczeniu zaburzeń ruchowych związanych z kernitterem. Inhibitory pompy protonowej są również stosowane w leczeniu refluksu.

Wiadomo również, że implanty ślimakowe i aparaty słuchowe poprawiają utratę słuchu, która może wynikać z kernittera (neuropatia słuchowa).

CHOROBY RZADKIE? ODWIEDŹ STOISKO UNIAMO – WŁOSKIEJ FEDERACJI CHORÓB RZADKICH NA EMERGENCY EXPO

Komplikacje i zagrożenia

Kernitzer często okazuje się śmiertelny dla chorego, w przebiegu którego dochodzi do hipertonii, letargu, bezdechu, konwulsji, natomiast u tych, którzy przeżyją, trwałe uszkodzenie objawia się porażeniem mózgowym, dysplazją zębów, utratą słuchu i/lub wzroku.

Zapobieganie

Pomiar stężenia bilirubiny w surowicy jest przydatny do oceny ryzyka rozwoju kernitimerozy u dziecka: dane wykreślono na nomogramie.

Aby zapobiec tej chorobie, stosuje się fototerapię światłem niebieskim (światło ultrafioletowe rozkłada bilirubinę na pochodne rozpuszczalne w wodzie) oraz w ciężkich przypadkach wykrwawienie.

Czytaj także:

Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida

Rzadkie choroby, badania przesiewowe noworodków: co to jest, jakie choroby obejmuje i co się dzieje, gdy wynik jest pozytywny

Syndrom dziecka potrząsanego: bardzo poważne szkody spowodowane przemocą u noworodka

Rzadkie choroby: zespół Bardeta Biedla

Rzadkie choroby: pozytywne wyniki badania III fazy dotyczącego leczenia idiopatycznej hipersomnii

Rzadkie choroby: Fibrodysplasia Ossificans Progressiva (FOP), badanie z Uniwersytetu Pensylwanii

Wyprysk lub zimne zapalenie skóry: co należy zrobić

Leczenie bólu u pacjenta pediatrycznego: jak podejść do rannych lub obolałych dzieci?

Zapalenie osierdzia u dzieci: osobliwości i różnice w porównaniu z dorosłymi

Zatrzymanie krążenia w szpitalu: mechaniczne urządzenia do kompresji klatki piersiowej mogą poprawić wyniki pacjentów

Stres i stres podczas ciąży: jak chronić zarówno matkę, jak i dziecko

Przewlekły ból i psychoterapia: model ACT jest najskuteczniejszy

Pediatria, co to są PANDY? Przyczyny, charakterystyka, diagnoza i leczenie

Postrzeganie bólu u dzieci: terapia przeciwbólowa w pediatrii

Obturacyjny bezdech senny: co to jest i jak go leczyć

Obturacyjny bezdech senny: objawy i leczenie obturacyjnego bezdechu sennego

Łuszczyca, ponadczasowa choroba skóry

Przejściowa dermatoza noworodkowa? Nie martw się, oto jakie one są

Zad u dzieci: znaczenie, przyczyny, objawy, leczenie, śmiertelność

Dzieci zagrożone chorobami związanymi z upałem w czasie upałów: co należy zrobić

Gastroschisis: diagnostyka i leczenie tej rzadkiej choroby noworodków

Zespół Westa: objawy, diagnoza i leczenie tej rzadkiej choroby

Źródło:

Medycyna online

Może Ci się spodobać