Echografie: een foetus van enkele millimeters in de baarmoeder van de moeder, de heup van een pasgeboren baby, de schouder van een jonge atleet, de lever van een volwassene, de blaas van een bejaarde… allemaal schijnbaar niets met elkaar te maken dingen

Tegenwoordig is er echter een lange, dunne draad die organen en functies van het lichaam met elkaar verbindt, die al voor het eerste gejammer begint: de mogelijkheid om veel van onze vitale structuren te 'zien' dankzij echografie.

De echo wordt verzonden door een zeer populair diagnostisch hulpmiddel: de echografiescanner

Deze is verbonden met een sonde die, bewogen en georiënteerd door de handen van de opererende arts, het terugkerende ultrageluid opvangt en terugstuurt naar de ultrasone scanner, waar de signalen worden gedecodeerd en omgezet in beelden.

De signalen worden vervolgens gedecodeerd en omgezet in afbeeldingen, waardoor een nauwkeurige definitie, een echte kaart, van het onderzochte deel wordt verkregen.

Ultrageluidsgolven dringen weefsel binnen zonder het te beschadigen, omdat het geen röntgenstralen zijn.

Ze leggen dus geen enkele vorm van bescherming op aan de persoon, die het onderzoek dus meerdere keren kan herhalen.

Alleen al het gebruik van echografie tijdens de zwangerschap, dat wil zeggen in een stadium waarin het lichaam in functie van de foetus kan worden aangetast door elk extern element dat de ontwikkeling ervan kan belemmeren, zegt veel over de onschadelijkheid van de test.

Waarom echografie?

Echografie kan worden gebruikt om tal van organen te bestuderen (waaronder de schildklier, borst, spieren, lever en galwegen, pancreas, milt, nier, prostaat, blaas, baarmoeder en eierstokken) en om structurele veranderingen in deze organen als gevolg van verschillende ziekten vast te stellen. .

Vooral echografie kan verschillende soorten knobbeltjes onthullen, op voorwaarde dat ze een aanzienlijke grootte bereiken (5 - 10 mm).

Het is mogelijk om verschillende soorten echografie uit te voeren:

– Echografie van de nek: studie van de schildklier, bijschildklieren en lymfeklieren in de nek.

– Borstechografie: onderzoek van de borstklier bij jonge vrouwen (tot 35 jaar) of voor diagnostische afronding na mammografie.

- Abdominale echografie: studie van de lever, galwegen, galblaas, pancreas, milt, nieren, abdominale aorta, blaas.

– Transrectale echografie: studie van de prostaat en zaadblaasjes.

- Testiculaire echografie: studie van de didyme en epididymis, veneuze plexus (varicocele-evaluatie).

– Gynaecologische echografie: studie van de baarmoeder en eierstokken.

– Echografie van spieren en pezen: onderzoek van de gewrichten (schouder, elleboog, pols, knie, enkel; heup alleen bij baby's tot 3 maanden oud), spieren en pezen.

– Echografisch onderzoek van de huid en onderhuid: onderzoek van veranderingen (knobbeltjes, zwellingen, enz.) in de huid en dermis en oppervlakkige lymfeklieren (nek, oksels, lies, enz.).

– Echografie van de heup van de pasgeborene: onderzoek van de heup van de pasgeborene tot een leeftijd van 3 maanden.

– Vasculaire echografie: studie van aders en slagaders.

– Obstetrische echografie: studie van de foetus.

– Interventionele echografie: echografische begeleiding voor histologische en cytologische bemonsteringsmanoeuvres en therapeutische manoeuvres.

Echografie: wat zijn de beperkingen van dit onderzoek?

Het onderzoek laat niet toe om alle delen van het lichaam te beoordelen, omdat de echografie niet zonder onderscheid door de verschillende fysieke structuren kan gaan.

Het onderzoek is daarom nutteloos bij het beoordelen van organen omgeven door bot of lucht, omdat het ultrageluid er niet doorheen kan en daarom wordt gereflecteerd.

Wat moet er vóór de echografie gebeuren?

Voor het onderzoek van de buikorganen (met name de lever en galblaas) is het een goede gewoonte om gedurende 3 dagen voor het onderzoek een afvalarm dieet te volgen (geen groenten en fruit, kaas en koolzuurhoudende dranken) en minimaal 5 dagen te vasten. uur voor het onderzoek (water en medicijnen mogen vrij worden ingenomen).

Voor het onderzoek van bekkenorganen (blaas, baarmoeder en eierstokken, prostaat) is een volle blaas vereist (na 1 uur voor het onderzoek ongeveer 1 liter water te hebben gedronken).

Bij bepaalde aandoeningen (onderzoek van buik- en bekkenorganen bij patiënten met constipatie en bij transrectaal e. voor onderzoek van de prostaat) is het raadzaam om de avond voor het onderzoek een reinigende klysma te hebben.

Voor alle andere onderzoeken is geen voorbereiding nodig.

Hoe wordt het echografisch onderzoek uitgevoerd?

Het onderzoek is niet pijnlijk of ongemakkelijk.

De arts smeert een gel op het huidoppervlak over het te onderzoeken kanaal en beweegt de ultrasone sonde erover; het onderzoek duurt 10 – 20 minuten, waarbij de patiënt beweging moet vermijden en op bepaalde tijden en op verzoek van de onderzoeker (alleen voor onderzoek van de bovenbuik) de adem moet inhouden.

Het onderzoek kan alleen gepaard gaan met matig ongemak tijdens speciale procedures (inbrengen van de sonde in het rectum bij transrectaal onderzoek, in de vagina bij transvaginaal onderzoek).

Wat moet er gebeuren na het onderzoek?

Na het onderzoek hoeft de patiënt geen speciale regimes of voorschriften uit te voeren en kan hij onmiddellijk zijn normale activiteiten hervatten.

Indien nodig kan de arts aanbevelen het onderzoek te herhalen na een grondigere voorbereiding, als dit niet voldoende is gebleken.

Lees ook:

Echografie en klinische praktijk: hoe het helpt bij luchtwegcomplicaties

DVT-echografie faalt ook - is het voldoende om echte ziekte te detecteren?

Transvaginale echografie: hoe het werkt en waarom het belangrijk is?

Bron:

Humanitas