Coccygodynia: definicja, objawy, rozpoznanie i leczenie

Coccygodynia to schorzenie miednicy, zwłaszcza kości ogonowej, charakteryzujące się obecnością bólu (często spowodowanego stanem zapalnym) okolicy krzyżowej

Może powstać w wyniku urazu lub może być spowodowana innymi czynnikami, takimi jak wady postawy lub upośledzona ruchomość kości ogonowej.

Zaburzenie to może dotyczyć zarówno pacjentów płci męskiej, jak i żeńskiej, jednak częściej występuje u kobiet, a średni wiek zachorowania wynosi zwykle około 40 lat.

Chociaż kokcygodynia może być źródłem dyskomfortu i bólu o różnym nasileniu, to na ogół nie jest poważnym schorzeniem, które nie stanowi szczególnego ryzyka dla pacjenta.

Niemniej jednak ważne jest, aby wykluczyć obecność innych powiązanych patologii.

W zależności od przyczyny zaburzenia i charakteru bólu można zdecydować się na różne podejścia terapeutyczne, które mogą obejmować leczenie farmakologiczne w celu zwalczania stanu zapalnego, manipulacje fizjoterapeutyczne w celu opanowania bólu lub operację w cięższych przypadkach.

Co to jest Coccygodynia?

Coccygodynia to zespół obejmujący miednicę i okolice krzyżowe, powodujący silny, przewlekły ból.

Słowo to etymologicznie składa się z kości ogonowej, czyli kości na końcu Kręgosłupi dinia, czyli ból.

Jest to szeroko rozpowszechnione zaburzenie wśród populacji i może być dość upośledzające dla chorego. Uporczywy ból kości ogonowej uniemożliwia pacjentowi siedzenie lub stanie przez dłuższy czas, ograniczając większość codziennych czynności.

Chociaż coccygodynia może dotyczyć osób w każdym wieku i obu płci, częściej występuje u kobiet i występuje głównie w wieku dorosłym.

Przyczyny zaburzenia są liczne: mogą mieć charakter traumatyczny, mogą być związane z innymi zaburzeniami patologicznymi lub mogą wynikać z innych czynników, takich jak stres, powtarzanie niektórych zajęć sportowych i zawodowych, nadwaga, a nawet poród.

Anatomia kości ogonowej

Kość ogonowa to mała, trójkątna kość u podstawy kości krzyżowej, tj. kości miednicy, która jest obciążona, tuż nad rozszczepem pośladków; składa się z 3 do 5 jednostek kręgowych, które są nazywane „fałszywymi”, ponieważ z wyjątkiem pierwszego segmentu nie mają one typowych cech kręgów i są ze sobą zrośnięte.

Kość ogonową można podzielić na sześć segmentów: podstawę, wierzchołek, obszar przedni, obszar tylny i dwa obszary boczne.

Ta kość ma lekko wygięty w dół kształt, z wierzchołkiem końcowego wierzchołka skierowanym do przodu ciała, co przypomina szkic ogona, który prawdopodobnie występował we wcześniejszych stadiach ewolucji człowieka.

W pobliżu wierzchołka kości ogonowej znajduje się zwieracz odbytu, podczas gdy na powierzchni grzbietowej znajdują się przeszczepy mięśnia pośladkowego wielkiego, więzadła odbytowo-guzicznego i mięśnia łonowo-guzicznego.

Z anatomiczno-funkcjonalnego punktu widzenia kość ogonowa przyczynia się do ochrony kanału kręgowego, który kończy się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.

Ponadto przyczynia się do utrzymania ciężaru ciała i umożliwia przyjęcie pozycji siedzącej.

Czasami na skutek wad postawy, patologii lub innych czynników fizjologicznych kość ogonowa może przyjąć niewłaściwą pozycję lub nachylenie, powodując ból i dyskomfort zarówno w spoczynku, jak i podczas wykonywania niektórych czynności.

Coccygodynia, co może być wyzwalaczem?

Jak wspomniano powyżej, coccygodynia jest często spowodowana przewlekłym stanem zapalnym w okolicy kości ogonowej.

Przyczyny wyzwalające mogą być różnorodne: w większości przypadków wypadki lub traumatyczne zdarzenia spowodowane uderzeniem kości ogonowej o twarde powierzchnie lub uraz kręgosłupa i upadki są źródłem tego stanu.

Innymi czynnikami ryzyka mogą być przeciążenie odcinka lędźwiowego, poród, nadwaga lub zużycie związane z wiekiem.

Kiedy nie można zidentyfikować żadnej widocznej przyczyny, mówimy o formach idiopatycznych.

Niektóre zajęcia sportowe, takie jak sporty kontaktowe, jazda na łyżwach, jazda konna lub jazda na nartach, wiążą się z wysokim ryzykiem urazu kości ogonowej: chociaż często są to proste stłuczenia, gwałtowne urazy mogą również powodować złamania i zwichnięcia (tj. oryginalna pozycja anatomiczna).

W tych przypadkach niestabilność stawu spowodowana nadmierną ruchomością kości ogonowej może wywołać proces zapalny będący główną przyczyną bólu i degeneracji otaczających tkanek typowych dla kokcygodynii.

Kokcygodynia może również wystąpić w wyniku powtarzającego się wysiłku wymagającego dużej ruchomości okolicy krzyżowo-guzicznej lub w wyniku nieprawidłowej postawy podczas prowadzenia pojazdu lub pracy: ciągłe tarcie i utrzymujący się nacisk na dolne kręgi kręgosłupa może wywołać mikrourazy w otaczające struktury.

Właśnie z tego powodu otyli pacjenci mogą doświadczać tylnego podwichnięcia kości ogonowej, ponieważ duży ciężar wywiera większy nacisk wewnątrz miednicy.

Inną główną przyczyną wystąpienia kokcygodynii jest zwyrodnienie tkanek i chrząstek spowodowane starzeniem.

Ciąża może być również uznana za czynnik ryzyka, ponieważ w trzecim trymestrze dochodzi do hiperfleksji kości ogonowej ułatwiającej poród, co może prowadzić do przemieszczenia stawu.

Rzadziej kokcygodynia może wiązać się z występowaniem guzów, kostniakomięsaków, torbieli pilonidalnych, uciskiem korzeni nerwowych lub infekcjami.

Jakie są główne objawy?

Coccygodynia to stan charakteryzujący się głównie miejscowym bólem lub pieczeniem u podstawy pleców, gdzie znajduje się kość ogonowa.

Ból może się różnić w zależności od pacjenta i ma tendencję do pogarszania się z czasem; w ciężkich przypadkach może stać się tak intensywny, że upośledza wykonywanie wielu codziennych czynności, takich jak prowadzenie pojazdu, siedzenie lub pochylanie się.

Dyskomfort ma tendencję do nasilania się, zwłaszcza gdy pacjent zmienia pozycję z siedzącej na stojącą lub przyjmuje pozycje powodujące większy nacisk na okolicę krzyżową.

Pacjenci z kokcygodynią mogą również wykazywać takie objawy, jak:

  • Ból pleców i pieczenie w okolicy lędźwiowej;
  • Ból nóg, pośladków lub bioder;
  • Zaparcia i ból przed wypróżnieniem lub w jego trakcie;
  • Dyskomfort jelitowy lub ból brzucha;
  • Ból podczas aktu seksualnego, choć rzadziej;
  • Bolesne miesiączkowanie u kobiet, czyli szczególnie bolesne miesiączki;
  • W przypadku urazów pochodzenia urazowego mogą wystąpić krwiaki i zasinienia;

Diagnoza

Ogólnie rzecz biorąc, do rozpoznania kokcygodynii wystarczy staranne obiektywne badanie przeprowadzone przez lekarza: oceni on objawy zgłaszane przez pacjenta, zbierze dokładny wywiad osobisty i rodzinny, a na końcu przeprowadzi dokładne badanie okolicy dolnej części pleców.

Poprzez badanie palpacyjne możliwe będzie wstępne wykluczenie obecności nieprawidłowych guzów, ropni i infekcji: jak wspomniano powyżej, coccygodynia nie jest szczególnie poważnym stanem, ale może być objawem innych patologii, które wymagają szybkiego leczenia.

Dla lepszego zobrazowania badanego przypadku pacjent powinien wykonać zdjęcie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny zarówno w pozycji siedzącej, jak i stojącej: porównanie zdjęć pozwala stwierdzić nadmierną lub nieprawidłową ruchomość stawu krzyżowo-krzyżowego, który sam w sobie jest dość sztywny, i pozwala wykryć obecność złamań i zmian kostnych.

Opieka i leczenie

Leczenie kokcygodynii może się znacznie różnić w zależności od przypadku, w zależności od przyczyn leżących u podstaw zaburzenia i nasilenia zgłaszanych objawów.

W większości przypadków choroba ta dobrze reaguje na celowaną terapię lekową opartą na:

  • Leki przeciwbólowe zmniejszające ból, takie jak paracetamol i tramadol, lub stosowanie na skórę określonych kremów i maści;
  • Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), które pomagają zmniejszyć stan zapalny i mają dobre właściwości przeciwbólowe. Do najczęściej stosowanych leków należą ibuprofen i naproksen;
  • leki zwiotczające mięśnie, aby złagodzić skurcze mięśni. Przykładem może być tiokolchikozyd;

W przypadkach charakteryzujących się bardziej nasilonymi objawami można zdecydować się na leczenie zastrzykami z kortykosteroidów, takich jak metyloprednizolon lub triamcynolon, wraz z miejscowymi środkami znieczulającymi.

Przy takim podejściu do leczenia objawy zwykle ustępują w ciągu kilku tygodni.

W wielu przypadkach przydatne może być połączenie leczenia farmakologicznego z terapią uzupełniającą polegającą na okresie odpoczynku i technikami manipulacji kręgosłupa stosowanymi w fizjoterapii, osteopatii i chiropraktyce.

Ponadto użycie specjalnych poduszek i odpowiednio zaprojektowanych siedzisk w celu zmniejszenia nacisku na kość ogonową może pomóc w złagodzeniu bólu podczas wykonywania niektórych czynności.

W cięższych przypadkach, gdy podejście zachowawcze nie daje zadowalających wyników, może być konieczna interwencja chirurgiczna w celu wyeliminowania zaburzenia: wycięcie kości ogonowej polega na całkowitym lub częściowym usunięciu kręgów ogonowych; w celu zachowania pełnej funkcjonalności mięśnie, ścięgna i więzadła przyczepione do usuniętego segmentu kości są ponownie łączone z innymi częściami miednicy.

Kokcygektomia może wymagać dość długiego okresu rekonwalescencji, który może wynosić od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Czytaj także

Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida

Coccygodynia: objawy, diagnoza i leczenie

Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, jakie są objawy?

Przewlekły ból i psychoterapia: model ACT jest najskuteczniejszy

Lumbago: co to jest i jak go leczyć

Ból pleców: znaczenie rehabilitacji postawy

Zwężenie szyjki macicy: objawy, przyczyny, diagnoza i leczenie

Terapia bólu pleców: jak to działa

Przedszpitalne unieruchomienie kręgosłupa w urazach penetrujących: tak czy nie? Co mówią badania?

Urazy kręgosłupa, wartość kołka skalnego / kołka skalnego Max Spine Board

Unieruchomienie kręgosłupa za pomocą deski na kręgosłup: cele, wskazania i ograniczenia stosowania

Źródło

Bianche Pagina

Może Ci się spodobać