Leczenie bólu tlenową terapią ozonem: kilka przydatnych informacji
Terapia ozonem tlenowym jest przydatna w leczeniu bólu, zwłaszcza w przypadku zapalenia stawów lub przepuklin
Terapia tlenowa ozonem jest przydatna w leczeniu bólu, ale ponieważ istnieją różne rodzaje bólu, konieczne jest zrozumienie przyczyny bólu i jego różnych lokalizacji
Na przykład, istnieje wiele przyczyn bólu mięśni, ale istnieją trzy główne czynniki, które się na to składają: zapalne, metaboliczne i mechaniczne.
W przypadku artrozy składnik jest zarówno mechaniczny, jak i zapalny. Należy wziąć pod uwagę możliwy ucisk pni nerwowych (lub zapalenie krocza), jak to ma miejsce w przypadku przepuklin i występów krążków.
W jakich przypadkach można zastosować tlenoterapię ozonem w leczeniu bólu?
Terapię ozonem tlenowym można z dobrym skutkiem stosować w różnych zespołach bólowych, takich jak:
- zapalenie kości i stawów
- zapalenie stawów i choroby autoimmunologiczne
- przepukliny i występy dysków
- polineuropatia cukrzycowa
- ostre i przewlekłe urazy sportowe (nie będące przedmiotem zainteresowania chirurgii ortopedycznej)
- choroby neurodegeneracyjne.
Jakie są zalety terapii tlenowo-ozonem w leczeniu bólu?
Leczenie bólu za pomocą terapii tlenowo-ozonem ma kilka zalet:
- obniża miejscowe stany zapalne
- pomaga rozkurczać zaatakowane mięśnie
- działa przeciwbólowo
Czy tlenowa terapia ozonem jest skuteczna w bólu szyi i dolnej części pleców?
Z pewnością bardzo dobre wyniki osiągnięto zarówno w bólach głowy, jak i szyjno-ramiennych i krzyżowych, co prowadzi do wyraźnego zmniejszenia objawów bólowych i niepełnosprawności z dobrą poprawą jakości życia.
Czy może mieć skutki uboczne?
Nie ma skutków ubocznych ani zakłóceń w stosowaniu leków na trwające choroby.
Czytaj także:
Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida
O.Terapia: co to jest, jak działa i w jakich chorobach jest wskazana
Terapia tlenowo-ozonem w leczeniu fibromialgii
Tlen hiperbaryczny w procesie gojenia ran
Terapia tlenowo-ozonem, nowa granica w leczeniu artrozy stawu kolanowego