Eerste Internationale Conferentie van Genève: vandaag vieren we een zeer belangrijke datum voor de wereld van het Rode Kruis en humanitarisme in het algemeen: 26 oktober 1863 markeert het begin van de Eerste Internationale Conferentie in Genève

Geen jubileum voor 'insiders' maar een symbolische datum die nu meer dan ooit zinvol is om te doorgronden.

Het is precies in deze context dat het moderne humanitarisme zijn wortels heeft.

In 1863 richtte Jean Henry Dunant, samen met vier andere Zwitserse burgers (de jurist Gustave Moynier, generaal Guillaume-Henri Dufour en de artsen Louis Appia en Theodore Maunoir), het Genève Comité voor de Hulp aan Gewonde Soldaten op, algemeen bekend als het Comité van vijf.

De reden voor de oprichting was het verschrikkelijke bloedbad en de desorganisatie bij het verlenen van hulp tijdens de veldslagen van Solferino en San Martino.

Het Comité van Vijf promoot de ideeën van Henry Dunant en organiseert op 26 oktober 1863 een Internationale Conferentie in Genève met de toetreding van 14 landen (waarvan de vijfde Italië was)

Drie dagen later ondertekenden ze het Eerste Fundamentele Handvest met tien resoluties waarin de functies en middelen van de Hulpcomités werden omschreven.

Dit was de geboorte van de Internationale Rode Kruisbeweging, een organisatie die drie keer de Nobelprijs voor de Vrede kreeg: in 1917, 1944 en 1963.

De culturele revolutie was pas een paar jaar eerder begonnen: op 23 juni 1859 arriveerde Dunant in Solferino en wist niet dat deze plek zijn leven zou veranderen.

Hij was een Zwitserse ondernemer die aan een project werkte waarvoor hij fondsen en concessies nodig had, waarvoor hij besloot Napoleon III rechtstreeks te vragen.

De koning was in Solferino, midden in de tweede onafhankelijkheidsoorlog, toen de Frans-Piemontese en Oostenrijkers aan het vechten waren.

Op de ochtend van 24 juni was Dunant toevallig op zoek naar de keizer aan het front en pas toen besefte hij de enorme omvang van de strijd: 40,000 gewonden en meer dan 9,000 doden.

Het ontstaan ​​van de Conferentie van Genève: 'de mens wordt vernietigd door horror en zijn lot is voor altijd veranderd'

Hij stroopt zijn mouwen op en organiseert hulp voor beide partijen, in de vaste overtuiging dat alle mensen gelijk zijn in het aangezicht van lijden.

De herinneringen aan die dag kregen vorm in een boek: Un souvenir de Solferino, gedrukt op kosten van de auteur en verspreid onder vorsten, politici en intellectuelen in heel Europa.

Het zijn vreselijke pagina's, vol bloed en pijn, die de meest macabere details niet sparen. Zijn boek wekte emotie en schandaal en bracht velen tot mobilisatie.

Dezelfde mobilisatie die we vandaag moeten ondernemen, in een mondiale context die wordt bedreigd door zoveel uitdagingen: pandemieën, conflicten, klimaatverandering, armoede en toenemende discriminatie.

Dit zijn geen tijden om uit te stellen, maar om met feiten onze toewijding en onze diepgaande keuze te tonen.

Hierin is de geschiedenis onze gids.

We moeten de stelregel ondermijnen dat 'het feit dat mensen niet veel leren van de lessen uit de geschiedenis de belangrijkste les is die de geschiedenis ons kan bieden'.

Lees ook:

Rode Kruis, interview met Francesco Rocca: "Tijdens COVID-19 voelde ik mijn kwetsbaarheid"

8 mei, jouw verhaal voor het Rode Kruis Rode Halve Maan

Francesco Rocca (voorzitter van het Rode Kruis): 'De Taliban laten ons werken in Afghanistan'

Bron:

Italiaans Rode Kruis