Leversteatose: oorzaken en behandeling van leververvetting

By Cristiano Antonino On 5 mei 2022

Vette lever kan, indien verwaarloosd, leiden tot ontsteking van de lever zelf. Het wordt hepatische steatose of NAFLD genoemd, wat "leververvetting door een niet-alcoholische oorzaak" betekent, en bestaat uit een overmatige ophoping van vet in de levercellen

Volgens recente statistieken wordt meer dan 20% van de volwassenen en 15% van de kinderen getroffen.

De vette lever: hoe het zich ophoopt en waarom het gevaarlijk is

Het is normaal dat een bepaalde hoeveelheid vet zich ophoopt in de lever, maar wanneer het percentage hoger is dan 5% van het gewicht van het orgaan, ontwikkelt de ziekte zich.

Vet hoopt zich op doordat te veel energie de lever bereikt in de vorm van vetzuren, die afkomstig zijn van overtollige suikers en vet (zoals gebeurt bij diabetes en obesitas).

Deze zuren zijn giftig voor de lever omdat ze de mitochondriën oxideren en beschadigen, de 'batterijen' die de energie produceren die nodig is voor het leven van de cel.

De lever probeert zichzelf te beschermen door de vetzuren te neutraliseren en op te hopen in de vorm van triglyceridedruppeltjes.

NASH, niet-alcoholische steatohepatitis

Als de instroom van vetzuren naar de lever aanhoudt, is dit beschermende mechanisme niet langer voldoende en ontwikkelt zich een leverziekte met ontsteking en fibrose (verharding van de lever), een aandoening die bekend staat als NASH (niet-alcoholische steatohepatitis).

NASH is gevaarlijker dan steatose (NAFLD), omdat het kan leiden tot levercirrose.

Met andere woorden, het is een beetje alsof je je mobiele telefoon constant aan het opladen houdt: uiteindelijk raakt de batterij beschadigd en werkt de mobiele telefoon niet meer.

Vette lever en lichaamsgewicht

De meeste NAFLD is gekoppeld aan het metabool syndroom, dat wordt gekenmerkt door overgewicht, insulineresistentie of diabetes, hoge triglyceridenspiegels, hoge bloeddruk en verhoogd visceraal buikvet.

Deze aandoening gaat gepaard met een verhoogd cardiovasculair risico, maar kan ook de ontwikkeling van tumoren vergemakkelijken en leverschade veroorzaken.

In sommige gevallen kan het ook voorkomen bij magere patiënten, namelijk die met een BMI (Body Mass Index) van minder dan 25 (in dit geval spreken we van magere NAFLD). Dit komt omdat ze, hoewel ze een normaal gewicht hebben, nog steeds visceraal vet ophopen.

Dan zijn er zwaarlijvige mensen, de zogenaamde gezonde zwaarlijvigen, bij wie visceraal vet wel aanwezig is maar meer 'goed' is en geen leverschade veroorzaakt.

Het is dus duidelijk dat het beeld complexer en genuanceerder is dan de vergelijking overgewicht/obesitas gelijk staat aan leverziekte.

Mogelijke oorzaken van steatose (of leververvetting)

Waar het echt om gaat, is de hoeveelheid en 'kwaliteit' van visceraal vet.

Visceraal vet is endocrinologisch actief, scheidt hormonen af zoals adiponectine en leptine, en speelt ook een inflammatoire rol (het afscheiden van cytokines).

Het type darmmicrobioom (flora) en genetica spelen ook een belangrijke rol bij het bepalen van leverschade.

Genen die beschermend zijn (H63D17B13) en genen die de ziekte verergeren (PNPLA-3, TM-6, m-BOAT) worden geïsoleerd.

En dat is niet alles. Er zijn ook enkele genetische ziekten die leversteatose kunnen veroorzaken:

hypo-betalipoproteïnemie, gevonden bij mensen met een laag cholesterol- en triglyceridengehalte, waarbij het hart wordt beschermd en het 'doelorgaan' de lever wordt;
lysosomale zure lipase (LAL)-deficiëntie, waarbij de persoon hoge niveaus van triglyceriden en cholesterol heeft die in verband worden gebracht met een leverziekte. Deze ziekte kan worden behandeld door toediening van het ontbrekende enzym (sebelipase).

Hoe leververvetting te behandelen?

We moeten de mobiel loskoppelen van de batterijlader, dwz minder energie invoeren, en meer gebruiken, dwz het energieverbruik verhogen.

Dieet en lichaamsbeweging zijn daarom de hoekstenen van de therapie. Het doel moet niet een snel gewichtsverlies zijn (wat de lever zou kunnen beschadigen), maar een blijvende verandering in eetgewoonten en levensstijl.

De patiënt moet worden geleerd om de calorieën in het dieet te verminderen (bijvoorbeeld door portiegroottes te verkleinen), maar ook om geschikt voedsel te kiezen.

Verzadigde vetten (vleeswaren, gerijpte kazen) en snel opneembare enkelvoudige suikers moeten worden verminderd.

Een handige tip is om 'Glycemische index van voedingsmiddelen' te googlen en de voorkeur te geven aan die met een lage index.

Een andere belangrijke maatregel is het verminderen van voedingsmiddelen met een hoog fructosegehalte (frisdranken, snacks, hamburgers en commerciële vruchtensappen, overmatige hoeveelheden druiven, vijgen en suikerachtig fruit), aangezien fructose hepatische steatose aanzienlijk verhoogt.

Regelmatige lichamelijke activiteit

Ook is het belangrijk om beweging op te nemen in je dagelijkse routine: bijvoorbeeld de auto ver van de werkplek laten staan en de trap nemen in plaats van de lift.

Voor de meer huiselijke mensen is het een truc om elke avond tijdens het halfuur van het nieuws een hometrainer aan te bevelen.

Beperk alcohol

Het is duidelijk dat de consumptie van alcohol moet worden beperkt, omdat het calorieën levert en in overmatige hoeveelheden leverschade veroorzaakt.

De veilige grens die niet overschreden mag worden is 2 eenheden alcohol voor mannen en 1 voor vrouwen (een eenheid alcohol komt overeen met een gemiddeld glas wijn of een gemiddeld bier of een scheutje sterke drank).

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Begeleidende ziekten

Een ander belangrijk aspect is het beoordelen van het bijna altijd aanwezige cardiovasculaire risico en het corrigeren daarvan in samenwerking met de huisarts en andere specialisten.

Soms zijn er begeleidende ziekten die moeten worden herkend en behandeld, zoals hypothyreoïdie en slaapapneusyndroom.

Geneesmiddel

Sommige geneesmiddelen die worden gebruikt om de bloeddruk onder controle te houden (ACE-remmers en sartanen) kunnen de progressie van fibrose vertragen en het gebruik ervan moet worden aangemoedigd.

Statines, zeer belangrijke geneesmiddelen die het cholesterolgehalte en het cardiovasculaire risico verlagen, kunnen ook een leverbeschermend effect hebben (statines veroorzaken soms lichte, niet-bedreigende verhogingen van transaminasen, maar deze verhogingen rechtvaardigen zelden het stopzetten ervan).

Ten slotte hebben we een aantal medicijnen die de lever helpen zichzelf te beschermen tegen oxidatie en vetten weg te spoelen (Vitamine E, Metformine, Pioglitazon en Silibin).

Vele andere moleculen (FXR-agonisten, cenicriviroc, elafibranor, resmetiron, aldafermine en tropifexor enz.) worden momenteel bestudeerd en men hoopt dat ze kunnen worden geïntroduceerd om deze ziekte te behandelen.

Hoe het wordt ontdekt?

De test voor het diagnosticeren van een leververvetting is echografie. Een eenvoudige echoscopie kan uitwijzen of de lever vettig is en ook de ernst van de ophoping bepalen.

Het belangrijkste is echter om fibrose te beoordelen, wat een maatstaf geeft voor de schade aan de lever.

Fibrose is in feite het resultaat van een toestand van aanhoudende ontsteking.

Laten we ons voorstellen dat de zee de lever is: als het kalm is en er dus geen ontsteking is, wordt er geen puin naar het strand gebracht, waardoor ophopingen (fibrose) ontstaan; als het daarentegen "ontstoken" is door golven en golven, zal het onvermijdelijk puin naar het strand brengen, dat zich uiteindelijk zal ophopen.

De golven vertegenwoordigen een tijdelijke situatie, terwijl het puin de aanhoudende schade aan het strand vertegenwoordigt.

Bloedonderzoek en scores

Een eerste indicatie van de toestand van de lever kan worden verkregen uit bloedonderzoek, dat in combinatie met bepaalde formules (of scores) een idee geeft van de fibrose die zich in de lever heeft opgehoopt.

Als een eerste stap, zodra de leververvetting is vastgesteld, worden deze scores toegepast, waarvan de bekendste de NAFLD FIBROSESCORE en de Fib-4 zijn.

Als de scores laag zijn, heeft de patiënt geen noemenswaardige schade en kan deze worden gevolgd door de arts die het juiste voedings- en hygiëneadvies zal geven.

Vette lever, tests op het tweede niveau

Als de scores een bepaalde drempel overschrijden, moet de patiënt worden beoordeeld door een specialist die tests op het tweede niveau zal uitvoeren.

Leverelasticiteit en fibrose kunnen bijvoorbeeld worden gemeten met behulp van transiënte elastometrie (TE), bekend als FibroScan, en shear wave elastography (SWE), twee niet-invasieve tests die gemakkelijk kunnen worden toegepast en gereproduceerd.

In meer gecompliceerde gevallen kan een leverbiopsie, elasto-RMN of multiparametrische MRI worden uitgevoerd (de laatste twee onderzoeken zijn in Italië nog niet in de klinische praktijk ingevoerd).

In nog meer bijzondere gevallen zal de specialist genetische tests of specifiek onderzoek vragen om zeldzame ziekten uit te sluiten.

Na deze diagnostische beoordeling kan de arts de medicamenteuze therapie geven die momenteel is geïndiceerd voor NAFLD, de patiënt doorverwijzen naar centra voor bariatrische chirurgie in geval van ernstige obesitas of de patiënt naar andere centra sturen voor mogelijke opname in onderzoeken met nieuwe medicijnen.