Elektromiografia (EMG), co ocenia i kiedy jest wykonywana
Elektromiografia to badanie do oceny funkcjonalności nerwów i mięśni, przydatne w diagnostyce i ocenie różnych patologii nerwowo-mięśniowych oraz ucisku nerwów obwodowych
Brak siły lub wrażliwości w palcach rąk i nóg, ból i mrowienie trudne do wytłumaczenia: we wszystkich tych przypadkach elektromiografia, instrumentalne badanie neurofizjologiczne, które odgrywa niezastąpioną rolę w badaniu chorób nerwowo-mięśniowych, jest cenną pomocą.
Pozwala ocenić sprawność mięśni i nerwów, ujawniając obecność stanów cierpienia, jak to ma miejsce np. w zespole cieśni nadgarstka, który jest bardzo powszechny wśród osób wykonujących czynności manualne, takich jak szwaczki czy gospodynie domowe, muzycy czy budowlańcy.
Co to jest elektromiografia (EMG)?
Badanie składa się z dwóch części: elektroneurografii i elektromiografii właściwej.
Elektroneurografia to nieinwazyjne badanie, wykonywane przez lekarza lub technika neurofizjopatologa, w którym po umieszczeniu elektrod rejestrujących na skórze pacjenta, podawana jest stymulacja elektryczna wzdłuż przebiegu nerwów, wywołująca reakcje, które pozwalają m.in. , badana jest szybkość przewodzenia włókien nerwowych ruchowych i wrażliwych.
Wykonywany jest wyłącznie przez lekarza, który za pomocą jednorazowych elektrod igłowych ocenia aktywność elektryczną generowaną w mięśniu, zarówno w spoczynku, jak i podczas skurczu mięśnia.
W jakich przypadkach zalecana jest elektromiografia?
Techniki elektromiograficzne są przydatne w badaniu patologii nerwowo-mięśniowych obejmujących:
- kończyny górne i dolne
- głowa;
- szyja;
- pień;
- okolice układu moczowo-płciowego (np. w przypadku nietrzymania moczu, zaburzeń erekcji, przewlekłego bólu miednicy).
Patologie, w przypadku których badanie jest najczęściej zlecane, to z pewnością ucisk na nerwy obwodowe, takie jak zespół cieśni nadgarstka oraz wszelkie postacie lumbosciatica (ból pleców) lub cervicobrachialgia (ból szyi) różnego pochodzenia (od artrozy, związanej z problemami z krążkiem międzykręgowym i pourazowe jak w „whiplash”.
Innym ważnym wskazaniem do elektromiografii są neuropatie obwodowe, zmiany funkcjonalności nerwów obwodowych skutkujące trudnościami ruchowymi i/lub zaburzeniami sensorycznymi, które mogą być związane z cukrzycą, alkoholizmem, nowotworami leczonymi chemioterapią, narażeniem zawodowym na substancje toksyczne.
Rzadziej, ale równie ważna jest rola diagnostyczna w ostrej postaci zapalenia wielokorzeniowego, znanego jako zespół Guillain-Barré; w dziedzicznych i zwyrodnieniowych chorobach nerwowo-mięśniowych, takich jak miopatie i stwardnienie zanikowe boczne; w chorobach układu nerwowego, takich jak myasthenia gravis, stan, w którym wszystkie wolne mięśnie szybko słabną i ulegają zmęczeniu; oraz w urazowych uszkodzeniach pni nerwowych (jak może wystąpić w zwichnięciach barku lub złamaniach kości).
Jak przygotować się do egzaminu
Poza koniecznością unikania nakładania kosmetyków na skórę przed badaniem, nie wymaga specjalnego przygotowania; na ogół nie ma skutków ubocznych i może powodować subiektywne, przemijające uczucie dyskomfortu lub bólu.
Czytaj także:
Niewydolność serca: przyczyny, objawy, testy diagnostyczne i lecznicze
Fibromialgia: znaczenie diagnozy
Test cytologiczny lub wymaz cytologiczny: co to jest i kiedy to zrobić