Intubacja: ryzyko, znieczulenie, resuscytacja, ból gardła

W medycynie „intubacja” odnosi się do techniki, która umożliwia wprowadzenie rurki do dróg oddechowych – a dokładniej do tchawicy – ​​przez struny głosowe pacjenta, której głównym celem jest umożliwienie oddychania osobie, która nie jest w stanie samodzielnie oddychać.

Najpopularniejszą metodą intubacji jest intubacja „dotchawicza”, która może mieć miejsce

  • dotchawiczo: rurka wchodzi przez usta pacjenta (najczęstsza metoda);
  • nosa i tchawicy: rurka wchodzi przez nos pacjenta (rzadziej powszechna metoda).

Intubacja: kiedy jest używana?

Głównym celem wszystkich rodzajów intubacji jest umożliwienie oddychania osobie, która z różnych przyczyn nie jest w stanie oddychać samodzielnie, co zagraża życiu pacjenta.

Innym celem intubacji jest ochrona dróg oddechowych przed ewentualnym wdychaniem materiału żołądkowego.

Intubację wykonuje się w wielu schorzeniach, takich jak:

  • u pacjentów w śpiączce;
  • w znieczuleniu ogólnym;
  • w bronchoskopii;
  • w endoskopowych zabiegach operacyjnych na drogach oddechowych, takich jak laseroterapia czy wprowadzenie stentu do oskrzeli;
  • w resuscytacji pacjentów wymagających wspomagania oddychania (np. w przypadku ciężkiego zakażenia Covid 19);
  • w medycynie ratunkowej, szczególnie podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej.

Alternatywy dla intubacji

Istnieją pewne alternatywy dla intubacji, ale są one niewątpliwie bardziej inwazyjne i na pewno nie pozbawione ryzyka, na przykład

  • tracheotomia: jest to zabieg chirurgiczny zwykle stosowany u pacjentów wymagających długotrwałego wspomagania oddychania; czytaj więcej: Tracheotomia możliwość mówienia, czas trwania, konsekwencje, kiedy jest wykonywana
  • krikotyrotomia: jest to technika ratunkowa stosowana, gdy intubacja jest niemożliwa, a tracheotomia jest niemożliwa.

Rodzaje rurek stosowanych w intubacji

Istnieją różne rodzaje rurek dotchawiczych do intubacji przez usta lub nos; są elastyczne lub półsztywne, o określonym kształcie, a więc stosunkowo sztywniejsze.

Cechą wspólną większości rurek jest to, że mają nadmuchiwany brzeg, który uszczelnia dolne drogi oddechowe, co nie pozwala na ucieczkę powietrza ani aspirację wydzieliny.

Intubacja: dlaczego wykonuje się ją podczas znieczulenia?

Intubację wykonuje anestezjolog w trakcie znieczulenia ogólnego, ponieważ – w celu wywołania znieczulenia – pacjentowi podaje się leki hamujące oddychanie: pacjent nie jest w stanie samodzielnie oddychać, a rurka dotchawicza połączona z automatycznym respiratorem pozwala prawidłowo oddychać podczas operacji.

W operacjach krótkotrwałych (do 15 minut) oddychanie wspomaga się maską twarzową, rurkę dotchawiczą stosuje się, jeśli operacja trwa dłużej.

Czy poczuję ból?

Intubację wykonuje się zawsze po uśpieniu pacjenta, dzięki czemu nie odczujesz bólu z jej powodu.

Po zabiegu nie będziesz pamiętał ani umiejscowienia rurki, ani jej usunięcia (czyli ekstubacji) z dróg oddechowych po zakończeniu zabiegu. Po ekstubacji możliwy jest lekki dyskomfort w gardle i dość częsty.

Ból gardła po intubacji: czy to normalne?

Jak już wspomniano, po intubacji pacjent może odczuwać nieprzyjemne objawy, w tym:

  • ból gardła
  • uczucie ciała obcego w gardle;
  • trudności w połykaniu ciał stałych i płynów;
  • dyskomfort podczas wydawania dźwięków;
  • chrypka.

Te objawy, choć irytujące, są dość częste i niegroźne, i mają tendencję do szybkiego ustępowania, zwykle w ciągu maksymalnie dwóch dni.

Jeśli ból utrzymuje się i jest szczerze nie do zniesienia, zasięgnij porady lekarza.

Techniki intubacji

Intubację tchawicy można wykonać różnymi technikami.

  • Technika tradycyjna: składa się z bezpośredniej laryngoskopii, w której laryngoskop służy do wizualizacji głośni poniżej nagłośni. Następnie wstawia się rurkę z bezpośrednim widokiem. Technika ta jest wykonywana u pacjentów w stanie śpiączki (nieprzytomnych) lub w znieczuleniu ogólnym lub po znieczuleniu miejscowym lub swoistym górnych dróg oddechowych (np. za pomocą znieczulenia miejscowego, takiego jak lidokaina).
  • Indukcja szybkiej sekwencji (RSI) (crash induction) to wariant standardowego postępowania u pacjentów w znieczuleniu. Wykonuje się ją, gdy konieczne jest natychmiastowe i ostateczne leczenie dróg oddechowych poprzez intubację, a zwłaszcza gdy istnieje zwiększone ryzyko wdychania wydzieliny żołądkowej (aspiracji), która prawie nieuchronnie prowadziłaby do zapalenia płuc odbytu. W przypadku RSI podaje się krótkotrwały środek uspokajający, taki jak etomidat, propofol, tiopenton lub midazolam, a następnie depolaryzujący lek paraliżujący, taki jak sukcynylocholina lub rokronium.
  • Technika endoskopowa: alternatywą dla intubacji przytomnego (lub lekko uśpionego) pacjenta w znieczuleniu miejscowym jest zastosowanie endoskopu giętkiego lub podobnego (np. za pomocą wideolaryngoskopu). Ta technika jest preferowana, gdy spodziewane są trudności, ponieważ pozwala pacjentowi oddychać spontanicznie, zapewniając w ten sposób wentylację i natlenienie nawet w przypadku nieudanej intubacji.

Czy intubacja niesie ze sobą ryzyko i komplikacje?

Intubacja może spowodować uszkodzenie zębów, szczególnie w przypadku zębów wcześniej uszkodzonych lub trudnych relacji anatomicznych.

Oprócz częstych dokuczliwych objawów gardła obserwowanych powyżej, w rzadszych przypadkach intubacja może powodować poważniejsze uszkodzenia tkanek, przez które przechodzi, a nawet doprowadzić do krwotoku.

Intubacja może stwarzać nieprzewidziane problemy, zwłaszcza w przypadku nieprzewidzianej trudnej intubacji, która jest rzadka, ale możliwa, gdy cechy anatomiczne pacjenta utrudniają prawidłowe ułożenie rurki w drogach oddechowych.

Na szczęście w takich przypadkach lekarz ma do dyspozycji narzędzia, które pomagają mu maksymalnie ograniczyć ryzyko dla pacjenta, takie jak wideolaryngoskopy i fiberoskopy, które rekompensują nieprzewidziane lub przewidywane trudności z intubacją.

Bardziej schematycznie, wczesne i późne zagrożenia są następujące:

Wczesne ryzyko

  • uraz zębów
  • ból gardła;
  • krwotok;
  • obrzęk struktur głośni;
  • odma śródpiersiowa;
  • chrypka;
  • trudności fonacyjne;
  • perforacja tchawicy;
  • zatrzymanie krążenia spowodowane stymulacją nerwu błędnego.

Późne ryzyko

  • uraz tchawicy
  • odleżyn akordowy;
  • odleżyny struktury policzkowe, gardło, gardło dolne;
  • zapalenie płuc;
  • zapalenie zatok.

Czytaj także:

Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida

Wielka Brytania / izba przyjęć, intubacja pediatryczna: procedura z dzieckiem w ciężkim stanie

Intubacja dotchawicza u pacjentów pediatrycznych: urządzenia do nadgłośniowych dróg oddechowych

Niedobór środków uspokajających pogłębia pandemię w Brazylii: brakuje leków do leczenia pacjentów z Covid-19

Sedacja i analgezja: leki ułatwiające intubację

Środki przeciwlękowe i uspokajające: rola, funkcja i zarządzanie z intubacją i wentylacją mechaniczną

New England Journal Of Medicine: Udane intubacje z zastosowaniem wysokoprzepływowej terapii donosowej u noworodków

Źródło:

Medycyna online

Może Ci się spodobać