Kiedy pacjent jest wypisywany ze szpitala? Indeks i skala mosiądzu

By Krystiana Antonina On Czerwiec 1, 2022

Mosiężny wskaźnik i skala w wypisie ze szpitala: wypis pacjenta ze szpitala na terytorium, do domu, do innych placówek, ale także w przejściu z jednego oddziału na drugi stanowi krytyczny krok na drodze każdej osoby

Przygotowanie pacjenta do wypisu jest zatem obowiązkiem opiekuńczym, jak również prawem pacjenta i jego rodziny, którzy muszą być zaangażowani i towarzyszyć jej na całej ścieżce opieki.

Konteksty hospitalizacji i opieki domowej są tak różne, że powodują ogromne różnice w dokonywanej ocenie.

Jeden z największych problemów, jaki pojawia się w komunikacji szpital/terytorium w odniesieniu do wypisów chronionych, a zatem i ciągłości opieki, jest właśnie związany z tym aspektem trudności w uchwyceniu całej złożoności osoby, w trakcie i po zdarzeniu chorobowym.

PLANOWANIE WYŁADUNKU I ROLA MOSIĄDZOWEGO WSKAŹNIKA

Planowanie wypisu to interwencja opiekuńcza mająca na celu zapewnienie ciągłości opieki; składa się z szeregu kroków, w których problemy danej osoby powinny być analizowane jeden po drugim.

W tym celu można wykorzystać narzędzie oceny, wskaźnik BRASS (Blaylock Risk Assessment Screening) (Blaylock i Cason, 1992), który może być przyjmowany od momentu przyjęcia na oddział i który umożliwia identyfikację pacjentów zagrożone przedłużoną hospitalizacją lub utrudnionym wypisem.

MOSIĄDZ INDEKS

Wskaźnik BRASS został opracowany jako narzędzie planowania wypisu, szczególnie dla pacjentów powyżej 65 roku życia.

Autorzy (Blaylock i Cason, 1992) w swoim przeglądzie literatury oraz swoim doświadczeniu w geriatrii i opiece gerontologicznej zidentyfikowali następujące czynniki:

wiek, stan funkcjonalny,
stan poznawczy,
wsparcie społeczne i warunki życia,
liczba dotychczasowych hospitalizacji/dostępów na izby przyjęć
liczba aktywnych problemów klinicznych.

Obejmowały one również: wzorzec behawioralny, mobilność, deficyty sensoryczne oraz liczbę przyjmowanych leków, ponieważ choć nie są to elementy stanu funkcjonalnego czy poznawczego, są istotne dla osób starszych.

Wskaźnik BRASS jest narzędziem służącym do identyfikacji pacjentów zagrożonych przedłużoną hospitalizacją lub trudnym wypisem

Dane zbierane są poprzez wypełnienie skali, wywiady z krewnymi lub opiekunami. Indeks BRASS bada 10 wymiarów (wspomnianych powyżej):

wiek
sytuacja życiowa
pomoc socjalna
stan funkcjonalny
status poznawczy
wzorzec behawioralny
deficyty sensoryczne
poprzednie wejścia/dostępy do izba pogotowia
aktywne problemy kliniczne
liczba przyjmowanych leków.

Punktacja w skali Brass:

Ocena dokonywana jest na podstawie informacji przekazanych przez członka rodziny lub osobę dobrze znającą pacjenta.

Zidentyfikowano trzy klasy ryzyka: niskie (0-10) średnie (11-19) wysokie (20-40).

Czas trwania: waga jest prosta, szybka (około 15 minut) i wymaga minimalnego przeszkolenia.

Ograniczenia Indeksu Mosiądz

Indeks BRASS jest łatwy do zestawienia i dostarcza dobrych wskazań dla trafności predykcyjnej (specyficzności) w odniesieniu do problemów ze wypisem pacjentów: pacjenci wysokiego ryzyka często nie są wypisywani do domu (Mistiaen i in., 1999).

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Jednak z przeprowadzonych badań (Mistiaen i in., 1999; Chaboyer i in., 2002) wynika, że wskaźnik nie jest zbyt czuły w identyfikowaniu pacjentów, którzy mogą mieć problemy po wypisaniu ze szpitala, prawdopodobnie dlatego, że przeprowadzając ankietę w szpitalu czas przyjęcia do szpitala, osoby starsze, które pogorszyły się z powodu hospitalizacji, zwłaszcza jeśli jest ona przedłużająca się, nie są prawidłowo identyfikowane.

BRASS, podawany w ramach oceny przyjęcia do szpitala, umożliwia identyfikację osób zagrożonych przedłużoną hospitalizacją i utrudnionym wypisem: w szczególności tych pacjentów, którzy będą potrzebować aktywizacji świadczeń (lub zasobów opiekuńczych, w tym rodzinnych). do opieki pozaszpitalnej.

Pielęgniarki mogą korzystać z informacji dostarczanych przez BRASS do planowania interwencji edukacyjnych, które będą realizowane podczas hospitalizacji i programów opieki domowej.

Dalsze badania nad jego zastosowaniem są niezbędne w celu lepszego określenia poziomów ryzyka, ponieważ równowagę między specyficznością a wrażliwością można osiągnąć poprzez wybór różnych poziomów odcięcia w punktacji wskaźnika (Mistiaen i in., 1999).

Podkreślone krytyczne aspekty mogą zostać ograniczone przez wielokrotne oceny podczas hospitalizacji, zwłaszcza jeśli są przedłużone, właśnie dlatego, że osoby starsze mogą zmienić swój stan funkcjonalny podczas hospitalizacji, ponieważ „ocena, zwłaszcza jeśli jest rygorystyczna – nawet jeśli wydaje się trudna lub beznadziejna – jest gwarancją poszanowania dla każdej indywidualnej osoby oraz oznaka optymizmu co do potencjału osoby starszej i jej szans na rozsądną reakcję na projekt opieki (Trabucchi, 2003)”.