Chronische pijn, het ACT-model blinkt uit: het National Institute for Clinical Excellence (NICE) "beloont" het psychotherapiemodel dat door de Clinical Psychology Service wordt toegepast voor de behandeling van chronische pijn veroorzaakt door kanker, migraine of endometriose

Het ACT-model – Acceptance and Commitment Therapy – is de meest effectieve psychotherapie voor de behandeling van chronische pijn

Dit is volgens het National Institute for Clinical Excellence (NICE), het onafhankelijke Britse agentschap wiens mandaat het is om op bewijs gebaseerde richtlijnen te verstrekken aan beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om de hoogst mogelijke normen voor patiëntenzorg te bereiken.

De NICE-richtlijnen zijn gebaseerd op klinische onderzoeken, waaruit blijkt dat het ACT-model niet zozeer een positief effect heeft op 'pure' pijn, veroorzaakt door de ziekte, maar op 'vuile' pijn.

Dit laatste is een term die wordt gebruikt om het psychisch lijden aan te duiden dat optreedt wanneer fysiek lijden de kwaliteit van leven aantast.

ACT werkt op chronische pijngerelateerde pathologieën

Patiënten die lijden aan chronische pijn lijden over het algemeen aan depressie, angst, slaapstoornissen en woede, die onvermijdelijk de fysieke pijn versterken en de tolerantiedrempel verlagen.

ACT werkt op deze aspecten in, waardoor de patiënt de vermijdingsstrategieën verlaat die mensen instinctief toepassen wanneer ze worden geconfronteerd met iets waarvan ze niet weten hoe ze het onder controle moeten houden, maar die zelf een bron van lijden zijn.

Een voorbeeld? Mensen mijden omdat ik vanwege de pijn een last ben.

Dit vergroot alleen het gevoel van eenzaamheid, van niet geliefd zijn, en verergert ook het fysieke lijden.

Maar vaak zijn het onze eigen gedachten die ons de rol van 'last' geven, niet de realiteit van de situatie.

Zoals het acroniem ACT aangeeft, is de therapie gericht op het tot stand brengen van acceptatie, een moeilijk woord om te zeggen in het bijzijn van een persoon die lijdt

Acceptatie betekent niet berusting of fatalisme, maar bewustzijn van het heden dat pijn omvat maar niet doorzien hoeft te worden.

De patiënt helpen op weg te gaan naar wat belangrijk is, naar wat waarde heeft voor de persoon zelf ondanks de pijn, dat is waar dit model van psychotherapie naar streeft.

Een model dat volgens de NICE-richtlijnen ook de patiënt helpt om een ​​grotere therapietrouw te hebben en de effectiviteit van de medicatie verhoogt.

Depressie of woede veroorzaken ook een gevoel van wantrouwen tegenover de therapie die wordt gevolgd: 'De pijn blijft zo, wat heeft het voor zin?'.

Psychotherapie werkt op de vuile pijn, beïnvloedt de perceptie van de primaire pijn en verhoogt het bewustzijn van de noodzaak om correct aan de therapie te voldoen.

Als medicatie correct wordt ingenomen, verhoogt dit de effectiviteit.

Ziekte kan, net als pijn, momenten zijn waarop we ongewenste emoties, storende gedachten, ervaringen van onmacht en verlies van autonomie ervaren, waardoor het niet altijd gemakkelijk is om coherent met de eigen waarden te leven en te bewegen.

Het therapeutische pad stelt voor om in een positie te blijven van luisteren en het lijden te accepteren, om vervolgens te zoeken naar een nieuw repertoire van acties, psychologisch en fysiek, in overeenstemming met de geïdentificeerde waarden.

De therapie ontvouwt zich dus via een pad dat zich ontwikkelt via de zes processen van het ACT-model (acceptatie van ervaring, defusie, contact met het huidige moment, gevoel van continuïteit met het zelf, contact met iemands waarden en toegewijde actie), toegepast in de context van chronische pijn.

Lees ook:

Pijn beheren en verlichten: de rol van pijnstillende therapie

Spier-skeletpijn: wat het is en hoe te interveniëren?

Rugpijn: het belang van houdingsrevalidatie

Bron:

Heilig Hart Ziekenhuis