Zakrzepica żył głębokich kończyn górnych: jak postępować z pacjentem z zespołem Pageta-Schroettera
Zespół Pageta-Schroettera, znany również jako zespół Pageta-von Schröttera, jest formą zakrzepicy żył głębokich kończyn górnych, schorzenia, w którym dochodzi do zakrzepów krwi w żyłach głębokich ramion. Zwykle dzieje się to w żyle pachowej lub podobojczykowej
Zespół Pageta-Schroettera jest charakterystyczny dla młodych ludzi
Choroba zwykle występuje u młodych pacjentów i dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety.
W latach sześćdziesiątych była znana jako „zakrzepica wywołana stresem”, ale ta definicja jest obecnie przestarzała, ponieważ wzmożona aktywność nie jest jedynym czynnikiem.
Może również wystąpić w wyniku zespołu ucisku górnej klatki piersiowej.
Objawy mogą obejmować nagły ból, ciepło, zaczerwienienie, sinicę i obrzęk ramienia.
Zakrzepy te rzadko powodują śmiertelną zatorowość płucną.
Leczenie zespołu Pageta-Schroettera
Ratownik, który napotka ten stan, jest proszony o podanie antykoagulantu z heparyną (zwykle heparyną drobnocząsteczkową) do warfaryny włącznie.
Trzeba powiedzieć, że antykoagulacja jest prawie zawsze koniecznym, ale niewystarczającym krokiem.
Rzeczywiście, leczenie można osiągnąć przez antykoagulację, trombolizę i/lub dekompresję chirurgiczną, chociaż ogólnoustrojowa antykoagulacja po postawieniu diagnozy jest pierwszym etapem leczenia u ogromnej większości pacjentów.
Chociaż nie jest to specyficzne dla PSS, w raporcie CHEST Guideline and Expert Panel Report z 2016 r. dotyczącym terapii przeciwzakrzepowej w chorobie VTE zaleca się stosowanie dabigatranu, rywaroksabanu, apiksabanu lub edoksabanu u pacjentów z VTE i bez raka w porównaniu z antagonistami witaminy K.
Antagoniści witaminy K są zalecani zamiast heparyny drobnocząsteczkowej.
Bardziej agresywne podejście obejmujące trombolizę i zabieg chirurgiczny jest lepsze niż sama antykoagulacja w przypadku wyników zgłaszanych przez pacjentów, takich jak ustąpienie objawów i powrót do pracy.
Jeśli nie ma przeciwwskazań, terapeutyczna antykoagulacja przez co najmniej 5 dni, a następnie wenografia i tromboliza przezcewnikowa są optymalne, jeśli są wykonywane w ciągu 2 tygodni od wystąpienia objawów.
cdt-07-S3-S285Czytaj także:
COVID-19, Odkryto mechanizm powstawania skrzepliny tętniczej: badanie
Częstość występowania zakrzepicy żył głębokich (DVT) u pacjentów z MIDLINE