Przewlekła choroba zapalna jelit (IBD) odnosi się do zaburzeń o podłożu immunologicznym o przewlekłym i nawracającym przebiegu

Choroby te dotykają pacjentów obojga płci i są szczególnie rozpowszechnione między okresem młodzieńczym a 45. rokiem życia.

Dane wskazują również na wzrost zachorowalności w ostatnich dziesięcioleciach.

Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego to dwie złożone choroby, które znacząco pogarszają jakość życia pacjenta i dla których ważne jest, aby pacjent był obserwowany przez ośrodek referencyjny, zarówno na etapie diagnozy, jak i leczenia choroby.

Przewlekła choroba zapalna jelit: choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, jakie są przyczyny?

Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego nie zostały jeszcze w pełni zbadane, ponieważ są one definiowane jako choroby wieloczynnikowe, a zatem tylko częściowo poznane.

Choroby te są w rzeczywistości wywoływane przez nieprawidłową reakcję immunologiczną w jelicie na pewne antygeny, takie jak bakterie lub ich składniki, które normalnie występują w jelicie.

Ogólnie rzecz biorąc, choroby te występują u osób, które mają historię rodzinną lub predyspozycje genetyczne, ale nie można ich zdefiniować jako dziedziczne.

Jakie są objawy choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego?

Najczęstszymi objawami choroby Leśniowskiego-Crohna są biegunka przewlekła (utrzymująca się dłużej niż 4 tygodnie), nawet w nocy, z towarzyszącymi bólami i skurczami brzucha, czasem z utratą krwi zmieszaną ze stolcem oraz z gorączką występującą wieczorem lub stawami ból.

Pacjent często ma znaczną utratę wagi.

Czasami choroba może objawiać się w odbycie przetokami lub nagromadzeniem ropy (ropnie).

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego objawia się biegunką zmieszaną z krwią, nawet w nocy, związaną z bólami brzucha i skurczami.

Często występuje parcie na wypróżnianie, z trudnością w utrzymaniu tego parcia i wydalaniu niewielkich objętości lub nawet śluzu i krwi.

Przewlekła choroba zapalna jelit, charakterystyczne objawy

Objawy obejmują również „zmęczenie”, które objawia się jako silne zmęczenie bez przyczyny i ma głęboki wpływ na życie osobiste, społeczne i zawodowe pacjenta.

Problemy ze stawami, skórą, oczami i wątrobą mogą być również związane z tymi chorobami: są to pozajelitowe objawy o podłożu immunologicznym, które w niektórych przypadkach mogą nawet wyprzedzać typowe objawy choroby o kilka lat.

Znaczenie prawidłowej i szybkiej diagnozy przewlekłych chorób zapalnych jelit

U pacjentów cierpiących na wrzodziejące zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna najważniejszy jest czas: wczesne rozpoznanie choroby z prawidłową diagnozą pozwala dostosować terapię do każdego pacjenta, co daje większą szansę na utrzymanie choroby pod kontrolą.

W obu chorobach pojawia się problem opóźnionej diagnozy.

Ryzyko opóźnionej diagnozy dotyczy w szczególności choroby Leśniowskiego-Crohna, która bywa mylona z zespołem jelita drażliwego: u ponad 30% pacjentów te dwie choroby współistnieją, co jest problematyczne zarówno w momencie rozpoznania, jak i podczas obserwacji.

Ponadto pacjenci często przyzwyczajają się do obniżonej jakości życia, przez co mimo pewnych dolegliwości, np. kilku epizodów biegunki dziennie, opóźniają wizytę kontrolną i w efekcie wydłużają czas diagnozy i leczenia .

Tego ryzyka należy unikać, ponieważ dzięki leczeniu pacjent może osiągnąć dobrą kontrolę objawów, a tym samym poprawić jakość swojego życia.

Choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego: jakie są sposoby leczenia?

W celu zdiagnozowania przewlekłej choroby zapalnej jelit specjalista połączy badanie przedmiotowe z serią badań instrumentalnych, takich jak ileokolonoskopia, USG jamy brzusznej, rezonans magnetyczny i badania krwi.

Po zdiagnozowaniu choroby, w zależności od jej rozległości i stopnia zaawansowania, specjalista może przepisać konwencjonalne lub zaawansowane terapie, których głównym celem jest utrzymanie choroby pod kontrolą poprzez zapobieganie progresji uszkodzeń jelit.

Podczas gdy w przeszłości leczenie tych chorób koncentrowało się wyłącznie na objawach, dziś kładzie się również duży nacisk na leczenie zmian chorobowych (takich jak owrzodzenie jelit).

Leczyć jako cel w przewlekłej zapalnej chorobie jelit

Stosowane przez nas podejście to tak zwane podejście „treat to target”, czyli leczenie mające na celu złagodzenie objawów, poprawę wyników badań i przywrócenie integralności błony śluzowej jelit.

To podejście jest dostosowywane podczas obserwacji, jeśli to konieczne, modyfikując przebieg leczenia.

W niektórych przypadkach terapia lekowa jest niewystarczająca i konieczna jest operacja.

Niezbędna jest obserwacja w ośrodku skierowań, ponieważ postępowanie z pacjentem wymaga regularności i stałości oraz obejmuje wizyty, badania krwi i inne badania instrumentalne w celu utrzymania choroby pod kontrolą oraz uniknięcia lub ograniczenia uszkodzenia jelit i ryzyka późniejszej niepełnosprawności.

Czytaj także:

W Walii śmiertelność z powodu operacji jelita jest „wyższa niż oczekiwano”

Zespół jelita drażliwego (IBS): łagodny stan, który należy utrzymać pod kontrolą

Zapalenie jelita grubego i zespół jelita drażliwego: jaka jest różnica i jak je odróżnić?

Zespół jelita drażliwego: objawy, którymi może się objawiać

Źródło:

Humanitas